Fuck Christmas!

Και κάτι όμορφο για τους Χριστουγεννάκηδες!
Εγώ δεν λέω εδώ και δεκαετίες καλά Χριστούγεννα.
Μόνο καλές γιορτές.

Διαβάστε και Ακούστε δύο (+1) πολύ Aγαπημένα τραγούδια!
Ho-Ho-Ho!

+Balance +Dream +Wrath

τρία ποιήματα που έχουν το νου μου ταξιδέψει

τρεις μελωδίες που έχουν την καρδιά μου σημαδέψει

τρεις στιχουργίες που έχουν τα όνειρα μου ονειρευτεί

Γαμημένη Κοινωνία με ποιων την πλευρά θέλεις να είσαι επιτέλους;

Γαμημένη Κοινωνία.
Δακρύζω.
Μόλις κάποιος γαμιόλης έπνιξε την πρώην του επειδή δεν τον ήθελε,

άλλη γαμιόλα τραγουδάει στο Ισραήλ για την γιουροβίζιον,

Steve Cutts: animation and illustration videos

Steve Cutts

a illustrator and animator artist who speaks with his work about 

alienation, loneliness, domination, urbanization, indifference, 

life (as it is or as we will like to be), speciesism, animals, ...

ένας καλλιτέχνης που μιλάει με το έργο του σχετικά με

την αποξένωση, την μοναξιά, την κυριαρχία, την αστικοποίηση, την αδιαφορία, 

την ζωή (όπως είναι ή όπως θα θέλαμε να είναι), τον σπισισμό, τα ζώα, ...

source

ABOUT: Steve Cutts speaks about himself
I'm a UK based illustrator and animator. My recent work includes the 'LA-Z Rider' couch gag for 'The Simpsons' and the music video for 'Are You Lost In The World Like Me?' for Moby. I've also worked on projects for renowned agencies across the world including UNESCO, The Gaia Foundation, Isobar, LMFM, and Analogfolk'. My work has been featured on various television networks, including Adult Swim and Fox in the US and Channel 4 in the UK. I mainly work with Adobe After Effects, Toon Boom Harmony, Photoshop, Cinema 4D and Manga Studio. I'm always looking for new projects and collaboratons, if you like what you see please get in touch here.

VIDEOS

from MOBY channel on youtube

LINKS

www.stevecutts.com

www.youtube.com/user/steviecutts/videos

vimeo.com/user4630714

www.facebook.com/SteveCuttsArt

twitter.com/Steve_Cutts

plus.google.com/102748506170402782898

www.instagram.com/steve_cutts

Ένα συν Ένα ίσον Ένα; ~ One plus One equals One?

We grew up.

Hollywood fairy tales we burned

and we threw them into the sea 

a summertime of hard loneliness.

1+1=2.

With this two suggests

a daily effort for common path,

with company purely pure emotions

without backward thoughts and actions,

together with our Truth.

Μεγαλώσαμε πια. 

Τα Χολιγουντιανά παραμύθια τα κάψαμε 

και τα πετάξαμε στη θάλασσα 

κάποιο καλοκαίρι σκληρής μοναξιάς. 

1+1=2. 

Με αυτό το δύο να υποδηλώνει 

καθημερινή προσπάθεια για κοινό βηματισμό, 

με συντροφιά καθαρά ατόφια συναισθήματα 

χωρίς πίσω σκέψεις και πράξεις, 

παρέα με την Αλήθεια μας. 

πηγή κειμένου ~ text source

Το Παιδί ~ The Child

"...θυμάμαι που γελούσες

να μείνω μου ζητούσες

παιδί..."

"...θα `ρθει μια μέρα ένα παιδί, 

τη μέρα που (αν) επι(σ)τρέψεις, 

θα `ρθει αυτό, μην το γυρέψεις,

και θα σου πει..."

Σιωπή (1993)
στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Παύλος Παυλίδης

Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή.

Κοιτάζω απ’ το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα πουλιά και χαθήκανε
ξαφνικά.

Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.

Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.

Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.

Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα πουλιά και χαθήκανε
ξαφνικά.

Νοσταλγίας Πίστη ~ Faith Nostalgia

"anoranga"

κιθάρα-σύνθεση μουσικής

Marios Mourmouras / Μάριος Μούρμουρας

https://www.youtube.com/user/mourmap

διάβασε τις σκέψειςΣΤΟχαρτί "Πιστεύουμε ακόμα"

στο blog "thoughtsONpaper"

στη συλλογή του blog "seizeTHEsky"

δείτε το άλλο βίντεο με την ίδια μουσική

https://seizethesky-whiteblack.blogspot.com/2009/11/blind-anoranza.html

Παύλος Φύσσας ~ Killah P ~ Pavlos Fisas

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

www.youtube.com/user/Perseus999

ΘΑΝΑΤΟΣ

ΣΤΟ

ΦΑΣΙΣΜΟ

ΝΑΖΙΣΜΟ

ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ο Παύλος πέφτει νεκρός λίγο μετά τις 12 τη Τετάρτη 18-9-2013

από ακροδεξιό-ναζιστικό-εθνικιστικό-φασιστικό-παρακρατικό μαχαίρι

θα πάρουμε εκδίκηση

το κείμενο παρακάτω αφιερωμένο στην αντιφασιστική δράση:
"ο Καθρέφτης και η Μέλισσα"

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

www.youtube.com/user/markkaza

Δικά μου βίντεο και φωτογραφίες από τις κινητοποιήσεις του 2009 ~ 2012

2012 στους δρόμους της Αθήνας και του Ηρακλείου




2011 στους δρόμους της Αθήνας

2009-2010 στους δρόμους της Αθήνας

το κανάλι μου στο YouTube
http://www.youtube.com/user/seizeTHEsky

Nick Cave and The Bad Seeds: lightning bolts

πηγή βίντεο και στίχων: isidorosM

music and lyrics: Nick Cave
album: "Push the Sky Away"
greek subtitles - ελληνικοί υπότιτλοι: isidorosM

Two lightning bolts were delivered to my room
They were gifts from Zeus
I rock the bolts in a basinet of pine
People ask me how I am
I say I am all right
I'm fine!
I push the lightning bolt in a pram
Till the sun goes down & it gets dark
The girls from Jubilee Street hang out their windows
And they wave & ask me how I am tonight
I say I am good
I'm all right!
I Athens all the youths are crying from the gas
I am by the hotel pool working on a tan
People come up and ask me who I am
I say if you don't know
Don't ask
Zeus laughs but it's the gas
He asks me how I am
I say Zeus don't ask
My lightning bolts are jolts of joy
They are joy boys from Zeus
I fed them porridge in their booster seats of knowledge
And in the cradle of democracy the pigeons are wearing gas masks
My lightning bolts play in the elevators
They slide down the hotel banister
And Zeus throws a gas canister
And it spins around the pool
As pigeons wearing respirators
Steal the lightning bolts
Zeus wants them back
O my bolts of joy
O my darling little boys
They are lost to us
And people
They are never coming back
At night I watch them sleep
And cry years of tears
And it's not the gas
People ask me how we are
We are I say mostly lost

Η χούντα θα πέσει ένα πρωί που δε θ' ανοίξει το σχολείο...

ΓΥΜΝΑ ΚΑΛΩΔΙΑ

εδώ πολυτεχνείο

2010

Ξυπνάει εκείνος το πρωί, μα οι άλλοι θέλουν να κοιμάται

Πόσες φορές θ' αντισταθεί, έχει αρχίσει να φοβάται

Σχολή και σπίτι, δουλειά και σπίτι

Στουρνάρη - Πατησίων... πήγε ο πλησίον

Νύχτωσε κι έχει κουραστεί, κλείνει την πόρτα, αναστενάζει

Στο ράδιο παίζει η μουσική, το ίδιο άσμα, νευριάζει

Συχνότητα άλλη. Τα ίδια πάλι, όλα βουίζουν μες στο κεφάλι

Ακούει φωνές, τον πιάνει ζάλη, η ιστορία ξαναχτυπάει

Τρέμουν οι τοίχοι, παίζουν τα φώτα

Κι όλα όπως τότε, γίνονται τώρα

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Η χούντα δεν έπεσε ποτέ

κι ας λέγαν άλλα στο σχολείο

Η χούντα δεν έπεσε ποτέ

κι ας λέγαν άλλα στο σχολείο

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Σας μιλά ο βραδινός εκφωνητής

από μια χώρα που ήταν πάντα στον αέρα

Σας μιλά ένας μικρούλης μαθητής

που πήρε δώρο τα Χριστούγεννα μια σφαίρα

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Μπορεί να με πέρναγαν χαζό

Μα σαν κι αυτούς μάτια έχω δύο

Μπορεί να μη μίλαγα ποτέ

Μα τώρα τα 'χω πάρει στο κρανίο

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο

Σας μιλά ο ανταποκριτής

απ' της μάχης το τελευταίο πεδίο

Η χούντα θα πέσει ένα πρωί

που δε θ' ανοίξει το σχολείο

Η χούντα θα πέσει ένα πρωί

που δε θ' ανοίξει το σχολείο

πηγή βίντεο

http://www.youtube.com/user/PARAFRON36

παραμύθι - FF.C FortiFied Concept - paramythi (2004)

Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι
ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ’ αυτόν τον πλανήτη .
Μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
και να `μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία .
Μου είχαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο `60 με `70,
για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου είχαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή,
αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου είχαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
μου `παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου `παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία,
για κάτι που το `λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ’ ελευθερία.
Μου `παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά
κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου `παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
κι ότι κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!

Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει,
δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ’ έχουνε κάψει.
Κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία.
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά,
την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά.
Κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα,
η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα.
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία,
μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία.
Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας,
έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά.
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σ’ αυτό,
νιώθω πως έχω γεράσει πριν προλάβω μάθω να ζω!

Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση,
χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση.
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ,
πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία,
πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία.
Τώρα πια με το hip hop κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία.
Ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα,
μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα.
Άμα κάτι δε μου κάνει απλώς φεύγω μακριά
δεν ανήκω σε κανέναν, δεν ανήκω πουθενά.
Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει πια
η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια.
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα πού να ζει,
βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή.
Η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή,
σοσιαλισμός και χούντα τώρα `γιναν ασορτί.
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ’ απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους, θέλει από κάπου να τους βρει.
Σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή
και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή.
Τί πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι,
ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου σ’ ένα αμάξι που να λέει.
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα,
γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα.
Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα.

...και τα βουνά χέρια ανοιχτά, να πάω να τ' ανταμώσω...

Αυτά που τόσο αγάπησα
μα τ' άφησα ορφανά
γίναν πουλιά και πέταξαν
στα χαμηλά και στα ψηλά
στα χαμηλά και στα ψηλά

Στα χαμηλά και στα ψηλά
στο νότο μα και στο βορρά
τα π' αγαπώ σκορπίσανε
και φύγανε και πάνε

Τα βράδια ράβω τα φτερά
με τ' άστρα μάτια άγρυπνα
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ' ανταμώσω
να πάω να τ' ανταμώσω

Οι πόθοι μου είναι παιδιά
που περιμένουν χάδι
στην αγκαλιά τους με πονούν
σαν το πικρό αγκάθι
σαν το πικρό αγκάθι

Στα χαμηλά και στα ψηλά
στο νότο μα και στο βορρά
τα π' αγαπώ σκορπίσανε
και φύγανε και πάνε

Τα βράδια ράβω τα φτερά
με τ' άστρα μάτια άγρυπνα
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ' ανταμώσω
να πάω να τ' ανταμώσω...

HAIR: let the sun shine in

πηγή βίντεο

HAIR - "Let The Sun Shine In"

We starve-look
At one another
Short of breath
Walking proudly in our winter coats
Wearing smells from laboratories
Facing a dying nation
Of moving paper fantasy
Listening for the new told lies
With supreme visions of lonely tunes

Somewhere
Inside something there is a rush of
Greatness
Who knows what stands in front of
Our lives
I fashion my future on films in space
Silence
Tells me secretly
Everything
Everything

Manchester England England
Manchester England England
Eyes look your last
Across the Atlantic Sea
Arms take your last embrace
And I'm a genius genius
And lips oh you the doors of breath
I believe in God
Seal with a righteous kiss
And I believe that God believes in Claude
Seal with a righteous kiss
That's me, that's me, that's me
The rest is silence
The rest is silence
The rest is silence
Singing
Our space songs on a spider web sitar
Life is around you and in you
Answer for Timothy Leary, dearie

Let the sunshine
Let the sunshine in
The sunshine in
Let the sunshine
Let the sunshine in
The sunshine in
Let the sunshine
Let the sunshine in
The sun shine in...

πηγή φωτό

τελευταία ανανέωση

23-4-2015

Τυφλή Νοσταλγία ~ Blind Anoranza

"anoranga"
κιθάρα-σύνθεση μουσικής
Marios Mourmouras / Μάριος Μούρμουρας
https://www.youtube.com/user/mourmap

διάβασε τις σκέψειςΣΤΟχαρτί "Τυφλή Ενόραση"
στο blog "thoughtsONpaper"
στη συλλογή στο blog "seizeTHEsky"

δείτε το άλλο βίντεο με την ίδια μουσική
http://seizethesky-whiteblack.blogspot.gr/2015/08/faith-nostalgia.html

τελευταία ενημέρωση ανάρτησης

16-8-2015

Ένα αντίο με λόγια της σιωπής...

video made by: Lakis2
original video

...

video made by: INELEHREA
original video

... sunbeam...

Ηλιαχτιδα Τανια Τσανακλιδου από axtida

"... μιαν ηλιαχτίδα..."
Χάθηκα ξανά σε λαβυρίνθους κι έχασα καιρό
Να σ' αναζητώ άμοιρη ψυχή μου
Έχασα καιρό άμοιρη ψυχή μου

Θεέ μου πώς ποθώ μιαν ηλιαχτίδα
Ταίρι φωτεινό να 'χω φυλαχτό
Σε ηλιόλουστη πατρίδα
Σε ταξίδι μυστικό
Με ουράνια πυξίδα

Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα

Σβήνω και ξεχνώ τα περασμένα
Ένα πρωινό όλα θα 'ναι αλλιώς
Τα κομμάτια μου ενωμένα
Θα 'χω δρόμο ανοιχτό
Και στο πλάι μου εσένα

Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα


"ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ"
Γιώργος Κορδέλλας
Κωστής Ζευγαδέλλης
Τάνια Τσανακλίδου

πηγή φωτογραφίας

τελευταία ανανέωση

23-4-2015

Καρφί στην αγάπη

πηγή βίντεο
δημιουργός βίντεο

"ότι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο..."
Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο, μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν, τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί σε λυγίζουν, όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε, επικίνδυνα
στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται, πίσω απ' τη λήθη
στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή το δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ότι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ότι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...


«Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο»
Μάρω Βαμβουνάκη
Πυξ Λαξ

πηγή φωτογραφίας

Χελιδόνια

Πόσο πολύ σ_αγάπησα - Χρήστος Θηβαίος από f1302070722

"Ποτέ..."
Πόσο πολύ, πόσο πολύ
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις

Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι εγώ πως θα ξανάρθεις
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις…



«Αγάπη»
Κατίνα Παΐζη
Βασίλης Δημητρίου
Χρήστος Θηβαίος

πηγή φωτογραφίας

τελευταία ενημέρωση

23-4-2015

Stairway to heaven...

πηγή φωτογραφίας

Απάτη ονείρου...

Χθες βράδυ είχε πολύ κρύο. Ανέβασα και λίγο πυρετό. Γύρισα νωρίς σπίτι και έμεινα μέσα. Κουλουριασμένη στη μεγάλη πολυθρόνα, δίπλα στο παράθυρο με τη βαριά κουρτίνα. Το μεγάλο κερί έκαιγε απέναντι μου και οι τέσσερις φλογίτσες του σκόρπιζαν σκιές στο αδειανό από παρουσίες δωμάτιο. Στ’ αυτιά μου έφταναν οι ήχοι που προκαλούσε ο δυνατός άνεμος, ήχοι εντελώς απροσδιόριστοι, καταδικασμένοι να μείνουν αταξινόμητοι στο μπερδεμένο μου μυαλό.

Δεν θέλω να κοιμηθώ. Δεν είναι ότι δεν μπορώ. Αυτή τη φορά δεν θέλω. Θέλω να σκεφτώ. Θέλω να επικαλεστώ τη λογική, φίλη μου καλή από τα παλιά. Τα πηγαίναμε θαυμάσια θυμάμαι, μόνο όταν με ένιωθε να ερωτεύομαι, αποχωρούσε διακριτικά. Δεν την ήθελα στα πόδια μου, μου το χαλούσε, αλλά εκείνη πάντα δήλωνε συμπαράσταση, έστω από μακριά. Τώρα ούτε θυμάμαι πόσο καιρό έχει να φανεί, ούτε ένα τηλεφώνημα, ούτε ένα μήνυμα, τίποτα, ούτε φωνή ούτε ακρόαση, που λένε.
Ωραία ήτανε, ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ελευθερίας βίωσα, χωρίς τις συμβουλές της και την υπερβολική της προστασία. Άλλωστε δε μου έλειψαν οι παρέες, είχα συντροφιά μου τον ενθουσιασμό, την ορμή, την ευτυχία, την επιθυμία, την αμφιβολία, τη ζήλεια, το παράπονο, τον φόβο, τόσοι ενδιαφέροντες φίλοι και εκείνος… τόσο γοητευτικός και συναρπαστικός… ο Έρωτας. Ήταν εκεί μόνο για μένα και με έκανε να νιώθω το κέντρο του κόσμου. Που είναι τώρα, τώρα που τον χρειάζομαι; Ποιος ξέρει που να γυρνάει, αν με θυμάται και πότε θα εμφανιστεί ξανά. Το ξέρω πως θα φανεί ξανά, δεν μου είπε αντίο…

Έτσι δεν ανησυχώ. Απόψε ανησυχώ για τη φιλενάδα μου, γιατί νιώθω πως μου γύρισε την πλάτη και φταίω εγώ. Θέλω να της πω πως την χρειάζομαι, θέλω να μείνουμε ξύπνιες όλο το βράδυ και να τα πούμε όλα, όπως κάναμε πάντα. Όταν κάτι με βασάνιζε μου έλεγε: απόψε δεν θα κοιμηθούμε φιλενάδα, θα τα βάλουμε όλα κάτω και θα την βρούμε τη λύση. Έτσι μου έλεγε. Και δεν με είχε προδώσει ποτέ. Θα μείνω ξύπνια όλη νύχτα. Και θα κάνω πως είναι εδώ.

Οι σκιές κινούνται, αγκαλιασμένες δυο δυο. Από κάπου μπαίνει αέρας και κάνει τις φλογες να τρεμοπαίζουν. Θα έχω ξεχάσει το παράθυρο στο διπλανό δωμάτιο ανοιχτό. Να σηκωθώ να το κλείσω. Αστο καλύτερα, είναι ωραίος αυτός ο χορός, μοιάζει με βουβό ταγκό… μουσική ξεχύνεται στο χώρο, ξάφνου είσαι εδώ, με ζητάς σε χορό… όχι ψέματα είναι, θα φταίει ο πυρετός, τίποτα περισσότερο από δυο σκιές στο χώρο και η ανάμνηση μιας μουσικής στο μυαλό. Τίποτα περισσότερο.
Θα ήθελα που λες να τα βάλω κάτω, και με ψυχραιμία να προσδιορίσω ακριβώς τι μου συμβαίνει. Να αναμετρηθώ με τα συναισθήματα και τα όρια μου, να μετρήσω αντοχές κα περιθώρια. Πρέπει να το κάνω, πρέπει να βάλω ένα πλαίσιο σε όλο αυτό, δεν γίνεται να το αφήσω έτσι ανεξέλεγκτο να απλώνει, θα τα σκεπάσει όλα, θα τα καλύψει, όλα θα χαθούν, τίποτα δεν θα απομείνει να το περιέχει, και έπειτα δεν θα το θέλω ούτε εγώ, έτσι παρασιτικά που θα έχει μάθει να ζει.

Μου αρέσει πολύ το γλυκό φως των κεριών. Η αντανάκλαση του στα γυμνά πλακάκια σμίγει με τα ζεστά χρώματα του χαλιού κα τα φωτίζει. Το φως στο κέντρο του δωματίου απλώνει, σαν ένας προβολέας να στράφηκε απότομα στο μέσο μιας σκηνής… τι όμορφος που είσαι, πώς λάμπουν τα μάτια σου όταν χαμογελάς… τίποτα, άλλο ένα όραμα, η ανάγκη μου που ζωντανεύει την επιθυμία μου να ήσουν εδώ.
Δεν μπορείς να είσαι εδώ, δεν γίνεται, το ξέρω. Μπορώ να το δεχτώ, δεν γίνεται να είσαι εδώ. Το θέλεις μα δεν το μπορείς. Πώς μπορώ να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου; Τι σκέφτεσαι τώρα εσύ, πως νιώθεις, τι κάνεις για να το διαχειριστείς; Τι κάνω εγώ; Εγώ τι σου προσφέρω, πώς σε βοηθώ; Τι μπορώ να κάνω, κάτι θα υπάρχει που δε το έχω σκεφτεί, πρέπει να μπορώ να κάνω κάτι για σένα, κάτι θα υπάρχει, δε μπορεί. Μίλησε μου, σε παρακαλώ, ζήτησε μου, ζήτα, μίλα μου, μην με κρατάς σε απόσταση, πώς μπορείς;

Τι ψύχρα απόψε, τρέμει το σώμα μου, ρίγη διαπερνούν το κορμί μου στο ρυθμό της καρδιάς, ανεβάζω την κουβέρτα στους ώμους μου… τι ζεστός που είσαι, η καρδιά μου γαλήνεψε, κράτα με ακόμα, μην μ’ αφήνεις… ένα ύφασμα είναι, μόνο το ύφασμα μιας κουβέρτας, μα είναι τόσο μαλακό, σαν χάδι, ξεγελάστηκα ξανά.
Δεν με ξεγελάς, το ξέρεις πως πια δεν με ξεγελάς, ούτε και τα κατάφερες ποτέ. Δεν πιστεύω πως το θέλησες και ποτέ πραγματικά. Μόνο να μου δώσεις τη δύναμη που χρειαζόμουν, αυτό θέλησες. Πότε θα σου πω ευχαριστώ; Πότε θα σου πω πόση ευγνωμοσύνη νιώθω για ό,τι μου έδωσες; Πότε θα σου δώσω τις αναπνοές που σου χρωστώ;

Δε νιώθω καλά, η αναπνοή μου καίει, ο πυρετός ανεβαίνει, είναι ώρα να σηκωθώ και να πιω το φάρμακό μου, ένα σιρόπι είναι με πικρή γεύση… τι γλυκό που είναι το φιλί σου, πάρε την πνοή μου, δεν την χρειάζομαι άλλο εγώ… δεν την χρειάζομαι στ΄ αλήθεια, για σένα την κρατώ.


ΠΗΓΗ ΠΕΖΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ: "Απάτη ονείρου..."

******************************************************

"... αγέρα μου δραπέτη..."

Τι κι αν πέρασαν χρόνια
άστεγα χελιδόνια
φεύγουν μακριά τα χρόνια
πιασμένα από μια εικόνα

Αγέρα μου δραπέτη
δάκρυ τυφλού επαίτη
αγέρα μου δραπέτη
δάκρυ τυφλού επαίτη

Στιγμή μου παγωμένη
ματιά μου ξεχασμένη
ψυχή μου αφημένη
μνήμη μου προδομένη

Αγέρα μου δραπέτη
δάκρυ τυφλού επαίτη
αγέρα μου δραπέτη
δάκρυ τυφλού επαίτη

Αγκάθι τ' όνειρό μου
φράχτης το λογικό μου
έλα ξανά στο νου μου
εικόνα τ' ουρανού μου

Αγέρα μου δραπέτη
δάκρυ τυφλού επαίτη
αγέρα μου δραπέτη
δάκρυ τυφλού επαίτη…

[ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ - "αγέρας δραπέτης"]
Ακούστε το τραγούδι εδώ