Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα TechnicalEducation. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα TechnicalEducation. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
09/01/2016
Σχόλιο για την Μόρφωση, την Γνώση, την Εκπαίδευση, την Παιδεία. ~ Comment on Education and Knowledge.
01/12/2008
ΕΠΑΣ Ιλίου
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΠΑ.Σ.
Ο σύλλογος διδασκόντων της ΕΠΑ.Σ Ιλίου κατά το 1ο έτος λειτουργίας της ΕΠΑ.Σ διαπίστωσε προβλήματα και δυσλειτουργίες που αν δεν αντιμετωπιστούν από το αρμόδιο υπουργείο μέχρι την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς, δηλαδή αμέσως, θα καταστήσουν προβληματική την λειτουργία του νέου αυτού τύπου σχολείο, σε σημείο που θα τίθεται υπό αμφισβήτηση ακόμα και αυτή η ύπαρξη του.
Υπό το παραπάνω πρίσμα σας καταθέτουμε τις προτάσεις βελτίωσης που ακολουθούν .
Προτάσεις θεσμικών αλλαγών :
1. Οι ΕΠΑ.Σ να γίνουν 3 χρόνια αποκτώντας 1η τάξη κοινή με τα ΕΠΑ.Λ, ώστε οι απόφοιτοι των Γυμνασίων να μπορούν να εγγράφονται απ ευθείας στις ΕΠΑ.Σ. Διαπιστώθηκε ότι μεγάλος αριθμός μαθητών Γυμνασίου που γράφτηκε στην 1η τάξη ΕΠΑ.Λ με σκοπό να συνεχίσει την επομένη σε ΕΠΑ.Σ, αναθεώρησε και θα παραμείνει στα ΕΠΑ.Λ, επειδή εγκλιματίστηκε με το περιβάλλον, γνωρίστηκε και συμφιλιώθηκε με το εκπαιδευτικό προσωπικό του ΕΠΑ.Λ, δημιούργησε φιλίες και παρέες με τους συμμαθητές του και δεν θέλει να τις χάσει κ.λπ. Έτσι παίρνει εκπαιδευτική πορεία που καμία σχέση δεν έχει με τις κλίσεις του και τις αρχικές του προθέσεις, καθορίζοντας, τις περισσότερες φορές αρνητικά, την επαγγελματική του πορεία άρα και την υπόλοιπη ζωή του. Επιπλέον εισπράξαμε άρνηση από διευθυντές των ΕΠΑ.Λ στην επιθυμία μας να ενημερώσουμε τους μαθητές τους για τις ειδικότητες των ΕΠΑ.Σ και τις επαγγελματικές προοπτικές τους. Διαπιστώσαμε δε από κάποιους διευθυντές ΕΠΑ.Λ προσπάθεια αποτροπής μαθητών να μεταγραφούν από την 1η τάξη ΕΠΑ.Λ στην 1η τάξη ΕΠΑ.Σ φοβούμενοι την συρρίκνωση του αριθμού μαθητών σχολείου τους.
2. Να μπορούν οι μαθητές των ΕΠΑ.Σ μετά την αποφοίτηση τους, να αποκτούν και απολυτήριο λυκείου παρακολουθώντας 1 πρόσθετο χρόνο στις ΕΠΑ.Σ με μαθήματα γενικής παιδείας, ή με εγγραφή τους στην Γ τάξη ΕΠΑ.Λ.
3. Προσθήκη στις ΕΠΑ.Σ και άλλων ειδικοτήτων ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν στα ΕΠΑ.Λ για να έχουν τη δυνατότητα οι μαθητές και οι μαθήτριες να αποκτήσουν πτυχίο χωρίς να διδαχθούν τα γενικά μαθήματα τα οποία και λόγο του περιεχομένου τους αλλά και του τρόπου που διδάσκονται, τους δυσκολεύουν και όχι σπάνια και απέχθεια τους δημιουργούν.
• Καμπάνια ενημέρωσης των γονιών και μαθητών, σε τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά κ.λπ. για την επαγγελματική εκπαίδευση. Σε επαφές με γονείς και μαθητές διαπιστώσαμε, πλήρη άγνοια για τα νέου τύπου σχολεία τις ειδικότητες και τις δυνατότητες που προσφέρουν.
Προτάσεις ποιοτικών βελτιώσεων :
1. Το μάθημα της πληροφορικής να μην θεωρείται γενικής παιδείας, αλλά ειδικότητας και να διδάσκεται με την μορφή των «Ειδικών Εφαρμογών Η/Υ» σε όλες τις ειδικότητες των ΕΠΑ.Σ. Στην εποχή μας, εποχή της πληροφορίας, της τεχνολογίας, της ταχύτητας, και της επικοινωνίας δεν νοείται επαγγελματίας που να μην έχει ανάγκη τους Η/Υ για να πληροφορηθεί, να γνωρίσει νέα προϊόντα και υπηρεσίες, να κάνει γνωστά τα δικά του, να κάνει τις παραγγελίες του, να επικοινωνήσει με πελάτες και συνεργάτες, να οργανώσει την δουλειά του να μελετήσει κ.λπ.
2. Σε κάποιες ειδικότητες των ΕΠΑ.Σ κατά τον 1ο χρόνο λειτουργίας τους διαπιστώσαμε την ανάγκη προσθήκης κάποιων μαθημάτων γενικής παιδείας με μορφή εφαρμοσμένη στην ειδικότητα. Τα μαθήματα και οι ώρες διδασκαλίας θα καθοριστούν μετά από σύντομη και προσεκτική έρευνα των αναγκών που διαπιστώθηκαν. Π.χ. στους Ηλεκτρολόγους προσθήκη Φυσικής – Ηλεκτρισμό, στους Βοηθούς Ακτινολογικών Εργαστηρίων προσθήκη Φυσικής – Ηλεκτρομαγνητισμό, στους Μηχανολόγους προσθήκη Φυσικής – Μηχανικής, στους Αισθητικής Τέχνης και Κομμωτικής προσθήκη Χημείας – Κοσμετολογίας, σε όλες τις ειδικότητες προσθήκη Αγγλικών (για ορολογία ειδικότητας). Τα παραπάνω μαθήματα μπορούν να προστεθούν είτε με αναπροσαρμογή των ωρών και της ύλης των μαθημάτων ειδικότητας τα οποία συχνά αλληλεπικαλύπτονται και πλατειάζουν, ή με αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας από 25 σε 28.
3. Αναδιανομή των ωρών διδασκαλίας κάποιων μαθημάτων, κατόπιν προτάσεων των καθηγητών που τα διδάσκουν για καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα, π.χ . 1) στο τμήμα αισθητικής να προστεθούν τουλάχιστον 2 ώρες εργαστήριο Μακιγιάζ 2) στο τμήμα Βοηθών Φαρμακείου, αντικατάσταση Φαρμακευτικής Χημείας με Μάρκετινγκ.
4. Επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου των αναλυτικών προγραμμάτων για να συμπεριλάβουν και πιο σύγχρονες τεχνολογίες για παράδειγμα οι Τεχνίτες Ηλεκτρολογικών Εργασιών δεν διδάσκονται Δομημένη Καλωδίωση και Αυτοματισμούς.
5. Συγγραφή νέων βιβλίων σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα που θα αναφέρονται και οι τρέχουσες σύγχρονες τεχνολογίες και πρακτικές, επίσης να διορθωθούν τα λάθη που υπάρχου σε αυτά που κυκλοφορούν.
6. Για να προάγονται οι μαθητές από την μια τάξη στην επόμενη να έχουν βαθμό 10 σε κάθε μάθημα και όχι με τον μέσο όρο όλων των μαθημάτων. Αυτό θα διασφάλιση μια μίνιμουμ επάρκεια τεχνικών γνώσεων και θα αναβαθμίσει το κύρος των πτυχίων.
Τα παραπάνω είναι τα ελάχιστα που πρέπει να γίνουν και μάλιστα χωρίς κανένα κόστος μια και υπάρχει η εμπειρία και η υποδομή, προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργίας των ΕΠΑ.Σ και αυτές να μπορέσουν να προσφέρουν στους σπουδαστές τους στην κοινωνία και κατ επέκταση στην Ελληνική οικονομία.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε όλοι εσείς οι αρμόδιοι της επαγγελματικής εκπαίδευσης να αφυπνιστείτε και να λάβετε υπ’ όψη σας σοβαρά όσα σας προτείνουν οι εκπαιδευτικοί της επαγγελματικής εκπαίδευσης που βιώνουν καθημερινά τα προβλήματα της και να μην ακολουθήσετε την παθητικότητα και αδιαφορία των προκατόχων σας που γι’ αυτό καταδικάστηκαν πανηγυρικά στις συνειδήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας αλλά και των Ελλήνων πολιτών.
Το εκπαιδευτικό προσωπικό της ΕΠΑ.Σ Ιλίου.
ΠΗΓΗ:
http://www.fantakis.gr/
Ο σύλλογος διδασκόντων της ΕΠΑ.Σ Ιλίου κατά το 1ο έτος λειτουργίας της ΕΠΑ.Σ διαπίστωσε προβλήματα και δυσλειτουργίες που αν δεν αντιμετωπιστούν από το αρμόδιο υπουργείο μέχρι την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς, δηλαδή αμέσως, θα καταστήσουν προβληματική την λειτουργία του νέου αυτού τύπου σχολείο, σε σημείο που θα τίθεται υπό αμφισβήτηση ακόμα και αυτή η ύπαρξη του.
Υπό το παραπάνω πρίσμα σας καταθέτουμε τις προτάσεις βελτίωσης που ακολουθούν .
Προτάσεις θεσμικών αλλαγών :
1. Οι ΕΠΑ.Σ να γίνουν 3 χρόνια αποκτώντας 1η τάξη κοινή με τα ΕΠΑ.Λ, ώστε οι απόφοιτοι των Γυμνασίων να μπορούν να εγγράφονται απ ευθείας στις ΕΠΑ.Σ. Διαπιστώθηκε ότι μεγάλος αριθμός μαθητών Γυμνασίου που γράφτηκε στην 1η τάξη ΕΠΑ.Λ με σκοπό να συνεχίσει την επομένη σε ΕΠΑ.Σ, αναθεώρησε και θα παραμείνει στα ΕΠΑ.Λ, επειδή εγκλιματίστηκε με το περιβάλλον, γνωρίστηκε και συμφιλιώθηκε με το εκπαιδευτικό προσωπικό του ΕΠΑ.Λ, δημιούργησε φιλίες και παρέες με τους συμμαθητές του και δεν θέλει να τις χάσει κ.λπ. Έτσι παίρνει εκπαιδευτική πορεία που καμία σχέση δεν έχει με τις κλίσεις του και τις αρχικές του προθέσεις, καθορίζοντας, τις περισσότερες φορές αρνητικά, την επαγγελματική του πορεία άρα και την υπόλοιπη ζωή του. Επιπλέον εισπράξαμε άρνηση από διευθυντές των ΕΠΑ.Λ στην επιθυμία μας να ενημερώσουμε τους μαθητές τους για τις ειδικότητες των ΕΠΑ.Σ και τις επαγγελματικές προοπτικές τους. Διαπιστώσαμε δε από κάποιους διευθυντές ΕΠΑ.Λ προσπάθεια αποτροπής μαθητών να μεταγραφούν από την 1η τάξη ΕΠΑ.Λ στην 1η τάξη ΕΠΑ.Σ φοβούμενοι την συρρίκνωση του αριθμού μαθητών σχολείου τους.
2. Να μπορούν οι μαθητές των ΕΠΑ.Σ μετά την αποφοίτηση τους, να αποκτούν και απολυτήριο λυκείου παρακολουθώντας 1 πρόσθετο χρόνο στις ΕΠΑ.Σ με μαθήματα γενικής παιδείας, ή με εγγραφή τους στην Γ τάξη ΕΠΑ.Λ.
3. Προσθήκη στις ΕΠΑ.Σ και άλλων ειδικοτήτων ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν στα ΕΠΑ.Λ για να έχουν τη δυνατότητα οι μαθητές και οι μαθήτριες να αποκτήσουν πτυχίο χωρίς να διδαχθούν τα γενικά μαθήματα τα οποία και λόγο του περιεχομένου τους αλλά και του τρόπου που διδάσκονται, τους δυσκολεύουν και όχι σπάνια και απέχθεια τους δημιουργούν.
• Καμπάνια ενημέρωσης των γονιών και μαθητών, σε τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά κ.λπ. για την επαγγελματική εκπαίδευση. Σε επαφές με γονείς και μαθητές διαπιστώσαμε, πλήρη άγνοια για τα νέου τύπου σχολεία τις ειδικότητες και τις δυνατότητες που προσφέρουν.
Προτάσεις ποιοτικών βελτιώσεων :
1. Το μάθημα της πληροφορικής να μην θεωρείται γενικής παιδείας, αλλά ειδικότητας και να διδάσκεται με την μορφή των «Ειδικών Εφαρμογών Η/Υ» σε όλες τις ειδικότητες των ΕΠΑ.Σ. Στην εποχή μας, εποχή της πληροφορίας, της τεχνολογίας, της ταχύτητας, και της επικοινωνίας δεν νοείται επαγγελματίας που να μην έχει ανάγκη τους Η/Υ για να πληροφορηθεί, να γνωρίσει νέα προϊόντα και υπηρεσίες, να κάνει γνωστά τα δικά του, να κάνει τις παραγγελίες του, να επικοινωνήσει με πελάτες και συνεργάτες, να οργανώσει την δουλειά του να μελετήσει κ.λπ.
2. Σε κάποιες ειδικότητες των ΕΠΑ.Σ κατά τον 1ο χρόνο λειτουργίας τους διαπιστώσαμε την ανάγκη προσθήκης κάποιων μαθημάτων γενικής παιδείας με μορφή εφαρμοσμένη στην ειδικότητα. Τα μαθήματα και οι ώρες διδασκαλίας θα καθοριστούν μετά από σύντομη και προσεκτική έρευνα των αναγκών που διαπιστώθηκαν. Π.χ. στους Ηλεκτρολόγους προσθήκη Φυσικής – Ηλεκτρισμό, στους Βοηθούς Ακτινολογικών Εργαστηρίων προσθήκη Φυσικής – Ηλεκτρομαγνητισμό, στους Μηχανολόγους προσθήκη Φυσικής – Μηχανικής, στους Αισθητικής Τέχνης και Κομμωτικής προσθήκη Χημείας – Κοσμετολογίας, σε όλες τις ειδικότητες προσθήκη Αγγλικών (για ορολογία ειδικότητας). Τα παραπάνω μαθήματα μπορούν να προστεθούν είτε με αναπροσαρμογή των ωρών και της ύλης των μαθημάτων ειδικότητας τα οποία συχνά αλληλεπικαλύπτονται και πλατειάζουν, ή με αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας από 25 σε 28.
3. Αναδιανομή των ωρών διδασκαλίας κάποιων μαθημάτων, κατόπιν προτάσεων των καθηγητών που τα διδάσκουν για καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα, π.χ . 1) στο τμήμα αισθητικής να προστεθούν τουλάχιστον 2 ώρες εργαστήριο Μακιγιάζ 2) στο τμήμα Βοηθών Φαρμακείου, αντικατάσταση Φαρμακευτικής Χημείας με Μάρκετινγκ.
4. Επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου των αναλυτικών προγραμμάτων για να συμπεριλάβουν και πιο σύγχρονες τεχνολογίες για παράδειγμα οι Τεχνίτες Ηλεκτρολογικών Εργασιών δεν διδάσκονται Δομημένη Καλωδίωση και Αυτοματισμούς.
5. Συγγραφή νέων βιβλίων σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα που θα αναφέρονται και οι τρέχουσες σύγχρονες τεχνολογίες και πρακτικές, επίσης να διορθωθούν τα λάθη που υπάρχου σε αυτά που κυκλοφορούν.
6. Για να προάγονται οι μαθητές από την μια τάξη στην επόμενη να έχουν βαθμό 10 σε κάθε μάθημα και όχι με τον μέσο όρο όλων των μαθημάτων. Αυτό θα διασφάλιση μια μίνιμουμ επάρκεια τεχνικών γνώσεων και θα αναβαθμίσει το κύρος των πτυχίων.
Τα παραπάνω είναι τα ελάχιστα που πρέπει να γίνουν και μάλιστα χωρίς κανένα κόστος μια και υπάρχει η εμπειρία και η υποδομή, προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργίας των ΕΠΑ.Σ και αυτές να μπορέσουν να προσφέρουν στους σπουδαστές τους στην κοινωνία και κατ επέκταση στην Ελληνική οικονομία.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε όλοι εσείς οι αρμόδιοι της επαγγελματικής εκπαίδευσης να αφυπνιστείτε και να λάβετε υπ’ όψη σας σοβαρά όσα σας προτείνουν οι εκπαιδευτικοί της επαγγελματικής εκπαίδευσης που βιώνουν καθημερινά τα προβλήματα της και να μην ακολουθήσετε την παθητικότητα και αδιαφορία των προκατόχων σας που γι’ αυτό καταδικάστηκαν πανηγυρικά στις συνειδήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας αλλά και των Ελλήνων πολιτών.
Το εκπαιδευτικό προσωπικό της ΕΠΑ.Σ Ιλίου.
ΠΗΓΗ:
http://www.fantakis.gr/
Παναγιώτης Φαντάκης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα στα Χανιά Κρήτης όπου έζησα για 12 χρόνια. Το εξατάξιο γυμνάσιο το τελείωσα στην Αθήνα. Τα καλά φοιτητικά χρόνια τα έζησα από το 1975 ως το 1980, στα φόρτε του φοιτητικού κινήματος. Κατά την διάρκεια των σπουδών μου ασχολήθηκα και ήμουν ιδρυτικό μέλος του πολιτιστικού τμήματος της ΑΣΕΤΕΜ – ΣΕΛΕΤΕ και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης ( ΠΑΠΟΚ ). Συμμετοχή σε θεατρικές παραστάσεις του Θεατρικού τμήματος ΑΣΕΤΕΜ και της θεατρικής ομάδας Λόρδος Βύρων. Δούλεψα για αρκετά χρόνια σαν μηχανολόγος σε διάφορες εταιρείες όπως:
1/ Εταιρία κλιματισμού VESSON VARSOS S.A.
2/ Ατμοηλεκτρικός σταθμός ΔΕΗ Αγ. Γεωργίου.
3/ Εταιρία κεντρικών θερμάνσεων Ψαρρός Α.Ε.
4/ Εταιρία οργάνωσης επιχειρήσεων Π. Φαντάκης –Β. Μητροπούλου ΟΕ.
5/ Βιομηχανία ηλιακών συστημάτων SAMMLER SA.
Παράλληλα προσπαθούσα και πάντα το πετύχαινα να εργάζομαι και σαν εκπαιδευτικός. Στην εκπαίδευση εργάζομαι σαν μόνιμος από το 1988. Έχω επιμόρφωση στην ηλιακή ενέργεια, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στην Emerson El. Co. depot maintenance course 1983 και είμαι επιμορφωτής μηχανολόγων στις νέες τεχνολογίες. Ασχολούμαι με συγγραφή βιβλίων και τεχνικών άρθρων. Τα χόμπι μου είναι : Ορειβασία Ιστιοσανίδα ( wind serf ) Κολύμπι Φωτογραφία Κινηματογραφία Διάβασμα Κηπουρική Οινοποιία. Είμαι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
ΒΙΒΛΙΑ
1/ Καυστήρες – Λέβητες - Μπόϊλερ. Εκδόσεις ΙΩΝ.
2/ Κεντρικές θερμάνσεις από το Α ως το Ω. Εκδόσεις ΙΩΝ.
3/ Βοήθημα μελετών Κεντρικής Θέρμανσης . 3ο ΤΕΕ Ιλίου.
4/ Εργαστηριακές Ασκήσεις Συντήρησης Κεντρικών Θερμάνσεων. 3ο ΤΕΕ Ιλίου.
5/ Σημειώσεων Μηχανών Εσωτερικής Καύσης. 3ο ΤΕΕ Ιλίου.
ΑΡΘΡΑ1/ Χαλύβδινοι λέβητες κεντρικών θερμάνσεων (οι παρεξηγημένοι). Περιοδικό ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ τεύχος 1
2/ Τα μυστικά ρύθμισης ενός καυστήρα πετρελαίου. Περιοδικό ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ. 157
3/ Διατάξεις ανάφλεξης και ασφαλείας καυστήρων αερίου. Περιοδικό ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ. Τεύχος 158-159
4/ Γνωριμία με τα μπεκ πετρελαίου. Περιοδικό ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ. Τεύχος 160
5/ Θερμαντικά σώματα. Περιοδικό ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ. Τεύχος 161
6/ Μια πρώτη γνωριμία με τους πιεστικούς καυστήρες πετρελαίου. Περιοδικό ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ. τεύχος 1385
7/ Εναλλάκτες νερού. Περιοδικό ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ τεύχος 1388
8/ Μπόιλερ κεντρικής θέρμανσης. Περιοδικό ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ τεύχος 1389
9/ Η πτώση πίεσης στα δίκτυα κεντρικής θέρμανσης. ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ τεύχος 164
10/ Ηλιακά συστήματα. ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ τεύχος 169
11/ Λέβητες κεντρικών θερμάνσεων. ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ τεύχος 174.
12/ Χαλύβδινοι λέβητες. Περιοδικό ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ τεύχος 1400
13/ Πρόταση διδασκαλίας, για εργαστηριακή άσκηση συντήρησης λέβητα στην ιστοσελίδα του Υπ. Παιδείας http://www.e-yliko.gr/htmls/mhxtee.aspx
14/ Άρθρο στην ιστοσελίδα http://www.e-yliko.gr/htmls/arctles/artcl_tee.aspx με θέμα τους ατμοσφαιρικούς καυστήρες αέριων καύσιμων.
15/ Πρόταση διδασκαλίας, στην ιστοσελίδα του Υπ. Παιδείας http://www.e-yliko.gr/htmls/mhxtee.aspx Με θέμα: «Τα είδη των λεβήτων που χρησιμοποιούνται στις εγκαταστάσεις των κεντρικών θερμάνσεων, καθώς και τα όργανα ελέγχου και ασφάλειας με τα οποία πρέπει να είναι εξοπλισμένοι»
16/ Αναμεικτική θερμοστατική βαλβίδα. ΘΕΡΜΟΫΔΡΑΥΛΙΚΟΣ τεύχος Σεπτεμβρίου 2006.
17/ Τεστ σε ηλεκτρονική μορφή με θέμα ΛΕΒΗΤΟΣΤΑΣΙΟ – ΛΕΒΗΤΕΣ – ΚΑΠΝΟΔΟΧΟΙ – ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ – ΚΑΥΣΙΜΑ – ΚΑΥΣΗ στην ιστοσελίδα http://www.e-yliko.gr/mhxtee1.htm
18/ Εξοικονόμηση ενέργειας από το συγκρότημα λέβητα - καυστήρα. Περιοδικό ECOTEC Ιανουάριος 2008.
ΠΗΓΗ:
http://www.fantakis.gr/
30/11/2008
Θέμης Κοτσιφάκης
Ένα ενδιαφέρον βιβλίο, άσχετα και πέρα από κομματικές προτιμήσεις, προσταγές και τοποθετήσεις, είδα από τα παρακάτω links που παρουσιάζουν το βιβλίο του Θέμη Κοτσιφάκη :
Θέμης Κοτσιφάκης: “1997 και εφτά - η μεγάλη περιπέτεια της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης”.Σίγουρα ένα βιβλίο για προβληματισμό για το που πηγαίνει η Τεχνική Εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Κριτική του βιβλίου εδώ
Παρουσιάση του βιβλίου εδώ
Σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα εδώ
"Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο γράφτηκαν στην περίοδο 1997-2004. Δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες, περιοδικά και στο διαδίκτυο. Προσπάθησα με αυτά να εκφράσω την οργή μου και την αγωνία μου για την ακολουθούμενη εκπαιδευτική πολιτική για την Τ.Ε.Ε. αλλά και γενικότερα για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το ένιωθα σαν χρέος. [...]
Ότι συνέβη αυτά τα εφτά χρόνια της περίφημης και μεγαλεπήβολης "εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης", ιδιαίτερα στα σχολεία της δευτεροβάθμιας Τ.Ε.Ε., δεν πρέπει να ξεχαστεί. Το οφείλουμε αυτό στα παιδιά μας και στην ελληνική κοινωνία, για να μην επιτρέψουμε την επανάληψη. [...]"
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
Δημήτριος Σακατζής
Που οδηγείται η επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση σύμφωνα με το νόμο 3475.
28-Ιουν-2008 Απο ΕΠΙΚΑΙΡΟ
Από τον Σακατζή Δημήτριο
Εκπαιδευτικό Νοσηλευτικής ΠΕ1810
Email: Sakatzis@sch.gr
Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επειδή υπάρχει η κατηγορία ότι δεν υπάρχουν θεσμικά αιτήματα και ότι η μόνη επιδίωξη είναι η μισθολογική ανέλιξη, θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά σε ένα βασικό αίτημα το οποίο δεν έτυχε της ανάλογης δημοσιοποίησης. Στις 4 Ιουλίου 2006 ψηφίστηκε από τη βουλή το νομοσχέδιο για την Τεχνική και Επαγγελματική εκπαίδευση που προβλέπει την κατάργηση των ΤΕΕ και την μετατροπή τους σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ….
Η κριτική στο νομοσχέδιο περιορίζεται μόνο στο περιεχόμενο του και, όχι στο γεγονός ότι ψηφίστηκε δύο μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με ότι αυτό σημαίνει για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών και των μαθητών για τον τύπο του λυκείου που θα λειτουργήσει.
Το νομοσχέδιο 3475:
• Στα άρθρα 1 και 2 αναφέρει ότι η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση, που αποτελείται από τα ΕΠΑ.Λ. και τις ΕΠΑ.Σ., αποβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση έτσι ώστε οι απόφοιτοι να είναι ικανοί να απασχοληθούν με επιτυχία σε ορισμένα επαγγέλματα ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Στο άρθρο 10 όμως, που αφορά την λειτουργία των ΕΠΑ.Σ., αναφέρει ότι δεν θα διδάσκονται μαθήματα γενικής παιδείας, ούτε η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα είναι εφικτή. Συμβαίνει, δηλαδή, το εξής παράδοξο: Ενώ το νομοσχέδιο εντάσσει τις ΕΠΑ.Σ. στην επαγγελματική εκπαίδευση, δεν τις προσδίδει κανένα από τα χαρακτηριστικά αυτής, αλλά τις περιγράφει σαν κατάρτιση.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν από σαράντα χρόνια, τότε που λειτουργούσαν οι κατώτερες και μέσες τεχνικές σχολές, παρέχονταν και διδάσκονταν μαθήματα γενικής παιδείας. Σήμερα, που οι απαιτήσεις στην αγορά εργασίας είναι πολλαπλάσιες και για να μπορέσει να ανταποκριθεί κάποιος θα πρέπει να έχει όχι μόνο αυξημένες και εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά και γενική ανθρωπιστική παιδεία, το νομοσχέδιο αυτό καταργεί εντελώς τα μαθήματα γενικής παιδείας.
• Στα άρθρα 5 και 11, το νομοσχέδιο επιφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στη βασική αρχή των ευκαιριών μάθησης και εκπαίδευσης. Αν ένας μαθητής κάνει μια λανθασμένη επιλογή, θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή.
Το νομοσχέδιο δεν επιτρέπει την εγγραφή των αποφοίτων γενικού λυκείου στα
ΕΠΑ.Λ. και αντίστροφα. Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας μαθητής να τελειώνει δυο ισότιμα σχολεία είναι αστήρικτο, διότι ισότιμοι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν το ίδιο περιεχόμενο εκπαίδευσης.
Που οδηγεί αυτή η απόφαση; Οι απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου και του ΕΠΑ.Λ. (σε τρία χρόνια) που δεν θα εισάγονται σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βάση του 10) οδηγούνται ή σε σπουδές στο εξωτερικό ή στα -ιδιωτικά κυρίως- Ι.Ε.Κ.
• Στο άρθρο 6 και στο άρθρο 12 παράγραφος 2, τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι απόφοιτοι της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, πτυχίου επιπέδου 3, παραπέμπονται στις διατάξεις του ν. 2009/1992. Ο νόμος αυτός είναι ξεπερασμένος από την οδηγία της Ε.Ο.Κ. Άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα ΕΠΑ.Λ. και οι ΕΠΑ.Σ. να χορηγήσουν το αντίστοιχο πτυχίο.
Η Ευρωπαϊκή οδηγία αναφέρει ότι το πτυχίο επιπέδου 3 θα χορηγείται μετά από ένα μεταλυκειακό έτος εκπαίδευσης. Τη σημαντική αυτή παράμετρο το νομοσχέδιο εσκεμμένα δεν την λαμβάνει υπόψη του. Αυτό σημαίνει ότι η τεχνική, επαγγελματική δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα χορηγεί μόνο πτυχίο επιπέδου 2, έτσι οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑ.Σ. θα υποχρεωθούν να φοιτήσουν σ’ ένα -ιδιωτικό κυρίως- Ι.Ε.Κ. για ένα χρόνο για να αποκτήσουν πτυχίο επιπέδου 3.
• Το άρθρο 14 παράγραφος 2, αναφέρει ότι πλην του Υπουργείου Παιδείας, μπορούν να λειτουργήσουν επαγγελματικές σχολές και σε άλλα Υπουργεία. (παρά την αντίθετη εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου) Το τρέχον σχολικό έτος στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. δεν λειτουργούν ΕΠΑ.Σ. ενώ στα άλλα υπουργεία (Υγείας, Τουρισμού κλπ) λειτουργούν. Πως είναι δυνατόν το υπουργείο που είναι υπεύθυνο για την Παιδεία να μην είναι έτοιμο, ενώ τα άλλα υπουργεία να είναι; Ποια μαθήματα διδάσκονται και ποια βιβλία διαβάζουν οι μαθητές; Σε ποια ωρολόγια προγράμματα στηρίζονται; Ποιοι καθηγητές διδάσκουν; Σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό;
Είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι την ευθύνη για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, πρέπει να την φέρει ένας ενιαίος φορέας. Αυτός ο φορέας θα ανήκει αποκλειστικά στο Υπουργείο Παιδείας. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει ο καλύτερος δυνατός συντονισμός με στόχο την άμεση σύνδεση εκπαίδευσης, κατάρτισης και αγοράς εργασίας, καθώς και ενιαίος μηχανισμός πιστοποίησης της παρεχόμενης γνώσης και αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων.
• Το άρθρο 19 επιφέρει σύγχυση και αβεβαιότητα σχετικά με το εργασιακό καθεστώς και τις θέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Πόσοι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί, θα προκύψουν από την κατάργηση και τη μη εγγραφή μαθητών στα απογευματινά Τ.Ε.Ε.; Πόσοι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί γενικών μαθημάτων θα προκύψουν από την πλήρη κατάργηση των μαθημάτων γενικής παιδείας της ΕΠΑ.Σ.; Πόσοι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων θα προκύψουν εξαιτίας της μείωσης των μαθημάτων ειδικοτήτων, αλλά και την πλήρη κατάργηση αρκετών από αυτές στα ΕΠΑ.Λ.; Ποιοι εκπαιδευτικοί και με ποια κριτήρια θα μετατεθούν στα ΕΠΑ.Λ. και ποιοι στις ΕΠΑ.Σ.;.
Μια απλή ανάλυση των παραπάνω παρατηρήσεων οδηγεί στην εξαγωγή δύο βασικών συμπερασμάτων:
1. Το νομοσχέδιο προωθεί με κάθε τρόπο τους μαθητές στα Ι.Ε.Κ. (κυρίως στα ιδιωτικά ). Επειδή γίνεται συζήτηση για αναβάθμιση των Ι.Ε.Κ., η αναβάθμιση δεν πρέπει να είναι μόνο θεσμική αλλά και χρηματική (τα περισσότερα από τα 116 κρατικά Ι.Ε.Κ. που λειτουργούν τη φετινή σχολική χρονιά, στεγάζονται και πραγματοποιούν τις εργαστηριακές τους ασκήσεις στα ήδη υπάρχοντα Τ.Ε.Ε. και Σ.Ε.Κ.). Χωρίς χρηματική αναβάθμιση πως θα ανταγωνιστούν τα ιδιωτικά Ι.Ε.Κ; Αλλά και πόσους μαθητές μπορούν να απορροφήσουν τα 116 κρατικά Ι.Ε.Κ.;
2. Η λειτουργία των ΕΠΑ.Σ. και σε άλλα υπουργεία οδηγεί ένα σημαντικό αριθμό μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκτός του Υπουργείου Παιδείας. Εξηγείται έτσι, το γεγονός γιατί στις ΕΠΑ.Σ. δεν διδάσκονται μαθήματα Γενικής Παιδείας και δεν δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τι πετυχαίνει με αυτό το ΥΠΕΠΘ:
• Αντί να αυξήσει τις δαπάνες για την Παιδεία μειώνει τον αριθμό των μαθητών που υπάγονται σ’ αυτό.
• Έτσι η ακριβή τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (εργαστηριακός εξοπλισμός, δύο καθηγητές σε τμήμα με 16 μαθητές ), χρειάζεται λιγότερα χρήματα.
Θυμίζει το παράδειγμα της φτωχής οικογένειας με πέντε παιδιά, όπου τα δύο μεγαλύτερα εργάζονται για να σπουδάσουν τα υπόλοιπα.
- Τόσο φτωχή είναι η Ελλάδα;
- Αυτή είναι η επένδυση στην Παιδεία;
- Ποιο κράτος θέλει να έχει αμόρφωτους πολίτες (υδραυλικούς, μηχανικούς, νοσηλευτές κλπ) και ποιο είναι το μέλλον του;
ΠΗΓΗ:
http://www.epikairo.gr/
http://www.epikairo.gr/?p=1614
28-Ιουν-2008 Απο ΕΠΙΚΑΙΡΟ
Από τον Σακατζή Δημήτριο
Εκπαιδευτικό Νοσηλευτικής ΠΕ1810
Email: Sakatzis@sch.gr
Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επειδή υπάρχει η κατηγορία ότι δεν υπάρχουν θεσμικά αιτήματα και ότι η μόνη επιδίωξη είναι η μισθολογική ανέλιξη, θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά σε ένα βασικό αίτημα το οποίο δεν έτυχε της ανάλογης δημοσιοποίησης. Στις 4 Ιουλίου 2006 ψηφίστηκε από τη βουλή το νομοσχέδιο για την Τεχνική και Επαγγελματική εκπαίδευση που προβλέπει την κατάργηση των ΤΕΕ και την μετατροπή τους σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ….
Η κριτική στο νομοσχέδιο περιορίζεται μόνο στο περιεχόμενο του και, όχι στο γεγονός ότι ψηφίστηκε δύο μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με ότι αυτό σημαίνει για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών και των μαθητών για τον τύπο του λυκείου που θα λειτουργήσει.
Το νομοσχέδιο 3475:
• Στα άρθρα 1 και 2 αναφέρει ότι η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση, που αποτελείται από τα ΕΠΑ.Λ. και τις ΕΠΑ.Σ., αποβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση έτσι ώστε οι απόφοιτοι να είναι ικανοί να απασχοληθούν με επιτυχία σε ορισμένα επαγγέλματα ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Στο άρθρο 10 όμως, που αφορά την λειτουργία των ΕΠΑ.Σ., αναφέρει ότι δεν θα διδάσκονται μαθήματα γενικής παιδείας, ούτε η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα είναι εφικτή. Συμβαίνει, δηλαδή, το εξής παράδοξο: Ενώ το νομοσχέδιο εντάσσει τις ΕΠΑ.Σ. στην επαγγελματική εκπαίδευση, δεν τις προσδίδει κανένα από τα χαρακτηριστικά αυτής, αλλά τις περιγράφει σαν κατάρτιση.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν από σαράντα χρόνια, τότε που λειτουργούσαν οι κατώτερες και μέσες τεχνικές σχολές, παρέχονταν και διδάσκονταν μαθήματα γενικής παιδείας. Σήμερα, που οι απαιτήσεις στην αγορά εργασίας είναι πολλαπλάσιες και για να μπορέσει να ανταποκριθεί κάποιος θα πρέπει να έχει όχι μόνο αυξημένες και εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά και γενική ανθρωπιστική παιδεία, το νομοσχέδιο αυτό καταργεί εντελώς τα μαθήματα γενικής παιδείας.
• Στα άρθρα 5 και 11, το νομοσχέδιο επιφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στη βασική αρχή των ευκαιριών μάθησης και εκπαίδευσης. Αν ένας μαθητής κάνει μια λανθασμένη επιλογή, θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή.
Το νομοσχέδιο δεν επιτρέπει την εγγραφή των αποφοίτων γενικού λυκείου στα
ΕΠΑ.Λ. και αντίστροφα. Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας μαθητής να τελειώνει δυο ισότιμα σχολεία είναι αστήρικτο, διότι ισότιμοι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν το ίδιο περιεχόμενο εκπαίδευσης.
Που οδηγεί αυτή η απόφαση; Οι απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου και του ΕΠΑ.Λ. (σε τρία χρόνια) που δεν θα εισάγονται σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βάση του 10) οδηγούνται ή σε σπουδές στο εξωτερικό ή στα -ιδιωτικά κυρίως- Ι.Ε.Κ.
• Στο άρθρο 6 και στο άρθρο 12 παράγραφος 2, τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι απόφοιτοι της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, πτυχίου επιπέδου 3, παραπέμπονται στις διατάξεις του ν. 2009/1992. Ο νόμος αυτός είναι ξεπερασμένος από την οδηγία της Ε.Ο.Κ. Άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα ΕΠΑ.Λ. και οι ΕΠΑ.Σ. να χορηγήσουν το αντίστοιχο πτυχίο.
Η Ευρωπαϊκή οδηγία αναφέρει ότι το πτυχίο επιπέδου 3 θα χορηγείται μετά από ένα μεταλυκειακό έτος εκπαίδευσης. Τη σημαντική αυτή παράμετρο το νομοσχέδιο εσκεμμένα δεν την λαμβάνει υπόψη του. Αυτό σημαίνει ότι η τεχνική, επαγγελματική δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα χορηγεί μόνο πτυχίο επιπέδου 2, έτσι οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑ.Σ. θα υποχρεωθούν να φοιτήσουν σ’ ένα -ιδιωτικό κυρίως- Ι.Ε.Κ. για ένα χρόνο για να αποκτήσουν πτυχίο επιπέδου 3.
• Το άρθρο 14 παράγραφος 2, αναφέρει ότι πλην του Υπουργείου Παιδείας, μπορούν να λειτουργήσουν επαγγελματικές σχολές και σε άλλα Υπουργεία. (παρά την αντίθετη εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου) Το τρέχον σχολικό έτος στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. δεν λειτουργούν ΕΠΑ.Σ. ενώ στα άλλα υπουργεία (Υγείας, Τουρισμού κλπ) λειτουργούν. Πως είναι δυνατόν το υπουργείο που είναι υπεύθυνο για την Παιδεία να μην είναι έτοιμο, ενώ τα άλλα υπουργεία να είναι; Ποια μαθήματα διδάσκονται και ποια βιβλία διαβάζουν οι μαθητές; Σε ποια ωρολόγια προγράμματα στηρίζονται; Ποιοι καθηγητές διδάσκουν; Σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό;
Είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι την ευθύνη για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, πρέπει να την φέρει ένας ενιαίος φορέας. Αυτός ο φορέας θα ανήκει αποκλειστικά στο Υπουργείο Παιδείας. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει ο καλύτερος δυνατός συντονισμός με στόχο την άμεση σύνδεση εκπαίδευσης, κατάρτισης και αγοράς εργασίας, καθώς και ενιαίος μηχανισμός πιστοποίησης της παρεχόμενης γνώσης και αναγνώρισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων.
• Το άρθρο 19 επιφέρει σύγχυση και αβεβαιότητα σχετικά με το εργασιακό καθεστώς και τις θέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Πόσοι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί, θα προκύψουν από την κατάργηση και τη μη εγγραφή μαθητών στα απογευματινά Τ.Ε.Ε.; Πόσοι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί γενικών μαθημάτων θα προκύψουν από την πλήρη κατάργηση των μαθημάτων γενικής παιδείας της ΕΠΑ.Σ.; Πόσοι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων θα προκύψουν εξαιτίας της μείωσης των μαθημάτων ειδικοτήτων, αλλά και την πλήρη κατάργηση αρκετών από αυτές στα ΕΠΑ.Λ.; Ποιοι εκπαιδευτικοί και με ποια κριτήρια θα μετατεθούν στα ΕΠΑ.Λ. και ποιοι στις ΕΠΑ.Σ.;.
Μια απλή ανάλυση των παραπάνω παρατηρήσεων οδηγεί στην εξαγωγή δύο βασικών συμπερασμάτων:
1. Το νομοσχέδιο προωθεί με κάθε τρόπο τους μαθητές στα Ι.Ε.Κ. (κυρίως στα ιδιωτικά ). Επειδή γίνεται συζήτηση για αναβάθμιση των Ι.Ε.Κ., η αναβάθμιση δεν πρέπει να είναι μόνο θεσμική αλλά και χρηματική (τα περισσότερα από τα 116 κρατικά Ι.Ε.Κ. που λειτουργούν τη φετινή σχολική χρονιά, στεγάζονται και πραγματοποιούν τις εργαστηριακές τους ασκήσεις στα ήδη υπάρχοντα Τ.Ε.Ε. και Σ.Ε.Κ.). Χωρίς χρηματική αναβάθμιση πως θα ανταγωνιστούν τα ιδιωτικά Ι.Ε.Κ; Αλλά και πόσους μαθητές μπορούν να απορροφήσουν τα 116 κρατικά Ι.Ε.Κ.;
2. Η λειτουργία των ΕΠΑ.Σ. και σε άλλα υπουργεία οδηγεί ένα σημαντικό αριθμό μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκτός του Υπουργείου Παιδείας. Εξηγείται έτσι, το γεγονός γιατί στις ΕΠΑ.Σ. δεν διδάσκονται μαθήματα Γενικής Παιδείας και δεν δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τι πετυχαίνει με αυτό το ΥΠΕΠΘ:
• Αντί να αυξήσει τις δαπάνες για την Παιδεία μειώνει τον αριθμό των μαθητών που υπάγονται σ’ αυτό.
• Έτσι η ακριβή τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (εργαστηριακός εξοπλισμός, δύο καθηγητές σε τμήμα με 16 μαθητές ), χρειάζεται λιγότερα χρήματα.
Θυμίζει το παράδειγμα της φτωχής οικογένειας με πέντε παιδιά, όπου τα δύο μεγαλύτερα εργάζονται για να σπουδάσουν τα υπόλοιπα.
- Τόσο φτωχή είναι η Ελλάδα;
- Αυτή είναι η επένδυση στην Παιδεία;
- Ποιο κράτος θέλει να έχει αμόρφωτους πολίτες (υδραυλικούς, μηχανικούς, νοσηλευτές κλπ) και ποιο είναι το μέλλον του;
ΠΗΓΗ:
http://www.epikairo.gr/
http://www.epikairo.gr/?p=1614
Κωνσταντίνος Αδριανουπολίτης
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ
ΚΩΝ/ΝΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΙΤΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ-ΕΡΕΥΝΗΤΗ
Email:Kadrian@freemail.gr
Είναι άγνωστο πότε θα κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση της Τεχνικής Εκπαίδευσης.
Το κλίμα στον εκπαιδευτικό χώρο της Τεχνικής Εκπαίδευσης είναι βαρύ. Οι πάντες ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι βλέπουν ένα γκρίζο τοπίο στον ευαίσθητο αυτό χώρο της παιδείας.
Οι επίσημες εξαγγελίες δυσνόητες τα ερωτήματα πολλά και κρίσιμα. Σας παραθέτουμε μερικά:
1. Γιατί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ξεκινά από τον ευαίσθητο χώρο της ΤΕΕ ενώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε όλη την εκπαίδευση; Μήπως η Τεχνική Εκπαίδευση είναι μια εύκολη υπόθεση ή μήπως είναι ο χώρος που αναμένονται οι λιγότερες αντιδράσεις;
2. Γιατί σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση οι όποιες αλλαγές-πειραματισμοί πρέπει να γίνονται στην Τεχνική Εκπαίδευση ενώ και στη Γενική Εκπαίδευση που έχει σοβαρότατα προβλήματα (απηρχαιωμένο περιεχόμενο σπουδών, Λύκειο προθάλαμος των πανεπιστημίων, παραπαιδεία, χαμηλές επιδόσεις, κατακερματισμένες γνώσεις, αποστήθιση κλπ) ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα;
3. Γιατί ο χειρισμός της μεταρρύθμισης γίνεται σε επίπεδο Υφυπουργού ενώ π.χ. στη μεταρρύθμιση του 1977 με το Ν. 576, όταν είχαμε ένα παρόμοιο σχήμα, ο χειρισμός γινόταν από τον υπουργό παιδείας κ. Γ. Ράλλη και επιπλέον είχε αναμιχθεί προσωπικά και ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κων. Καραμανλής (Καθημερινή 1,3/2/1976); Μήπως ο ρόλος της ΤΕΕ σήμερα στην εκπαίδευση, την ανάπτυξη, την Ελληνική κοινωνία, την ανεργία των νέων είναι υποδεέστερος;
4. Ποιος είναι ο σοβαρός λόγος δημιουργίας δεύτερου σχολείου στο χώρο της ΤΕΕ, της ΕΠΑ.Σ., κατά παρέκκλιση του προεκλογικού προγράμματος της Ν.Δ., ενώ μέχρι και σήμερα ο κ. Πρωθυπουργός δηλώνει ότι «έχουμε πρόγραμμα και θα εφαρμοσθεί στο ακέραιο»;
5. Πιστεύει κανείς ότι η σημερινή κατάσταση της εκπαίδευσής μας οφείλεται μόνο στην κακή οργάνωσή και λειτουργία της και όχι κυρίως στην υποχρηματοδοτησή της;
6. Αν είναι αλήθεια ότι στις ΕΠΑ.Σ. δεν θα διδάσκονται καθόλου μαθήματα γενικής παιδείας τότε, στα ΤΕΕ που θα μετατραπούν σε ΕΠΑ.Λ. θα έχουμε αυξημένη γενική παιδεία και στα ΤΕΕ που θα μετατραπούν σε ΕΠΑ.Σ. καθόλου γενική παιδεία. Είναι άραγε καλύτερα αυτά τα προγράμματα σπουδών ή μήπως είναι καλύτερο το σημερινό πρόγραμμα των ΤΕΕ που περιλαμβάνει 30% μαθήματα γενικής παιδείας για όλους τους μαθητές;
7. Τι σημαίνει η δήλωση του Υφυπουργού κ. Γ. Καλού στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής την 19-1-06, σε ότι αφορά το διαχωρισμό των ειδικοτήτων σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ., «Αφού, θα ξεχωρίσουμε τις ειδικότητες για κατάρτιση και θα τις οδηγήσουμε στην ΕΠΑ.Σ. -αυτός είναι ο σχεδιασμός- θα μείνουν οι ειδικότητες που θα προκύπτουν μετά από ολοκληρωμένη εκπαίδευση και όχι απλώς κατάρτιση στο επαγγελματικό λύκειο». ;
8. Η κατάργηση της γενικής παιδείας από τις ΕΠΑ.Σ. φωτογραφίζει ένα σχολείο κατάρτισης και όχι εκπαίδευσης. Η Τεχνική Εκπαίδευση περιλαμβάνει πάντα και ένα μέρος γενικής παιδείας αυτή είναι η πρακτική που εφαρμόζεται στα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών-μελών της Ε.Ε. και όχι μόνο. Στην Ελλάδα έχει γίνει η σχετική προσαρμογή με το Ν. 3121/2003 (ΦΕΚ 258Α /7-11-03) και στο άρθρο 6 παρ.1 αναφέρεται η παροχή της γενικής παιδείας στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Το ερώτημα που τίθεται είναι σαφές και κρίσιμο: Οι ΕΠΑ.Σ. θα είναι σχολεία ενταγμένα στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα ή θα είναι ένα μόρφωμα κέντρων κατάρτισης;
9. Γιατί «διαφημίζεται» το ΕΠΑ.Λ. σαν το νέο σχολείο από το οποίο οι μαθητές της ΤΕΕ και τυπικά πλέον θα έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στα ΑΕΙ αφού είναι γνωστό ότι το δικαίωμα αυτό υπάρχει εδώ και …30 χρόνια; (για τους μαθητές των ΤΕΛ Ν. 576/1977, Ν. 1566/1985 και για τους μαθητές των ΤΕΕ Ν. 2909/2001, άρθρο 1 παρ. 2).
10. Για ποιο λόγο δεν ανακοινώνεται η κατάργηση της τεχνολογικής κατεύθυνσης από το Ενιαίο Λύκειο το οποίο θα μετατραπεί σε Γενικό Λύκειο; Αν το ΕΠΑ.Λ. θα είναι ένα άλλο ισότιμο λύκειο με το γενικό, τότε τι νόημα έχει η λειτουργία τεχνολογικής κατεύθυνσης στο Γενικό Λύκειο;
11. Για ποιο λόγο προβλέπεται η λειτουργία της ΕΠΑ.Σ. και προδιαγράφεται, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου του ΥΠΕΠΘ, 19/1/2006, σαν το σχολείο που απευθύνεται «σε μαθητές που τους ενδιαφέρει να αποκτήσουν πρακτικές δεξιότητες και δεν επιθυμούν ή δεν αισθάνονται ικανοί να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑ.Λ.)»;
12. Για ποιο λόγο το ΥΠΕΠΘ καταργεί τα ποσοστά εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση των μαθητών της ΤΕΕ, θεσμός που ισχύει για 30 χρόνια και καθιερώνει (Ν. 3432/2006 άρθρο 4, ΦΕΚ 14 τ.Α΄) ποσοστά εισαγωγής προς την Ανώτατη Εκπαίδευση (Α.Ε.Α.) στους μαθητές των εκκλησιαστικών Λυκείων; Αμφιβάλλει κανείς ότι η κατάργηση του ποσοστού εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στους απόφοιτους γυμνασίου να προτιμήσουν την Τεχνική Εκπαίδευση;
13. Για ποιο λόγο οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. καλούνται να εξετασθούν στα ίδια θέματα των μαθημάτων γενικής παιδείας με τους μαθητές των Γενικών Λυκείων; Το ΕΠΑ.Λ. σαν επαγγελματικό σχολείο έχει διαφορετική στόχευση από εκείνη του Γενικού Λυκείου οι μαθητές του οποίου από το πρώτο έτος σπουδάζουν μόνο τα μαθήματα γενικής Παιδείας και συνεπώς σε κάθε περίπτωση θα είναι πιο προετοιμασμένοι από τους μαθητές του ΕΠΑ.Λ. Η εξέταση λοιπόν στα ίδια θέματα είναι ίση μεταχείριση ή το αντίθετο;
14. Είναι αλήθεια ότι οι ΕΠΑ.Σ θα λειτουργούν αποκλειστικά σε απογευματινό ωράριο (διότι οι μαθητές θα εργάζονται το πρωί) και τα ΕΠΑ.Λ. σε πρωινό ή εσπερινό; Αν αληθεύουν αυτές οι πληροφορίες τότε τι θα γίνει με τους μαθητές των ΕΠΑ.Σ. που δε θέλουν να εργάζονται ή δε θα μπορούν να βρουν δουλειά και το πρωί το σχολείο τους θα είναι κλειστό; Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ωράρια των σχολείων είναι για μεν τους εργαζόμενους μαθητές εσπερινά για δε τους μη εργαζόμενους πρωινά. Γιατί γίνεται προσπάθεια να βρεθεί ένα άλλο μεικτό απογευματινοεσπερινό ωράριο λειτουργίας για τις ΕΠΑ.Σ.;
15. Είναι αλήθεια ότι τα άλλα υπουργεία που θα λειτουργήσουν και εκείνα ΕΠΑ.Σ. δεν έχουν πεισθεί από το ΥΠΕΠΘ για το πόσο καλά σχολεία θα είναι οι ΕΠΑ.Σ. και πιέζουν συνεχώς να τους δοθεί η δυνατότητα να ιδρύσουν και εκείνα ΕΠΑ.Λ.;
16. Είναι αλήθεια ότι δεν προβλέπεται στο σχέδιο νόμου η ίδρυση Διεύθυνσης Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Κ.Υ. του ΥΠΕΠΘ η οποία είναι απαραίτητη για την αναβάθμιση της ΤΕΕ; Μήπως επικράτησε η εξωπραγματική θέση του κορυφαίου συνδικαλιστικού οργάνου καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) ότι η ίδρυση της διεύθυνσης αυτής σημαίνει …διάσπαση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης; Η ίδρυση και λειτουργία των Δ/νσεων Φυσικής Αγωγής, Ειδικής Αγωγής και ΣΕΠΠΕ έχουν προκαλέσει διάσπαση;
17. Εάν προβλέπονται: Μείωση των μαθητών ανά τμήμα σε 25 για τα ΕΠΑ.Λ., 20 για τις ΕΠΑΣ και ίδρυση γραφείων ΤΕΕ με 3 σχολικές μονάδες ΤΕΕ, ενώ σήμερα απαιτούνται 8, ο κάθε καλοπροαίρετος οφείλει να χαρακτηρίσει τα μέτρα αυτά ως θετικά. Μήπως η ίδρυση περισσότερων γραφείων ΤΕΕ για μερικούς είναι μέτρο που οδηγεί προς τη διάσπαση της ΤΕΕ;
18. Στην Ελλάδα υπάρχουν οργανωμένα και ισχυρά συντεχνιακά συμφέροντα τα οποία με την πρόφαση της «στέρεης γενικής παιδείας», «του 12χρονου βασικού σχολείου» «τη λειτουργία ενός και μόνο Λυκείου του Ε.Λ.» κλπ. συμβάλουν αποφασιστικά στην «ομηρία» δεκάδων χιλιάδων νέων και αποστερούν την οικονομία και την ανάπτυξη από μεσαία στελέχη και εκτοξεύουν την ανεργία των νέων στα ύψη. Είναι λογικό να υποκύψουμε στις συντεχνίες αυτές υποθηκεύοντας τη νέα γενιά αγνοώντας και την κατάσταση της οικονομίας μας η οποία δεν περνά τις καλύτερες μέρες της;
19. Έχει γίνει κατανοητό από το ΥΠΕΠΘ ότι η ΤΕΕ δεν είναι απλά μια «σχολική υπόθεση» και ότι όπως το δικαίωμα στη μόρφωση είναι σεβαστό άλλο τόσο σεβαστό πρέπει να είναι και το δικαίωμα προς την εργασία;
20. Γιατί δεν βελτιώνεται ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός ο οποίος, σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί την «ώρα του παιδιού» και καταφύγιο των καθηγητών που δε συμπληρώνουν ωράριο;
21. Μήπως δε θέλουμε να ενισχύσουμε ποιοτικά και ποσοτικά την ΤΕΕ στην Ελλάδα η οποία υστερεί δραματικά από τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη;
22. Γιατί δεν ανοίγουμε νέους δρόμους για να βοηθήσουμε πολλούς Έλληνες γονείς και μαθητές να καταλάβουν ότι το πανεπιστημιακό πτυχίο δεν είναι «φάρμακο δια πάσαν νόσον» και ότι πολλοί κινδυνεύουν να οδηγηθούν στην ανεργία;
ΠΗΓΗ:
http://www.kpad.gr/
http://www.kpad.gr/text/adriank2.htm
ΚΩΝ/ΝΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΙΤΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ-ΕΡΕΥΝΗΤΗ
Email:Kadrian@freemail.gr
Είναι άγνωστο πότε θα κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση της Τεχνικής Εκπαίδευσης.
Το κλίμα στον εκπαιδευτικό χώρο της Τεχνικής Εκπαίδευσης είναι βαρύ. Οι πάντες ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι βλέπουν ένα γκρίζο τοπίο στον ευαίσθητο αυτό χώρο της παιδείας.
Οι επίσημες εξαγγελίες δυσνόητες τα ερωτήματα πολλά και κρίσιμα. Σας παραθέτουμε μερικά:
1. Γιατί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ξεκινά από τον ευαίσθητο χώρο της ΤΕΕ ενώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε όλη την εκπαίδευση; Μήπως η Τεχνική Εκπαίδευση είναι μια εύκολη υπόθεση ή μήπως είναι ο χώρος που αναμένονται οι λιγότερες αντιδράσεις;
2. Γιατί σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση οι όποιες αλλαγές-πειραματισμοί πρέπει να γίνονται στην Τεχνική Εκπαίδευση ενώ και στη Γενική Εκπαίδευση που έχει σοβαρότατα προβλήματα (απηρχαιωμένο περιεχόμενο σπουδών, Λύκειο προθάλαμος των πανεπιστημίων, παραπαιδεία, χαμηλές επιδόσεις, κατακερματισμένες γνώσεις, αποστήθιση κλπ) ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα;
3. Γιατί ο χειρισμός της μεταρρύθμισης γίνεται σε επίπεδο Υφυπουργού ενώ π.χ. στη μεταρρύθμιση του 1977 με το Ν. 576, όταν είχαμε ένα παρόμοιο σχήμα, ο χειρισμός γινόταν από τον υπουργό παιδείας κ. Γ. Ράλλη και επιπλέον είχε αναμιχθεί προσωπικά και ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κων. Καραμανλής (Καθημερινή 1,3/2/1976); Μήπως ο ρόλος της ΤΕΕ σήμερα στην εκπαίδευση, την ανάπτυξη, την Ελληνική κοινωνία, την ανεργία των νέων είναι υποδεέστερος;
4. Ποιος είναι ο σοβαρός λόγος δημιουργίας δεύτερου σχολείου στο χώρο της ΤΕΕ, της ΕΠΑ.Σ., κατά παρέκκλιση του προεκλογικού προγράμματος της Ν.Δ., ενώ μέχρι και σήμερα ο κ. Πρωθυπουργός δηλώνει ότι «έχουμε πρόγραμμα και θα εφαρμοσθεί στο ακέραιο»;
5. Πιστεύει κανείς ότι η σημερινή κατάσταση της εκπαίδευσής μας οφείλεται μόνο στην κακή οργάνωσή και λειτουργία της και όχι κυρίως στην υποχρηματοδοτησή της;
6. Αν είναι αλήθεια ότι στις ΕΠΑ.Σ. δεν θα διδάσκονται καθόλου μαθήματα γενικής παιδείας τότε, στα ΤΕΕ που θα μετατραπούν σε ΕΠΑ.Λ. θα έχουμε αυξημένη γενική παιδεία και στα ΤΕΕ που θα μετατραπούν σε ΕΠΑ.Σ. καθόλου γενική παιδεία. Είναι άραγε καλύτερα αυτά τα προγράμματα σπουδών ή μήπως είναι καλύτερο το σημερινό πρόγραμμα των ΤΕΕ που περιλαμβάνει 30% μαθήματα γενικής παιδείας για όλους τους μαθητές;
7. Τι σημαίνει η δήλωση του Υφυπουργού κ. Γ. Καλού στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής την 19-1-06, σε ότι αφορά το διαχωρισμό των ειδικοτήτων σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ., «Αφού, θα ξεχωρίσουμε τις ειδικότητες για κατάρτιση και θα τις οδηγήσουμε στην ΕΠΑ.Σ. -αυτός είναι ο σχεδιασμός- θα μείνουν οι ειδικότητες που θα προκύπτουν μετά από ολοκληρωμένη εκπαίδευση και όχι απλώς κατάρτιση στο επαγγελματικό λύκειο». ;
8. Η κατάργηση της γενικής παιδείας από τις ΕΠΑ.Σ. φωτογραφίζει ένα σχολείο κατάρτισης και όχι εκπαίδευσης. Η Τεχνική Εκπαίδευση περιλαμβάνει πάντα και ένα μέρος γενικής παιδείας αυτή είναι η πρακτική που εφαρμόζεται στα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών-μελών της Ε.Ε. και όχι μόνο. Στην Ελλάδα έχει γίνει η σχετική προσαρμογή με το Ν. 3121/2003 (ΦΕΚ 258Α /7-11-03) και στο άρθρο 6 παρ.1 αναφέρεται η παροχή της γενικής παιδείας στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση. Το ερώτημα που τίθεται είναι σαφές και κρίσιμο: Οι ΕΠΑ.Σ. θα είναι σχολεία ενταγμένα στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα ή θα είναι ένα μόρφωμα κέντρων κατάρτισης;
9. Γιατί «διαφημίζεται» το ΕΠΑ.Λ. σαν το νέο σχολείο από το οποίο οι μαθητές της ΤΕΕ και τυπικά πλέον θα έχουν το δικαίωμα πρόσβασης στα ΑΕΙ αφού είναι γνωστό ότι το δικαίωμα αυτό υπάρχει εδώ και …30 χρόνια; (για τους μαθητές των ΤΕΛ Ν. 576/1977, Ν. 1566/1985 και για τους μαθητές των ΤΕΕ Ν. 2909/2001, άρθρο 1 παρ. 2).
10. Για ποιο λόγο δεν ανακοινώνεται η κατάργηση της τεχνολογικής κατεύθυνσης από το Ενιαίο Λύκειο το οποίο θα μετατραπεί σε Γενικό Λύκειο; Αν το ΕΠΑ.Λ. θα είναι ένα άλλο ισότιμο λύκειο με το γενικό, τότε τι νόημα έχει η λειτουργία τεχνολογικής κατεύθυνσης στο Γενικό Λύκειο;
11. Για ποιο λόγο προβλέπεται η λειτουργία της ΕΠΑ.Σ. και προδιαγράφεται, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου του ΥΠΕΠΘ, 19/1/2006, σαν το σχολείο που απευθύνεται «σε μαθητές που τους ενδιαφέρει να αποκτήσουν πρακτικές δεξιότητες και δεν επιθυμούν ή δεν αισθάνονται ικανοί να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑ.Λ.)»;
12. Για ποιο λόγο το ΥΠΕΠΘ καταργεί τα ποσοστά εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση των μαθητών της ΤΕΕ, θεσμός που ισχύει για 30 χρόνια και καθιερώνει (Ν. 3432/2006 άρθρο 4, ΦΕΚ 14 τ.Α΄) ποσοστά εισαγωγής προς την Ανώτατη Εκπαίδευση (Α.Ε.Α.) στους μαθητές των εκκλησιαστικών Λυκείων; Αμφιβάλλει κανείς ότι η κατάργηση του ποσοστού εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στους απόφοιτους γυμνασίου να προτιμήσουν την Τεχνική Εκπαίδευση;
13. Για ποιο λόγο οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. καλούνται να εξετασθούν στα ίδια θέματα των μαθημάτων γενικής παιδείας με τους μαθητές των Γενικών Λυκείων; Το ΕΠΑ.Λ. σαν επαγγελματικό σχολείο έχει διαφορετική στόχευση από εκείνη του Γενικού Λυκείου οι μαθητές του οποίου από το πρώτο έτος σπουδάζουν μόνο τα μαθήματα γενικής Παιδείας και συνεπώς σε κάθε περίπτωση θα είναι πιο προετοιμασμένοι από τους μαθητές του ΕΠΑ.Λ. Η εξέταση λοιπόν στα ίδια θέματα είναι ίση μεταχείριση ή το αντίθετο;
14. Είναι αλήθεια ότι οι ΕΠΑ.Σ θα λειτουργούν αποκλειστικά σε απογευματινό ωράριο (διότι οι μαθητές θα εργάζονται το πρωί) και τα ΕΠΑ.Λ. σε πρωινό ή εσπερινό; Αν αληθεύουν αυτές οι πληροφορίες τότε τι θα γίνει με τους μαθητές των ΕΠΑ.Σ. που δε θέλουν να εργάζονται ή δε θα μπορούν να βρουν δουλειά και το πρωί το σχολείο τους θα είναι κλειστό; Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ωράρια των σχολείων είναι για μεν τους εργαζόμενους μαθητές εσπερινά για δε τους μη εργαζόμενους πρωινά. Γιατί γίνεται προσπάθεια να βρεθεί ένα άλλο μεικτό απογευματινοεσπερινό ωράριο λειτουργίας για τις ΕΠΑ.Σ.;
15. Είναι αλήθεια ότι τα άλλα υπουργεία που θα λειτουργήσουν και εκείνα ΕΠΑ.Σ. δεν έχουν πεισθεί από το ΥΠΕΠΘ για το πόσο καλά σχολεία θα είναι οι ΕΠΑ.Σ. και πιέζουν συνεχώς να τους δοθεί η δυνατότητα να ιδρύσουν και εκείνα ΕΠΑ.Λ.;
16. Είναι αλήθεια ότι δεν προβλέπεται στο σχέδιο νόμου η ίδρυση Διεύθυνσης Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Κ.Υ. του ΥΠΕΠΘ η οποία είναι απαραίτητη για την αναβάθμιση της ΤΕΕ; Μήπως επικράτησε η εξωπραγματική θέση του κορυφαίου συνδικαλιστικού οργάνου καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) ότι η ίδρυση της διεύθυνσης αυτής σημαίνει …διάσπαση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης; Η ίδρυση και λειτουργία των Δ/νσεων Φυσικής Αγωγής, Ειδικής Αγωγής και ΣΕΠΠΕ έχουν προκαλέσει διάσπαση;
17. Εάν προβλέπονται: Μείωση των μαθητών ανά τμήμα σε 25 για τα ΕΠΑ.Λ., 20 για τις ΕΠΑΣ και ίδρυση γραφείων ΤΕΕ με 3 σχολικές μονάδες ΤΕΕ, ενώ σήμερα απαιτούνται 8, ο κάθε καλοπροαίρετος οφείλει να χαρακτηρίσει τα μέτρα αυτά ως θετικά. Μήπως η ίδρυση περισσότερων γραφείων ΤΕΕ για μερικούς είναι μέτρο που οδηγεί προς τη διάσπαση της ΤΕΕ;
18. Στην Ελλάδα υπάρχουν οργανωμένα και ισχυρά συντεχνιακά συμφέροντα τα οποία με την πρόφαση της «στέρεης γενικής παιδείας», «του 12χρονου βασικού σχολείου» «τη λειτουργία ενός και μόνο Λυκείου του Ε.Λ.» κλπ. συμβάλουν αποφασιστικά στην «ομηρία» δεκάδων χιλιάδων νέων και αποστερούν την οικονομία και την ανάπτυξη από μεσαία στελέχη και εκτοξεύουν την ανεργία των νέων στα ύψη. Είναι λογικό να υποκύψουμε στις συντεχνίες αυτές υποθηκεύοντας τη νέα γενιά αγνοώντας και την κατάσταση της οικονομίας μας η οποία δεν περνά τις καλύτερες μέρες της;
19. Έχει γίνει κατανοητό από το ΥΠΕΠΘ ότι η ΤΕΕ δεν είναι απλά μια «σχολική υπόθεση» και ότι όπως το δικαίωμα στη μόρφωση είναι σεβαστό άλλο τόσο σεβαστό πρέπει να είναι και το δικαίωμα προς την εργασία;
20. Γιατί δεν βελτιώνεται ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός ο οποίος, σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί την «ώρα του παιδιού» και καταφύγιο των καθηγητών που δε συμπληρώνουν ωράριο;
21. Μήπως δε θέλουμε να ενισχύσουμε ποιοτικά και ποσοτικά την ΤΕΕ στην Ελλάδα η οποία υστερεί δραματικά από τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη;
22. Γιατί δεν ανοίγουμε νέους δρόμους για να βοηθήσουμε πολλούς Έλληνες γονείς και μαθητές να καταλάβουν ότι το πανεπιστημιακό πτυχίο δεν είναι «φάρμακο δια πάσαν νόσον» και ότι πολλοί κινδυνεύουν να οδηγηθούν στην ανεργία;
ΠΗΓΗ:
http://www.kpad.gr/
http://www.kpad.gr/text/adriank2.htm
Κώστας Φαρσάρης
ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ
Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν δημιουργήσει νέες προοπτικές για την απασχόληση του ανθρωπίνου δυναμικού . Στην εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας ο εργαζόμενος έχει να αντιμετωπίσει δυσκολότερα ζητήματα σε σχέση με το παρελθόν. Οφείλει να ενημερώνεται συνεχώς ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του που συχνά απαιτούν την απόκτηση νέων γνώσεων και δεξιοτήτων . Αναμφισβήτητα , η δια βίου επαγγελματική κατάρτιση είναι απαραίτητη για την βελτίωση της παραγωγικότητας των εργαζομένων στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον .
Οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν μικρό μέγεθος και ιδιαιτέρα χαμηλό επίπεδο κατάρτισης εργατικού δυναμικού. Σύμφωνα με μελέτη της Eurostat η Ελλάδα είναι η μοναδική χωρά οπού τo ποσοστό ανέργων αποφοίτων μέσης εκπαίδευσης είναι μεγαλύτερο σε σχέση με τους αποφοίτους κατώτερης μόρφωσης .Και αυτό γιατί οι απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης αμείβονται με υψηλότερες αμοιβές και συγκριτικά με τους αποφοίτους κατωτέρου επιπέδου δεν πλεονεκτούν σε τεχνικές γνώσεις. Οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν τεχνικό προσωπικό που σε προηγούμενες δεκαετίες είχαν υψηλή απόδοση στην εργασία τους στηριζόμενοι στην προσωπική ικανότητα και την εμπειρία. Σήμερα , η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας δεν τους επιτρέπει να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στις νέες απαιτήσεις της εργασίας τους και απαιτεί την συνεχή εκπαίδευση με την παρακολούθηση εξειδικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Στο παρελθόν ο συντηρητής μιας βιοτεχνίας έπρεπε να μπορεί να διορθώνει μικρές βλάβες και να έχει βασικές μηχανολογικές γνώσεις . Ο σύγχρονος συντηρητής πρέπει να γνωρίζει την ψηφιακή τεχνολογία , να τηρεί τα εγχειρίδια συντήρησης και χρήσης των μηχανημάτων και να μπορεί να επικοινωνεί και διευκρινίζει στους εργαζομένους τις οδηγίες λειτουργίας των μηχανημάτων . Επίσης , πρέπει να έχει βασικές γνώσεις τεχνικού λογισμικού και ηλεκτρονικών υπολογιστών . Οι σημερινές κατασκευές αλουμινίου που ανταποκρίνονται σε αυστηρά κατασκευαστικά πρότυπα απαιτούν τεχνίτες που να μπορούν να χειρίζονται εργαλεία ακριβείας , να διαβάζουν σχεδία και να χειρίζονται συστήματα που συνδέονται με Η/Υ . Παράλληλα οι εργαζόμενοι τεχνικής κατεύθυνσης θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να βρουν και να αξιολογήσουν πληροφορίες που θα επιλύουν τα καθημερινά προβλήματα της εργασίας τους και θα βελτιώνουν συνεχώς τις προσωπικές τους δεξιότητες .
Σήμερα η τεχνική εκπαίδευση γίνεται από τα τεχνικά επαγγελματικά λύκεια όμως ελάχιστες από τις σημερινές ανάγκες των επιχειρήσεων σε τεχνικό προσωπικό καλύπτονται από τους συγκεκριμένους απόφοιτους. Παράλληλα , οι επιχειρήσεις αδυνατούν να βρουν εξειδικευμένα τεχνικά προγράμματα επιμόρφωσης για το τεχνικό προσωπικό που απασχολούν .Οι ιδιωτικοί οργανισμοί εκπαίδευσης προσανατολίζονται περισσότερο στην διοργάνωση «κλασικών» σεμιναρίων ηλεκτρονικών υπολογιστών , μάρκετινγκ , οικονομίας και διοίκησης .Γεγονός είναι ότι υπάρχει δυσκολία στην εύρεση κατάλληλων εκπαιδευτών που να διδάξουν μαθήματα όπως Αρχές αυτοματισμού , Εφαρμοσμένη Μηχανική και Αντοχή Υλικών , χρήση προγραμμάτων CAD , Στοιχειά μηχανών και αλλά τεχνικά αντικείμενα . Επίσης , σημαντικό είναι και το κόστος της υλικοτεχνικής υποδομής που είναι απαραίτητη για την εργαστηριακή υποστήριξη των σεμιναρίων .
Ένας από τους σκοπούς του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Ηρακλείου είναι η υλοποίηση προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης . Το « εκπαιδευτικό όραμα» των τεχνικών σχολών του Επιμελητηρίου Ηρακλείου είναι η παροχή της καλύτερης δυνατής ποιότητας συνεχιζόμενης κατάρτισης σε στελέχη-εργαζομένους και η σύνδεση των καταρτιζομενων με την αγορά εργασίας .Τα εκπαιδευτικά σεμινάρια που έχει οργανώσει το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης του Επιμελητηρίου είναι χρήσιμα ,αλλά έχουν σχετικά μικρή συμμετοχή σε σχέση με τον αριθμό των επιχειρήσεων που απευθύνονται .Πρέπει να τονιστεί ότι υπάρχει σημαντικός ανταγωνισμός από ιδιωτικούς φορείς εκπαίδευσης που διοργανώνουν παρόμοια σεμινάρια . Κοινή διαπίστωση των επιχειρήσεων είναι ότι υπάρχει έλλειμμα τεχνικών σεμιναρίων από όλους τους φορείς εκπαίδευσης. Στον προγραμματισμό δράσεων του 2007 πρόταση της « Επιμελητηριακής Ενότητας » για την διοργάνωση σεμιναρίων με τεχνικά αντικείμενα δεν αντιμετωπίστηκε με την δέουσα σοβαρότητα αφού καμιά συζήτηση δεν έγινε στην διάρκεια του έτους σε σχέση με τους προβληματισμούς της παράταξης για το συγκεκριμένο ζήτημα .
Την ιδία χρονική στιγμή που διαπιστώνεται αδιαφορία για την εκπαίδευση του τεχνικού προσωπικού των επιχειρήσεων , βούληση της νέας διοίκησης του Επιμελητηρίου Ηρακλείου είναι να δημιουργηθεί μεταπτυχιακό τμήμα Χρηματοοικονομικών (!!!) αγνοώντας το γεγονός ότι υπάρχει υπερπροσφορα πτυχιούχων στην αγορά εργασίας με τα συγκεκριμένα προσόντα . Ένα αναπάντητο ερώτημα παραμένει αν επιθυμούμε οι τεχνικές σχολές ( ΚΕΚ) του επιμελητηρίου να παρέχουν τεχνική εκπαίδευση με καινοτόμα και ουσιαστικά σεμινάρια που θα βοηθήσουν τις επιχειρήσεις που έχουν τεχνικό προσωπικό να το επιμορφωσουν και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές .
Βέβαια αυτό που θεωρείται πολιτικά ορθό για την « Επιμελητηριακή Ανανέωση » δεν είναι κατά ανάγκη σωστό η λάθος. Οι παρατάξεις του Επιμελητηρίου που τοποθετούνται στο Διοικητικό Συμβούλιο για τα προβλήματα των επιχειρήσεων με βάση τις πολιτικές τους αξίες και πεποιθήσεις , οφείλουν να προβληματίζονται από τα μυνηματα των επιχειρήσεων και να παίρνουν ξεκάθαρες θέσεις σε θέματα όπως η τεχνική εκπαίδευση. Προτάσεις γίνονται σε κάθε Συμβούλιο από την «Επιμελητηριακή Ενότητα » , το ζήτημα είναι να υπάρχει η πρόθεση από τους διοικούντες για ουσιαστική αναβάθμιση του θεσμού με ένα και μοναδικό κριτήριο: Όχι βεβαία τις διάφορες εκπροσωπήσεις σε επιτροπές αλλά την ουσιαστική συμμετοχή στο Επιμελητήριο που αποτέλεσε και το βασικό κίνητρο των νέων προσώπων που πίστεψαν ότι αξίζει να συμμετέχουν ενεργά σε αυτό το θεσμό . Κριτής για τις απόψεις και τις θέσεις των παρατάξεων είναι ο επιχειρηματικός κόσμος που πρέπει να διαπιστώσει/κρίνει αν οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες της νέας διοίκησης του Επιμελητηρίου έχουν βοηθήσει ουσιαστικά .
ΠΗΓΗ:
Από τον Κώστα Φαρσάρη
http://www.epimelitiriaki.gr/
http://www.epimelitiriaki.gr/1/25.html
Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν δημιουργήσει νέες προοπτικές για την απασχόληση του ανθρωπίνου δυναμικού . Στην εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας ο εργαζόμενος έχει να αντιμετωπίσει δυσκολότερα ζητήματα σε σχέση με το παρελθόν. Οφείλει να ενημερώνεται συνεχώς ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του που συχνά απαιτούν την απόκτηση νέων γνώσεων και δεξιοτήτων . Αναμφισβήτητα , η δια βίου επαγγελματική κατάρτιση είναι απαραίτητη για την βελτίωση της παραγωγικότητας των εργαζομένων στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον .
Οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν μικρό μέγεθος και ιδιαιτέρα χαμηλό επίπεδο κατάρτισης εργατικού δυναμικού. Σύμφωνα με μελέτη της Eurostat η Ελλάδα είναι η μοναδική χωρά οπού τo ποσοστό ανέργων αποφοίτων μέσης εκπαίδευσης είναι μεγαλύτερο σε σχέση με τους αποφοίτους κατώτερης μόρφωσης .Και αυτό γιατί οι απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης αμείβονται με υψηλότερες αμοιβές και συγκριτικά με τους αποφοίτους κατωτέρου επιπέδου δεν πλεονεκτούν σε τεχνικές γνώσεις. Οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν τεχνικό προσωπικό που σε προηγούμενες δεκαετίες είχαν υψηλή απόδοση στην εργασία τους στηριζόμενοι στην προσωπική ικανότητα και την εμπειρία. Σήμερα , η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας δεν τους επιτρέπει να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στις νέες απαιτήσεις της εργασίας τους και απαιτεί την συνεχή εκπαίδευση με την παρακολούθηση εξειδικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Στο παρελθόν ο συντηρητής μιας βιοτεχνίας έπρεπε να μπορεί να διορθώνει μικρές βλάβες και να έχει βασικές μηχανολογικές γνώσεις . Ο σύγχρονος συντηρητής πρέπει να γνωρίζει την ψηφιακή τεχνολογία , να τηρεί τα εγχειρίδια συντήρησης και χρήσης των μηχανημάτων και να μπορεί να επικοινωνεί και διευκρινίζει στους εργαζομένους τις οδηγίες λειτουργίας των μηχανημάτων . Επίσης , πρέπει να έχει βασικές γνώσεις τεχνικού λογισμικού και ηλεκτρονικών υπολογιστών . Οι σημερινές κατασκευές αλουμινίου που ανταποκρίνονται σε αυστηρά κατασκευαστικά πρότυπα απαιτούν τεχνίτες που να μπορούν να χειρίζονται εργαλεία ακριβείας , να διαβάζουν σχεδία και να χειρίζονται συστήματα που συνδέονται με Η/Υ . Παράλληλα οι εργαζόμενοι τεχνικής κατεύθυνσης θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να βρουν και να αξιολογήσουν πληροφορίες που θα επιλύουν τα καθημερινά προβλήματα της εργασίας τους και θα βελτιώνουν συνεχώς τις προσωπικές τους δεξιότητες .
Σήμερα η τεχνική εκπαίδευση γίνεται από τα τεχνικά επαγγελματικά λύκεια όμως ελάχιστες από τις σημερινές ανάγκες των επιχειρήσεων σε τεχνικό προσωπικό καλύπτονται από τους συγκεκριμένους απόφοιτους. Παράλληλα , οι επιχειρήσεις αδυνατούν να βρουν εξειδικευμένα τεχνικά προγράμματα επιμόρφωσης για το τεχνικό προσωπικό που απασχολούν .Οι ιδιωτικοί οργανισμοί εκπαίδευσης προσανατολίζονται περισσότερο στην διοργάνωση «κλασικών» σεμιναρίων ηλεκτρονικών υπολογιστών , μάρκετινγκ , οικονομίας και διοίκησης .Γεγονός είναι ότι υπάρχει δυσκολία στην εύρεση κατάλληλων εκπαιδευτών που να διδάξουν μαθήματα όπως Αρχές αυτοματισμού , Εφαρμοσμένη Μηχανική και Αντοχή Υλικών , χρήση προγραμμάτων CAD , Στοιχειά μηχανών και αλλά τεχνικά αντικείμενα . Επίσης , σημαντικό είναι και το κόστος της υλικοτεχνικής υποδομής που είναι απαραίτητη για την εργαστηριακή υποστήριξη των σεμιναρίων .
Ένας από τους σκοπούς του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Ηρακλείου είναι η υλοποίηση προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης . Το « εκπαιδευτικό όραμα» των τεχνικών σχολών του Επιμελητηρίου Ηρακλείου είναι η παροχή της καλύτερης δυνατής ποιότητας συνεχιζόμενης κατάρτισης σε στελέχη-εργαζομένους και η σύνδεση των καταρτιζομενων με την αγορά εργασίας .Τα εκπαιδευτικά σεμινάρια που έχει οργανώσει το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης του Επιμελητηρίου είναι χρήσιμα ,αλλά έχουν σχετικά μικρή συμμετοχή σε σχέση με τον αριθμό των επιχειρήσεων που απευθύνονται .Πρέπει να τονιστεί ότι υπάρχει σημαντικός ανταγωνισμός από ιδιωτικούς φορείς εκπαίδευσης που διοργανώνουν παρόμοια σεμινάρια . Κοινή διαπίστωση των επιχειρήσεων είναι ότι υπάρχει έλλειμμα τεχνικών σεμιναρίων από όλους τους φορείς εκπαίδευσης. Στον προγραμματισμό δράσεων του 2007 πρόταση της « Επιμελητηριακής Ενότητας » για την διοργάνωση σεμιναρίων με τεχνικά αντικείμενα δεν αντιμετωπίστηκε με την δέουσα σοβαρότητα αφού καμιά συζήτηση δεν έγινε στην διάρκεια του έτους σε σχέση με τους προβληματισμούς της παράταξης για το συγκεκριμένο ζήτημα .
Την ιδία χρονική στιγμή που διαπιστώνεται αδιαφορία για την εκπαίδευση του τεχνικού προσωπικού των επιχειρήσεων , βούληση της νέας διοίκησης του Επιμελητηρίου Ηρακλείου είναι να δημιουργηθεί μεταπτυχιακό τμήμα Χρηματοοικονομικών (!!!) αγνοώντας το γεγονός ότι υπάρχει υπερπροσφορα πτυχιούχων στην αγορά εργασίας με τα συγκεκριμένα προσόντα . Ένα αναπάντητο ερώτημα παραμένει αν επιθυμούμε οι τεχνικές σχολές ( ΚΕΚ) του επιμελητηρίου να παρέχουν τεχνική εκπαίδευση με καινοτόμα και ουσιαστικά σεμινάρια που θα βοηθήσουν τις επιχειρήσεις που έχουν τεχνικό προσωπικό να το επιμορφωσουν και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές .
Βέβαια αυτό που θεωρείται πολιτικά ορθό για την « Επιμελητηριακή Ανανέωση » δεν είναι κατά ανάγκη σωστό η λάθος. Οι παρατάξεις του Επιμελητηρίου που τοποθετούνται στο Διοικητικό Συμβούλιο για τα προβλήματα των επιχειρήσεων με βάση τις πολιτικές τους αξίες και πεποιθήσεις , οφείλουν να προβληματίζονται από τα μυνηματα των επιχειρήσεων και να παίρνουν ξεκάθαρες θέσεις σε θέματα όπως η τεχνική εκπαίδευση. Προτάσεις γίνονται σε κάθε Συμβούλιο από την «Επιμελητηριακή Ενότητα » , το ζήτημα είναι να υπάρχει η πρόθεση από τους διοικούντες για ουσιαστική αναβάθμιση του θεσμού με ένα και μοναδικό κριτήριο: Όχι βεβαία τις διάφορες εκπροσωπήσεις σε επιτροπές αλλά την ουσιαστική συμμετοχή στο Επιμελητήριο που αποτέλεσε και το βασικό κίνητρο των νέων προσώπων που πίστεψαν ότι αξίζει να συμμετέχουν ενεργά σε αυτό το θεσμό . Κριτής για τις απόψεις και τις θέσεις των παρατάξεων είναι ο επιχειρηματικός κόσμος που πρέπει να διαπιστώσει/κρίνει αν οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες της νέας διοίκησης του Επιμελητηρίου έχουν βοηθήσει ουσιαστικά .
ΠΗΓΗ:
Από τον Κώστα Φαρσάρη
http://www.epimelitiriaki.gr/
http://www.epimelitiriaki.gr/1/25.html
Γιώργος Σκιάφος
Εισήγηση στο τριήμερο Παιδείας, 16, 17 και 18 Νοεμβρίου 2006, στη Σύρο.
ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 3475 (ΦΕΚ 146, τ. Α΄/13-7-2006)
Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επειδή υπάρχει η κατηγορία ότι δεν υπάρχουν θεσμικά αιτήματα και ότι η μόνη επιδίωξη είναι η μισθολογική ανέλιξη, θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά σε ένα βασικό αίτημα για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, το οποίο δεν έτυχε της ανάλογης δημοσιοποίησης.
Στις 4 Ιουλίου 2006 ψηφίστηκε από τη Βουλή το νομοσχέδιο για την Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση που προβλέπει την κατάργηση των ΤΕΕ και την μετατροπή τους σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.. Ψηφίστηκε δηλαδή δύο μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με ό,τι αυτό σημαίνει, τόσο για την ενημέρωση των μαθητών και των γονέων τους, όσο και για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών, για τις αλλαγές που επέρχονται με τα νέα αυτά σχολεία. Άλλωστε στην Ελλάδα ζούμε.
Η σημερινή μας κριτική θα περιοριστεί στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου και στις επιπτώσεις που, κατά τη γνώμη μας, θα έχει αυτό στους μαθητές μας και όχι και στους εκπαιδευτικούς (εργασιακό καθεστώς, θέσεις εργασίας, υπεραριθμίες κ.τ.λ.).
Σύμφωνα με το νόμο, στα άρθρα 1, 2, και 10 υπάρχει μια τρομερή αντίφαση. Αναλυτικότερα αναφέρει:
«Άρθρο 1. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στον συνδυασμό της γενικής παιδείας (ν. 1566/1985) με την τεχνική επαγγελματική γνώση,….…....γ) την παροχή στους μαθητές των απαραίτητων γνώσεων και εφοδίων για τη συνέχιση των σπουδών τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα».
«Άρθρο 2. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση παρέχεται στα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑ.Λ.), και τις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑ.Σ.). Οι εκπαιδευτικές αυτές μονάδες ανήκουν στη δευτεροβάθμια μεταγυμνασιακή εκπαίδευση».
«Άρθρο 10.2 Τα προγράμματα διδασκαλίας στις ΕΠΑ.Σ. περιλαμβάνουν μαθήματα τεχνικά – επαγγελματικά και εργαστηριακές ασκήσεις».
Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2, η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση έτσι ώστε οι απόφοιτοι να είναι ικανοί να απασχοληθούν με επιτυχία σε ορισμένα επαγγέλματα ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Σύμφωνα με το άρθρο 10, στις, απογευματινού ωραρίου, ΕΠΑ.Σ. ούτε μαθήματα γενικής παιδείας διδάσκονται, ούτε η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι εφικτή. Πρόσβαση που όμως, θεωρητικά τουλάχιστον, θα έχουν οι απόφοιτοι του ΕΠΑ.Λ.. Συμβαίνει, δηλαδή, το εξής παράδοξο: ενώ το νομοσχέδιο εντάσσει τις ΕΠΑ.Σ. στην επαγγελματική εκπαίδευση, δεν τις προσδίδει κανένα από τα χαρακτηριστικά αυτής, αλλά τις περιγράφει ως κατάρτιση. Ενισχυτικό του ότι η Κυβέρνηση τις ΕΠΑ.Σ τις θέλει να παρέχουν μόνο κατάρτιση είναι και το άρθρο 14, παρ. 2, που αναφέρει ότι, πλην του Υπουργείου Παιδείας, μπορούν να λειτουργήσουν επαγγελματικές σχολές και σε άλλα Υπουργεία και μάλιστα παρά την αντίθετη εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Επιπλέον οι ΕΠΑ.Σ. των άλλων Υπουργείων μπορούν να λειτουργήσουν από τη φετινή σχολική χρονιά. Το πώς βέβαια θα λειτουργήσουν από φέτος αυτές οι ΕΠΑ.Σ των άλλων Υπουργείων, δηλαδή με ποια αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, με ποια μαθήματα, με ποια βιβλία και με ποιους καθηγητές, αυτό είναι άλλο ένα ερώτημα.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι πριν από σαράντα χρόνια που η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ήταν στα σπάργανα, τότε που λειτουργούσαν οι κατώτερες και μέσες τεχνικές σχολές, παρέχονταν και διδάσκονταν μαθήματα γενικής παιδείας. Σήμερα, που οι απαιτήσεις στην αγορά εργασίας είναι πολλαπλάσιες και για να μπορέσει να ανταποκριθεί κάποιος θα πρέπει να έχει όχι μόνο αυξημένες και εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά και γενική ανθρωπιστική παιδεία, με το νομοσχέδιο αυτό καταργούνται εντελώς τα μαθήματα γενικής παιδείας στις Επαγγελματικές Σχολές.
Στα άρθρα 4 και 10, ενώ ορίζεται μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός μαθητών σε είκοσι πέντε, δεν υπάρχει αναφορά για τον αριθμό μαθητών ανά εργαστήριο.
Στο άρθρο 5, παρέχεται η δυνατότητα στους απόφοιτους της Α΄ τάξης του γενικού λυκείου που επιθυμούν στη Β΄ τάξη να μεταπηδήσουν στο ΕΠΑ.Λ., να παρακολουθήσουν με την έναρξη του σχολικού έτους ειδικό πρόγραμμα επαγγελματικών μαθημάτων. Πού, πώς και πότε; Πόσες διδακτικές ώρες απαιτούνται για την κάλυψη αυτής της ύλης; Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι οι εννέα (9) ώρες της Α΄ ΕΠΑ.Λ. είναι απαραίτητες για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 45 ωρών ειδικότητας εβδομαδιαίως (στις τρεις τάξεις του ΕΠΑ.Λ) ώστε να δοθεί το Πτυχίο επιπέδου 3 (παρ. 3 του άρθρου 6 του ν.2009/1992), με ποιόν τρόπο οι μαθητές αυτοί θα συμπληρώσουν αυτές τις ώρες ;
Στα άρθρα 5 και 11, το νομοσχέδιο επιφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στη βασική αρχή των ευκαιριών μάθησης και εκπαίδευσης. Αν ένας μαθητής κάνει μια λανθασμένη επιλογή, θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Το νομοσχέδιο δεν επιτρέπει την εγγραφή των αποφοίτων γενικού λυκείου στα ΕΠΑ.Λ. και αντίστροφα, για την απόκτηση μιας ειδίκευσης παρεμφερούς ή άλλης. Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας μαθητής να τελειώνει δυο ισότιμα σχολεία είναι αστήρικτο διότι ισότιμοι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν το ίδιο περιεχόμενο εκπαίδευσης. Που οδηγεί, λοιπόν, αυτή η απόφαση; Οι απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου και του ΕΠΑ.Λ. (σε τρία χρόνια), που δεν θα εισάγονται σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βάση του 10), θα οδηγηθούν ή σε σπουδές στο εξωτερικό ή στα -ιδιωτικά κυρίως- Ι.Ε.Κ..
Στα άρθρα 6 και 12, παράγραφος 2, τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι απόφοιτοι της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, πτυχίου επιπέδου 3, παραπέμπονται στις διατάξεις του ν. 2009/1992 ο οποίος πλέον είναι ξεπερασμένος από την οδηγία, 36/2005, της Ε.Ε . Άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα ΕΠΑ.Λ. και οι ΕΠΑ.Σ. να χορηγήσουν ανάλογο πτυχίο επιπέδου 3, εκτός και αν το Υπουργείο σκοπεύει μέχρι τότε να φέρει καινούργιο νόμο για να προσαρμοστεί η χώρα στην ευρωπαϊκή οδηγία. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε όχι μόνο δεν διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, αλλά αντίθετα με το νόμο αυτό παραδίδεται το σημαντικότερο κομμάτι της, η απόκτηση του πτυχίου επιπέδου 3, στους ιδιώτες Και αυτό γιατί οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑ.Σ. θα υποχρεωθούν να φοιτήσουν σ’ ένα -ιδιωτικό κυρίως- Ι.Ε.Κ. για ένα χρόνο για να αποκτήσουν το αντίστοιχο πτυχίο.
Στη σημερινή κριτική μας δεν προλαβαίνουμε να αναφερθούμε και στα προβλήματα που δημιουργούνται από τις υπουργικές αποφάσεις, που καθορίζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα της Α΄ τάξης στα ΕΠΑ.Λ., τους τομείς και τις ειδικότητες στη Β΄ και στη Γ΄ τάξη των ΕΠΑ.Λ. (π.χ. μείωση τομέων από 13 σε 9 στη Β΄ τάξη και μείωση των ειδικοτήτων από 42 σε 17 στη Γ΄ τάξη ή τι γίνεται με τα βιβλία), αφού γι’ αυτά θα χρειαζόταν ίσως μια ολόκληρη ημερίδα για να αναλυθούν .
Συμπερασματικά λοιπόν, με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, οδηγούμαστε αναγκαστικά στο ότι, στόχος της Κυβέρνησης είναι να προωθήσει τους μαθητές με κάθε τρόπο στη στενή και εφήμερη κατάρτιση, καθώς και στα Ι.Ε.Κ. (κυρίως στα ιδιωτικά ). Η λειτουργία των ΕΠΑ.Σ. και σε άλλα υπουργεία οδηγεί ένα σημαντικό αριθμό μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκτός του Υπουργείου Παιδείας. Εξηγείται έτσι το γεγονός ότι στις ΕΠΑ.Σ. δεν διδάσκονται μαθήματα Γενικής Παιδείας και δεν δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τι πετυχαίνει με αυτό το ΥΠΕΠΘ και η Κυβέρνηση : αντί να αυξήσει τις δαπάνες για την Παιδεία μειώνει τον αριθμό των μαθητών. Και ποιων μαθητών; Αυτών της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Είναι ακριβή η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (εργαστηριακός εξοπλισμός, δύο καθηγητές σε τμήμα με 16 μαθητές κ.τ.λ ).
- Ποια κοινωνία, αλήθεια, θέλει να έχει αμόρφωτους πολίτες (υδραυλικούς, μηχανικούς, νοσηλευτές, γραφίστες κ.λ.π.) και ποιο θα είναι το μέλλον της ;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η εισήγηση αυτή στηρίχθηκε σε κείμενα των συναδέλφων, Σακατζή Δημήτριου και Κοτσιφάκη Θέμη .
Σύρος, 16 Νοεμβρίου 2006,
Γιώργος Σκιάφος,
εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Σύρο.
ΠΗΓΗ:
http://www.epyna.gr/
http://www.epyna.gr/~agialama/synedria_imerides/trihmero_paideias/skiafos.doc
ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 3475 (ΦΕΚ 146, τ. Α΄/13-7-2006)
Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επειδή υπάρχει η κατηγορία ότι δεν υπάρχουν θεσμικά αιτήματα και ότι η μόνη επιδίωξη είναι η μισθολογική ανέλιξη, θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά σε ένα βασικό αίτημα για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, το οποίο δεν έτυχε της ανάλογης δημοσιοποίησης.
Στις 4 Ιουλίου 2006 ψηφίστηκε από τη Βουλή το νομοσχέδιο για την Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση που προβλέπει την κατάργηση των ΤΕΕ και την μετατροπή τους σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.. Ψηφίστηκε δηλαδή δύο μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με ό,τι αυτό σημαίνει, τόσο για την ενημέρωση των μαθητών και των γονέων τους, όσο και για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών, για τις αλλαγές που επέρχονται με τα νέα αυτά σχολεία. Άλλωστε στην Ελλάδα ζούμε.
Η σημερινή μας κριτική θα περιοριστεί στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου και στις επιπτώσεις που, κατά τη γνώμη μας, θα έχει αυτό στους μαθητές μας και όχι και στους εκπαιδευτικούς (εργασιακό καθεστώς, θέσεις εργασίας, υπεραριθμίες κ.τ.λ.).
Σύμφωνα με το νόμο, στα άρθρα 1, 2, και 10 υπάρχει μια τρομερή αντίφαση. Αναλυτικότερα αναφέρει:
«Άρθρο 1. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στον συνδυασμό της γενικής παιδείας (ν. 1566/1985) με την τεχνική επαγγελματική γνώση,….…....γ) την παροχή στους μαθητές των απαραίτητων γνώσεων και εφοδίων για τη συνέχιση των σπουδών τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα».
«Άρθρο 2. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση παρέχεται στα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑ.Λ.), και τις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑ.Σ.). Οι εκπαιδευτικές αυτές μονάδες ανήκουν στη δευτεροβάθμια μεταγυμνασιακή εκπαίδευση».
«Άρθρο 10.2 Τα προγράμματα διδασκαλίας στις ΕΠΑ.Σ. περιλαμβάνουν μαθήματα τεχνικά – επαγγελματικά και εργαστηριακές ασκήσεις».
Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2, η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση έτσι ώστε οι απόφοιτοι να είναι ικανοί να απασχοληθούν με επιτυχία σε ορισμένα επαγγέλματα ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Σύμφωνα με το άρθρο 10, στις, απογευματινού ωραρίου, ΕΠΑ.Σ. ούτε μαθήματα γενικής παιδείας διδάσκονται, ούτε η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι εφικτή. Πρόσβαση που όμως, θεωρητικά τουλάχιστον, θα έχουν οι απόφοιτοι του ΕΠΑ.Λ.. Συμβαίνει, δηλαδή, το εξής παράδοξο: ενώ το νομοσχέδιο εντάσσει τις ΕΠΑ.Σ. στην επαγγελματική εκπαίδευση, δεν τις προσδίδει κανένα από τα χαρακτηριστικά αυτής, αλλά τις περιγράφει ως κατάρτιση. Ενισχυτικό του ότι η Κυβέρνηση τις ΕΠΑ.Σ τις θέλει να παρέχουν μόνο κατάρτιση είναι και το άρθρο 14, παρ. 2, που αναφέρει ότι, πλην του Υπουργείου Παιδείας, μπορούν να λειτουργήσουν επαγγελματικές σχολές και σε άλλα Υπουργεία και μάλιστα παρά την αντίθετη εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Επιπλέον οι ΕΠΑ.Σ. των άλλων Υπουργείων μπορούν να λειτουργήσουν από τη φετινή σχολική χρονιά. Το πώς βέβαια θα λειτουργήσουν από φέτος αυτές οι ΕΠΑ.Σ των άλλων Υπουργείων, δηλαδή με ποια αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, με ποια μαθήματα, με ποια βιβλία και με ποιους καθηγητές, αυτό είναι άλλο ένα ερώτημα.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι πριν από σαράντα χρόνια που η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ήταν στα σπάργανα, τότε που λειτουργούσαν οι κατώτερες και μέσες τεχνικές σχολές, παρέχονταν και διδάσκονταν μαθήματα γενικής παιδείας. Σήμερα, που οι απαιτήσεις στην αγορά εργασίας είναι πολλαπλάσιες και για να μπορέσει να ανταποκριθεί κάποιος θα πρέπει να έχει όχι μόνο αυξημένες και εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά και γενική ανθρωπιστική παιδεία, με το νομοσχέδιο αυτό καταργούνται εντελώς τα μαθήματα γενικής παιδείας στις Επαγγελματικές Σχολές.
Στα άρθρα 4 και 10, ενώ ορίζεται μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός μαθητών σε είκοσι πέντε, δεν υπάρχει αναφορά για τον αριθμό μαθητών ανά εργαστήριο.
Στο άρθρο 5, παρέχεται η δυνατότητα στους απόφοιτους της Α΄ τάξης του γενικού λυκείου που επιθυμούν στη Β΄ τάξη να μεταπηδήσουν στο ΕΠΑ.Λ., να παρακολουθήσουν με την έναρξη του σχολικού έτους ειδικό πρόγραμμα επαγγελματικών μαθημάτων. Πού, πώς και πότε; Πόσες διδακτικές ώρες απαιτούνται για την κάλυψη αυτής της ύλης; Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι οι εννέα (9) ώρες της Α΄ ΕΠΑ.Λ. είναι απαραίτητες για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 45 ωρών ειδικότητας εβδομαδιαίως (στις τρεις τάξεις του ΕΠΑ.Λ) ώστε να δοθεί το Πτυχίο επιπέδου 3 (παρ. 3 του άρθρου 6 του ν.2009/1992), με ποιόν τρόπο οι μαθητές αυτοί θα συμπληρώσουν αυτές τις ώρες ;
Στα άρθρα 5 και 11, το νομοσχέδιο επιφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στη βασική αρχή των ευκαιριών μάθησης και εκπαίδευσης. Αν ένας μαθητής κάνει μια λανθασμένη επιλογή, θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Το νομοσχέδιο δεν επιτρέπει την εγγραφή των αποφοίτων γενικού λυκείου στα ΕΠΑ.Λ. και αντίστροφα, για την απόκτηση μιας ειδίκευσης παρεμφερούς ή άλλης. Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας μαθητής να τελειώνει δυο ισότιμα σχολεία είναι αστήρικτο διότι ισότιμοι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν το ίδιο περιεχόμενο εκπαίδευσης. Που οδηγεί, λοιπόν, αυτή η απόφαση; Οι απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου και του ΕΠΑ.Λ. (σε τρία χρόνια), που δεν θα εισάγονται σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βάση του 10), θα οδηγηθούν ή σε σπουδές στο εξωτερικό ή στα -ιδιωτικά κυρίως- Ι.Ε.Κ..
Στα άρθρα 6 και 12, παράγραφος 2, τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι απόφοιτοι της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, πτυχίου επιπέδου 3, παραπέμπονται στις διατάξεις του ν. 2009/1992 ο οποίος πλέον είναι ξεπερασμένος από την οδηγία, 36/2005, της Ε.Ε . Άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα ΕΠΑ.Λ. και οι ΕΠΑ.Σ. να χορηγήσουν ανάλογο πτυχίο επιπέδου 3, εκτός και αν το Υπουργείο σκοπεύει μέχρι τότε να φέρει καινούργιο νόμο για να προσαρμοστεί η χώρα στην ευρωπαϊκή οδηγία. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε όχι μόνο δεν διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, αλλά αντίθετα με το νόμο αυτό παραδίδεται το σημαντικότερο κομμάτι της, η απόκτηση του πτυχίου επιπέδου 3, στους ιδιώτες Και αυτό γιατί οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑ.Σ. θα υποχρεωθούν να φοιτήσουν σ’ ένα -ιδιωτικό κυρίως- Ι.Ε.Κ. για ένα χρόνο για να αποκτήσουν το αντίστοιχο πτυχίο.
Στη σημερινή κριτική μας δεν προλαβαίνουμε να αναφερθούμε και στα προβλήματα που δημιουργούνται από τις υπουργικές αποφάσεις, που καθορίζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα της Α΄ τάξης στα ΕΠΑ.Λ., τους τομείς και τις ειδικότητες στη Β΄ και στη Γ΄ τάξη των ΕΠΑ.Λ. (π.χ. μείωση τομέων από 13 σε 9 στη Β΄ τάξη και μείωση των ειδικοτήτων από 42 σε 17 στη Γ΄ τάξη ή τι γίνεται με τα βιβλία), αφού γι’ αυτά θα χρειαζόταν ίσως μια ολόκληρη ημερίδα για να αναλυθούν .
Συμπερασματικά λοιπόν, με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, οδηγούμαστε αναγκαστικά στο ότι, στόχος της Κυβέρνησης είναι να προωθήσει τους μαθητές με κάθε τρόπο στη στενή και εφήμερη κατάρτιση, καθώς και στα Ι.Ε.Κ. (κυρίως στα ιδιωτικά ). Η λειτουργία των ΕΠΑ.Σ. και σε άλλα υπουργεία οδηγεί ένα σημαντικό αριθμό μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκτός του Υπουργείου Παιδείας. Εξηγείται έτσι το γεγονός ότι στις ΕΠΑ.Σ. δεν διδάσκονται μαθήματα Γενικής Παιδείας και δεν δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τι πετυχαίνει με αυτό το ΥΠΕΠΘ και η Κυβέρνηση : αντί να αυξήσει τις δαπάνες για την Παιδεία μειώνει τον αριθμό των μαθητών. Και ποιων μαθητών; Αυτών της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Είναι ακριβή η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (εργαστηριακός εξοπλισμός, δύο καθηγητές σε τμήμα με 16 μαθητές κ.τ.λ ).
- Ποια κοινωνία, αλήθεια, θέλει να έχει αμόρφωτους πολίτες (υδραυλικούς, μηχανικούς, νοσηλευτές, γραφίστες κ.λ.π.) και ποιο θα είναι το μέλλον της ;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η εισήγηση αυτή στηρίχθηκε σε κείμενα των συναδέλφων, Σακατζή Δημήτριου και Κοτσιφάκη Θέμη .
Σύρος, 16 Νοεμβρίου 2006,
Γιώργος Σκιάφος,
εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Σύρο.
ΠΗΓΗ:
http://www.epyna.gr/
http://www.epyna.gr/~agialama/synedria_imerides/trihmero_paideias/skiafos.doc
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)