Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21/03/2023

09/01/2022

+Balance +Dream +Wrath

τρία ποιήματα που έχουν το νου μου ταξιδέψει
τρεις μελωδίες που έχουν την καρδιά μου σημαδέψει
τρεις στιχουργίες που έχουν τα όνειρα μου ονειρευτεί

23/03/2016

12/11/2011

Στέλλα Γεωργιάδου: Μάσκα Οξυγόνου

Επιτέλους ας αναρτήσω κάτι ελπιδοφόρο
όπως είναι πάντα η έκδοση ενός βιβλίου
από μία πολύ αγαπημένη και ταλαντούχα φίλη
που γνώρισα μέσα από τα διαδικτυακά μονοπάτια.
Καλή διαδρομή να έχει η ποίηση σου Στέλλα μου.








πηγή βίντεο


Αφιερώματα άλλων bloggers στο διαδίκτυο:
ΣΤΕΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
Στέλλα Γεωργιάδου ~ Ξέρεις ποιό ποίημα αγαπώ;

facebook:
Stella Georgiadou (Στέλλα Γεωργιάδου)

27/07/2010

Σε κανέναν μην πεις που πηγαίνουμε...



Είχαμε φτιάξει ένα αμάξι με καρυδότσουφλο.

Μια κουβαρίστρα βάλαμε για ρόδες.
Ζέψαμε δυο μερμήγκια και φορτώσαμε τριφύλλι.
Σε κανέναν μην πεις που πηγαίνουμε...

Γιάννης Ρίτσος







τελευταία ενημέρωση
22-4-2015

02/02/2010

Άστεγα Πουλιά...



...και όνειρα.
διάβασε 
Άστεγα Όνειρα




«φτάνει να του κάνεις νεύμα»

Ο έρωτας δεν έρχεται μόνο μια φορά,
όπως πιστεύουν οι αυτιστικοί του ρομαντισμού.
Έρχεται πολλές φορές
φτάνει να του ετοιμάσεις την ατμόσφαιρα.
Να του κάμεις νεύμα.

Αλκυόνη Παπαδάκη




τελευταία ενημέρωση
22-4-2015

22/03/2009

Καρφί στην αγάπη



"ότι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο..."
Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο, μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν, τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί σε λυγίζουν, όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε, επικίνδυνα
στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται, πίσω απ' τη λήθη
στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή το δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ότι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ότι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...


«Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο»
Μάρω Βαμβουνάκη
Πυξ Λαξ




15/12/2008

Χωρίς όνομα

ΤΙ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;

Τι μέρα είναι αυτή;

Η έκτη του Δεκέμβρη

Τι μέρα είναι αυτή;

Η μέρα που σκότωσαν τον Αλέξη

Τι μέρα είναι αυτή;

Μέρα των δακρύων, των οδυρμών

Τι μέρα είναι αυτή;

Η μέρα που η οργή έσπασε τα δεσμά της

Τι μέρα είναι αυτή;

Η μέρα που η πόλη ντύθηκε στα μαύρα

Τι μέρα είναι αυτή;

Η έκτη μέρα των τεφρών


"Ανώνυμος είπε"
13 Δεκέμβριος 2008 8:38 μμ


~~~~~~~

Τι μέρα κι αυτή, Αλέξη!

Τι μέρα κι αυτή!
Ανήμερα του Αι-Νικόλα έφυγες κι ας σε έλεγαν Αλέξανδρο!

Αλίμονο στον άμοιρο χειμώνα!
Αλίμονο στον τυχοδιώκτη Δεκέμβρη!

Άραγε θα είναι άξιοι να κουβαλούν την αιώνια σου παρουσία;

Σε πείσμα λοιπόν των καιρών ας αξιωθούμε εμείς να σε θυμόμαστε σαν το αίωνιο σύμβολο κάτα της βίας που επιβάλλει η σήψη και η παρακμή!

Δεσμευόμαστε!


"Ανώνυμος"
13 Δεκέμβριος 2008 9:37 μμ



ΠΗΓΗ:
Αλέξης Γρηγορόπουλος
Χωρίς τίτλο

Μια νύχτα του Δεκέμβρη

Μια νύχτα του Δεκέμβρη,
στη Τζαβέλα
τα δεκαπέντε χρόνια σου Αλέξη,
κοπήκαν, και κοκκίνισε η κορδέλα,
δεν πρόλαβες να βγάλεις ούτε λέξη.

Φτύνω την ερμηνεία σας,
γαμώ την κοινωνία σας
αδιάφοροι άμα ζήσετε,
θαρρείτε θα ευτυχήσετε.

Μια νύχτα του Δεκέμβρη,
στα Εξάρχεια,
κλέψανε απ’ τα νιάτα την ελπίδα
τα υποκριτικά φορέσαν τ’ άμφια,
όμως, δεν σβήνει έτσι η κηλίδα.



Τ.Σ. (εκπαιδευτικός)
9 Δεκέμβριος 2008 10:23 μμ



ΠΗΓΗ:
Αλέξης Γρηγορόπουλος

12/12/2008

Χάνονται οι Ιδέες;

ΑΛΕΞΗΣ

Ποιος είπε ο Αλέξης χάθηκε; Χάνονται οι Ιδέες
ή πάντοτε αστραφτοκοπούν Αγνές και Νιες κι Ωραίες;
Και ποιος την, που μπολιάστηκε ολόπρωτη μες στην Πλάση,
Ιδέα της Λευτεριάς θα μπορέσει να χαλάσει;
Και μόνη Αυτή δεν ήτανε η Ουσία του Αλέξη
-όλα του: Μάτι, Γέλιο, Φως- αυτή δεν είχε πλέξει;
Κι όταν κανείς τη Λευτεριά στον Κόσμο μας στεριώνει,
τέτοια Ψυχή, τέτοια Καρδιά ποιο Βόλι τη σκοτώνει;

Ο Αλέξης δεν εχάθηκε. Ζει γύρω μας κι εντός μας
και δίνει Φως στο Σκότος μας και Χρώματα στο Φως μας.

Και Κύριος πάντα του Καλού, που ένα είναι μαζί Του
από παντού ακούγεται η παιδική Φωνή του:

«Ό,τι, μικρός όντας εγώ, δεν πρόλαβα να κάνω
Πράξτε το σεις. Εγώ ήσυχος θα βλέπω από ’δω πάνω.
Και είμαι σίγουρος πως σεις Συντρόφια Αγωνιστές μου
όσες εγώ δεν έζησα θα ζήσετε Χαρές μου-
ότι θα φτιάξετε μια Γη που φαύλους δε θα τρέφει
και στ’ Άστρα τ’ άλλα αντρόπιαστη και χαρωπή θα γνέφει».

Γιώργης Χολιαστός

“Ανώνυμος”

7 Δεκέμβριος 2008 11:34 μμ


ΠΗΓΗ:
Αλέξης Γρηγορόπουλος