29/10/2013

Γιώργος Ρούσης: κεντρικό µέτωπο δίχως άλλες υπεκφυγές

Γιώργος Ρούσης
κεντρικό µέτωπο δίχως άλλες υπεκφυγές
http://prin.gr/?p=2281


Οι δυνάµεις που συµφωνούν στη συγκρότηση ενός κεντρικού πολιτικού µετώπου καλούνται να απαντήσουν, δίχως άλλες αναβολές, υπεκφυγές και την προβολή προσχηµατικών διαφορών, αν συµφωνούν ή όχι στη συγκρότηση αυτού του κεντρικού µετώπου στη βάση όχι µιας συµφωνίας σε θεωρητικές αναλύσεις

αλλά ενός συγκεκριµένου προγραµµατικού πλαισίου.

Εδώ και έναν περίπου µήνα µε πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συναντήθηκαν εκπρόσωποι οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και ανένταχτοι αριστεροί, για να συζητήσουν το ζήτηµα της µετωπικής τους συµπόρευσης στη βάση ενός µεταβατικού προγράµµατος. Στη συνάντηση αυτή αποφασίστηκε να βγει στις επόµενες τρεις µέρες µια κοινή ανακοίνωση στην οποία θα αναφέρονταν οι οργανώσεις που συµφωνούσαν µε µια κεντρική πολιτική συµπόρευση, οι οργανώσεις οι οποίες παρά τη διαφωνία τους µε µια τέτοια κεντρική συµπόρευση, ήταν σύµφωνες να προχωρήσουν σε επί µέρους θεµατικές συνεργασίες και δράσεις, και τέλος να υπάρξει µια κοινή επιτροπή για το συντονισµό της δράσης και του παραπέρα διαλόγου.

Μέχρι που γράφτηκε τούτο το κείµενο τίποτε από τα παραπάνω δεν είχε ακόµη υλοποιηθεί. Αντ’ αυτού αµέσως µετά τη συνάντηση δηµοσιεύτηκε στο Πριν µια µονοµερής και όχι κοινή περί αυτής εκτίµηση ενώ εδώ και τρεις µέρες προωθήθηκε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους συµµετέχοντες ένα «προσχέδιο κοινής δήλωσης».

Αυτό, αντί της συµφωνηµένης ανακοίνωσης, περιέχει µια ανάλυση για την υπάρχουσα κατάσταση, για το φασιστικό φαινόµενο, χαρακτηρίζει επακριβώς πολιτικά τις δυνάµεις που καλούνται να το προσυπογράψουν, αναφέρεται στο δρόµο των επαναστατικών αλλαγών και στο σοσιαλισµό του 21ου αιώνα… Με άλλα λόγια ανοίγει ζητήµατα πολιτικά και θεωρητικά, η συµφωνία µε τα οποία αυθαιρέτως και εξωπραγµατικά ανάγεται σε προϋπόθεση της όποιας κεντρικής µετωπικής συµπόρευσης. Ταυτόχρονα κάνει λόγο για επιµέρους κοινές πρωτοβουλίες, δεν λέει όµως λέξη για συµφωνία περί άµεσης κεντρικής πολιτικής συµπόρευσης η οποία και αποφασίστηκε στην 2η Συνδιάσκεψη της ίδιας της  ΑΝΤΑΡΣΥΑ και µε την οποία φάνηκε να συµφωνεί το Σχέδιο Β’, και άλλες δυνάµεις.

Και επειδή η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια τώρα, καλό είναι να επισηµανθεί ότι υπάρχει ένας κόσµος που αρχίζει να κουράζεται, να απογοητεύεται και να εξοργίζεται. Αυτός ο κόσµος εκτιµά ότι:

Η ηµεροµηνία λήξης των ήξεις αφίξεις και των ναι µεν αλλά, σήµανε.

Η µακρόχρονη προσπάθεια συγκρότησης ενός αντισυστηµικού µετώπου επιβάλλεται πια να πάψει να επιχειρείται µε το ρυθµό του βασανιστηρίου της σταγόνας.

Το λαϊκό κίνηµα και οι χιλιάδες αγωνιστές που δεν καλύπτονται ούτε από τον δίχως αρχές κυβερνητισµό του ΣΥΡΙΖΑ και την πλήρη εναρµόνιση της λεγόµενης αριστερής του τάσης µε τη θρησκεία του ευρώ, ούτε από τον σεχταρισµό και την παραποµπή των πάντων στου Αγίου σοσιαλισµού του ΚΚΕ, δεν µπορούν πια να βαδίζουν στους ρυθµούς ορισµένων επιτελείων της εξωκοινοβουλευτκής αριστεράς.

Οι δυνάµεις που συµφωνούν στη συγκρότηση ενός κεντρικού πολιτικού µετώπου καλούνται να απαντήσουν, δίχως άλλες αναβολές, υπεκφυγές και την προβολή προσχηµατικών διαφορών, αν συµφωνούν ή όχι στη συγκρότηση αυτού του κεντρικού µετώπου στη βάση όχι µιας συµφωνίας σε θεωρητικές αναλύσεις αλλά ενός συγκεκριµένου προγραµµατικού πλαισίου.

Αυτό το πλαίσιο, το οποίο και παρατίθεται παρακάτω, δεν είναι κάτι καινούργιο. Εδώ και πάνω από τρία χρόνια αποτελεί, µε µικροδιαφοροπoιήσεις, τον κοινό τόπο µιας σειράς δυνάµεων οι οποίες και το προτείνουν παράλληλα η µια µε την άλλη ως βάση της µετωπικής τους σύµπλευσης δίχως όµως να την υλοποιούν.

Μια αρνητική απάντηση ή µια ακόµη αναβολή θα είναι σε βάρος του λαϊκού κινήµατος, υπέρ των συστηµικών δυνάµεων, θα λειτουργήσει επίσης υπέρ της Χρυσής Αυγής, στο βαθµό που αυτή θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίζει να παρουσιάζεται ως η µόνη αντισυστηµική δύναµη· θα κάνει τα επιτελεία ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να τρίβουν τα χέρια τους και παράλληλα θα απογοητεύει και θα στέλνει σπίτι τους χιλιάδες ριζοσπάστες αριστερούς.

Αντίθετα, η άµεση συγκρότηση του µετώπου θα λειτουργήσει ευεργετικά για το λαϊκό κίνηµα, θα γεννήσει ελπίδες, θα δηµιουργήσει µια νέα δυναµική, θα προσδώσει ένα σαφή ευρύτερο πολιτικό προσανατολισµό και ένα µαζικό χαρακτήρα σε επιµέρους θεµατικές συσπειρώσεις, θα αποτελέσει αξιόπιστο και όχι οπορτουνιστικό υπόβαθρο για µια εκλογική συνεργασία.

Όσες λοιπόν οργανώσεις συµφωνούν µε αυτό το πλαίσιο, µαζί µε τους χιλιάδες ανένταχτους, που χρόνια τώρα το προσδοκούν και το επιδιώκουν, ας σπεύσουν να το δηλώσουν για να ανακοινωθεί πανηγυρικά άµεσα. Όσες διαφωνούν ας βρουν το θάρρος να το δηλώσουν ξεκάθαρα και ας περιοριστούν στις επιµέρους συνεργασίες.

Σε κάθε περίπτωση αν και αυτές αποφασίσουν κάποτε να συµπορευθούν, θα είναι καλοδεχούµενες· όµως το τρένο του µετώπου δεν θα τις περιµένει εσαεί για να ξεκινήσει την πορεία του.

Όπως πρότεινα και στη συνάντηση. προτείνω και πάλι προς άµεση υλοποίηση το παρακάτω πλαίσιο κεντρικής πολιτικής συµπόρευσης, το οποίο νοµίζω ότι ανταποκρίνεται στην απόφαση της 2ης Συνδιάσκεψης του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και µε το οποίο και γραπτώς δήλωσε ότι συµφωνεί και το Σχέδιο Β:

Οι οργανώσεις που υπογράφουν και ανένταχτοι αγωνιστές αποφάσισαν να προχωρήσουν σε µια κεντρική πολιτική µετωπική συµπόρευση µε στόχο τη συµβολή στην άµεση απαλλαγή του λαού µας από τη βαρβαρότητα που του έχουν επιβάλει η Τρόικα και η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (µέχρι πρότινος –και ΔΗΜΑΡ) µε σοσιαλιστική προοπτική.

Το Μέτωπο αυτό συγκροτείται στη βάση του ακόλουθου µεταβατικού προγράµµατος 10 σηµείων:

Πρώτο, ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της και κάθε κυβέρνησης µε αντιλαϊκή πολιτική.

Δεύτερο, µονοµερή κατάργηση των µνηµονίων και των δανειακών συµβάσεων.

Τρίτο, άρνηση πληρωµής – διαγραφή του χρέους.

Τέταρτο, έξοδος από το ευρώ κι ελεγχόµενη διολίσθηση του εθνικού νοµίσµατος.

Πέµπτο, ρήξη µε την ΕΕ, σε συνεργασία µε όλες τις προοδευτικές δυνάµεις της, έως και έξοδος από αυτήν στο βαθµό που η παραµονή σε αυτήν στέκεται εµπόδιο στην υλοποίηση αυτού του προγράµµατος.

Έκτο, άµεσα µέτρα βελτίωσης της θέσης όλων των λαϊκών στρωµάτων που επλήγησαν από τα µνηµονιακά µέτρα.

Έβδοµο, εθνικοποίηση και εργατικός και κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήµατος.

Όγδοο, εθνικοποίηση και εργατικός και κοινωνικός έλεγχος των επιχειρήσεων στρατηγικής σηµασίας χωρίς αποζηµίωση.

Ένατο, σχεδιασµένη παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονοµίας .

Δέκατο, διεύρυνση και ουσιαστικοποίηση της δηµοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και των λαϊκών ελευθεριών. Αυστηρά µέτρα κατά όλων όσων τις επιβουλεύονται.

Το παραπάνω πλαίσιο µπορεί να αποτελέσει το πρόκριµα και µιας εκλογικής συνεργασίας. Για το συντονισµό της κοινής δράσης και του διαλόγου, για την παραπέρα συγκεκριµενοποίηση του παραπάνω πλαισίου συγκροτείται επιτροπή από εκπροσώπους όλων των οργανώσεων που συµµετέχουν.

Πέραν τούτου µε όσες δυνάµεις συµφωνούν µπορούµε να προχωρήσουµε από κοινού σε επιµέρους συνεργασίες κατά του φασισµού-ρατσισµού, του ευρώ και της ΕΕ, υπέρ της υπεράσπισης και διεύρυνσης των ελευθεριών και δικαιωµάτων, υπέρ των απεργιών και αγώνων κ.λπ…