Εισήγηση στο τριήμερο Παιδείας, 16, 17 και 18 Νοεμβρίου 2006, στη Σύρο.
ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 3475 (ΦΕΚ 146, τ. Α΄/13-7-2006)
Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επειδή υπάρχει η κατηγορία ότι δεν υπάρχουν θεσμικά αιτήματα και ότι η μόνη επιδίωξη είναι η μισθολογική ανέλιξη, θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά σε ένα βασικό αίτημα για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, το οποίο δεν έτυχε της ανάλογης δημοσιοποίησης.
Στις 4 Ιουλίου 2006 ψηφίστηκε από τη Βουλή το νομοσχέδιο για την Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση που προβλέπει την κατάργηση των ΤΕΕ και την μετατροπή τους σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.. Ψηφίστηκε δηλαδή δύο μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με ό,τι αυτό σημαίνει, τόσο για την ενημέρωση των μαθητών και των γονέων τους, όσο και για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών, για τις αλλαγές που επέρχονται με τα νέα αυτά σχολεία. Άλλωστε στην Ελλάδα ζούμε.
Η σημερινή μας κριτική θα περιοριστεί στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου και στις επιπτώσεις που, κατά τη γνώμη μας, θα έχει αυτό στους μαθητές μας και όχι και στους εκπαιδευτικούς (εργασιακό καθεστώς, θέσεις εργασίας, υπεραριθμίες κ.τ.λ.).
Σύμφωνα με το νόμο, στα άρθρα 1, 2, και 10 υπάρχει μια τρομερή αντίφαση. Αναλυτικότερα αναφέρει:
«Άρθρο 1. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στον συνδυασμό της γενικής παιδείας (ν. 1566/1985) με την τεχνική επαγγελματική γνώση,….…....γ) την παροχή στους μαθητές των απαραίτητων γνώσεων και εφοδίων για τη συνέχιση των σπουδών τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα».
«Άρθρο 2. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση παρέχεται στα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑ.Λ.), και τις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑ.Σ.). Οι εκπαιδευτικές αυτές μονάδες ανήκουν στη δευτεροβάθμια μεταγυμνασιακή εκπαίδευση».
«Άρθρο 10.2 Τα προγράμματα διδασκαλίας στις ΕΠΑ.Σ. περιλαμβάνουν μαθήματα τεχνικά – επαγγελματικά και εργαστηριακές ασκήσεις».
Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2, η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση έτσι ώστε οι απόφοιτοι να είναι ικανοί να απασχοληθούν με επιτυχία σε ορισμένα επαγγέλματα ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Σύμφωνα με το άρθρο 10, στις, απογευματινού ωραρίου, ΕΠΑ.Σ. ούτε μαθήματα γενικής παιδείας διδάσκονται, ούτε η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι εφικτή. Πρόσβαση που όμως, θεωρητικά τουλάχιστον, θα έχουν οι απόφοιτοι του ΕΠΑ.Λ.. Συμβαίνει, δηλαδή, το εξής παράδοξο: ενώ το νομοσχέδιο εντάσσει τις ΕΠΑ.Σ. στην επαγγελματική εκπαίδευση, δεν τις προσδίδει κανένα από τα χαρακτηριστικά αυτής, αλλά τις περιγράφει ως κατάρτιση. Ενισχυτικό του ότι η Κυβέρνηση τις ΕΠΑ.Σ τις θέλει να παρέχουν μόνο κατάρτιση είναι και το άρθρο 14, παρ. 2, που αναφέρει ότι, πλην του Υπουργείου Παιδείας, μπορούν να λειτουργήσουν επαγγελματικές σχολές και σε άλλα Υπουργεία και μάλιστα παρά την αντίθετη εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Επιπλέον οι ΕΠΑ.Σ. των άλλων Υπουργείων μπορούν να λειτουργήσουν από τη φετινή σχολική χρονιά. Το πώς βέβαια θα λειτουργήσουν από φέτος αυτές οι ΕΠΑ.Σ των άλλων Υπουργείων, δηλαδή με ποια αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, με ποια μαθήματα, με ποια βιβλία και με ποιους καθηγητές, αυτό είναι άλλο ένα ερώτημα.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι πριν από σαράντα χρόνια που η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ήταν στα σπάργανα, τότε που λειτουργούσαν οι κατώτερες και μέσες τεχνικές σχολές, παρέχονταν και διδάσκονταν μαθήματα γενικής παιδείας. Σήμερα, που οι απαιτήσεις στην αγορά εργασίας είναι πολλαπλάσιες και για να μπορέσει να ανταποκριθεί κάποιος θα πρέπει να έχει όχι μόνο αυξημένες και εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά και γενική ανθρωπιστική παιδεία, με το νομοσχέδιο αυτό καταργούνται εντελώς τα μαθήματα γενικής παιδείας στις Επαγγελματικές Σχολές.
Στα άρθρα 4 και 10, ενώ ορίζεται μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός μαθητών σε είκοσι πέντε, δεν υπάρχει αναφορά για τον αριθμό μαθητών ανά εργαστήριο.
Στο άρθρο 5, παρέχεται η δυνατότητα στους απόφοιτους της Α΄ τάξης του γενικού λυκείου που επιθυμούν στη Β΄ τάξη να μεταπηδήσουν στο ΕΠΑ.Λ., να παρακολουθήσουν με την έναρξη του σχολικού έτους ειδικό πρόγραμμα επαγγελματικών μαθημάτων. Πού, πώς και πότε; Πόσες διδακτικές ώρες απαιτούνται για την κάλυψη αυτής της ύλης; Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι οι εννέα (9) ώρες της Α΄ ΕΠΑ.Λ. είναι απαραίτητες για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 45 ωρών ειδικότητας εβδομαδιαίως (στις τρεις τάξεις του ΕΠΑ.Λ) ώστε να δοθεί το Πτυχίο επιπέδου 3 (παρ. 3 του άρθρου 6 του ν.2009/1992), με ποιόν τρόπο οι μαθητές αυτοί θα συμπληρώσουν αυτές τις ώρες ;
Στα άρθρα 5 και 11, το νομοσχέδιο επιφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στη βασική αρχή των ευκαιριών μάθησης και εκπαίδευσης. Αν ένας μαθητής κάνει μια λανθασμένη επιλογή, θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Το νομοσχέδιο δεν επιτρέπει την εγγραφή των αποφοίτων γενικού λυκείου στα ΕΠΑ.Λ. και αντίστροφα, για την απόκτηση μιας ειδίκευσης παρεμφερούς ή άλλης. Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας μαθητής να τελειώνει δυο ισότιμα σχολεία είναι αστήρικτο διότι ισότιμοι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν το ίδιο περιεχόμενο εκπαίδευσης. Που οδηγεί, λοιπόν, αυτή η απόφαση; Οι απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου και του ΕΠΑ.Λ. (σε τρία χρόνια), που δεν θα εισάγονται σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βάση του 10), θα οδηγηθούν ή σε σπουδές στο εξωτερικό ή στα -ιδιωτικά κυρίως- Ι.Ε.Κ..
Στα άρθρα 6 και 12, παράγραφος 2, τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι απόφοιτοι της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, πτυχίου επιπέδου 3, παραπέμπονται στις διατάξεις του ν. 2009/1992 ο οποίος πλέον είναι ξεπερασμένος από την οδηγία, 36/2005, της Ε.Ε . Άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα ΕΠΑ.Λ. και οι ΕΠΑ.Σ. να χορηγήσουν ανάλογο πτυχίο επιπέδου 3, εκτός και αν το Υπουργείο σκοπεύει μέχρι τότε να φέρει καινούργιο νόμο για να προσαρμοστεί η χώρα στην ευρωπαϊκή οδηγία. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε όχι μόνο δεν διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, αλλά αντίθετα με το νόμο αυτό παραδίδεται το σημαντικότερο κομμάτι της, η απόκτηση του πτυχίου επιπέδου 3, στους ιδιώτες Και αυτό γιατί οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑ.Σ. θα υποχρεωθούν να φοιτήσουν σ’ ένα -ιδιωτικό κυρίως- Ι.Ε.Κ. για ένα χρόνο για να αποκτήσουν το αντίστοιχο πτυχίο.
Στη σημερινή κριτική μας δεν προλαβαίνουμε να αναφερθούμε και στα προβλήματα που δημιουργούνται από τις υπουργικές αποφάσεις, που καθορίζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα της Α΄ τάξης στα ΕΠΑ.Λ., τους τομείς και τις ειδικότητες στη Β΄ και στη Γ΄ τάξη των ΕΠΑ.Λ. (π.χ. μείωση τομέων από 13 σε 9 στη Β΄ τάξη και μείωση των ειδικοτήτων από 42 σε 17 στη Γ΄ τάξη ή τι γίνεται με τα βιβλία), αφού γι’ αυτά θα χρειαζόταν ίσως μια ολόκληρη ημερίδα για να αναλυθούν .
Συμπερασματικά λοιπόν, με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, οδηγούμαστε αναγκαστικά στο ότι, στόχος της Κυβέρνησης είναι να προωθήσει τους μαθητές με κάθε τρόπο στη στενή και εφήμερη κατάρτιση, καθώς και στα Ι.Ε.Κ. (κυρίως στα ιδιωτικά ). Η λειτουργία των ΕΠΑ.Σ. και σε άλλα υπουργεία οδηγεί ένα σημαντικό αριθμό μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκτός του Υπουργείου Παιδείας. Εξηγείται έτσι το γεγονός ότι στις ΕΠΑ.Σ. δεν διδάσκονται μαθήματα Γενικής Παιδείας και δεν δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τι πετυχαίνει με αυτό το ΥΠΕΠΘ και η Κυβέρνηση : αντί να αυξήσει τις δαπάνες για την Παιδεία μειώνει τον αριθμό των μαθητών. Και ποιων μαθητών; Αυτών της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Είναι ακριβή η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (εργαστηριακός εξοπλισμός, δύο καθηγητές σε τμήμα με 16 μαθητές κ.τ.λ ).
- Ποια κοινωνία, αλήθεια, θέλει να έχει αμόρφωτους πολίτες (υδραυλικούς, μηχανικούς, νοσηλευτές, γραφίστες κ.λ.π.) και ποιο θα είναι το μέλλον της ;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η εισήγηση αυτή στηρίχθηκε σε κείμενα των συναδέλφων, Σακατζή Δημήτριου και Κοτσιφάκη Θέμη .
Σύρος, 16 Νοεμβρίου 2006,
Γιώργος Σκιάφος,
εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Σύρο.
ΠΗΓΗ:
http://www.epyna.gr/
http://www.epyna.gr/~agialama/synedria_imerides/trihmero_paideias/skiafos.doc
ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 3475 (ΦΕΚ 146, τ. Α΄/13-7-2006)
Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επειδή υπάρχει η κατηγορία ότι δεν υπάρχουν θεσμικά αιτήματα και ότι η μόνη επιδίωξη είναι η μισθολογική ανέλιξη, θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά σε ένα βασικό αίτημα για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, το οποίο δεν έτυχε της ανάλογης δημοσιοποίησης.
Στις 4 Ιουλίου 2006 ψηφίστηκε από τη Βουλή το νομοσχέδιο για την Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση που προβλέπει την κατάργηση των ΤΕΕ και την μετατροπή τους σε ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.. Ψηφίστηκε δηλαδή δύο μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με ό,τι αυτό σημαίνει, τόσο για την ενημέρωση των μαθητών και των γονέων τους, όσο και για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών, για τις αλλαγές που επέρχονται με τα νέα αυτά σχολεία. Άλλωστε στην Ελλάδα ζούμε.
Η σημερινή μας κριτική θα περιοριστεί στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου και στις επιπτώσεις που, κατά τη γνώμη μας, θα έχει αυτό στους μαθητές μας και όχι και στους εκπαιδευτικούς (εργασιακό καθεστώς, θέσεις εργασίας, υπεραριθμίες κ.τ.λ.).
Σύμφωνα με το νόμο, στα άρθρα 1, 2, και 10 υπάρχει μια τρομερή αντίφαση. Αναλυτικότερα αναφέρει:
«Άρθρο 1. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στον συνδυασμό της γενικής παιδείας (ν. 1566/1985) με την τεχνική επαγγελματική γνώση,….…....γ) την παροχή στους μαθητές των απαραίτητων γνώσεων και εφοδίων για τη συνέχιση των σπουδών τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα».
«Άρθρο 2. Η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση παρέχεται στα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑ.Λ.), και τις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑ.Σ.). Οι εκπαιδευτικές αυτές μονάδες ανήκουν στη δευτεροβάθμια μεταγυμνασιακή εκπαίδευση».
«Άρθρο 10.2 Τα προγράμματα διδασκαλίας στις ΕΠΑ.Σ. περιλαμβάνουν μαθήματα τεχνικά – επαγγελματικά και εργαστηριακές ασκήσεις».
Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2, η δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση αποβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση έτσι ώστε οι απόφοιτοι να είναι ικανοί να απασχοληθούν με επιτυχία σε ορισμένα επαγγέλματα ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Σύμφωνα με το άρθρο 10, στις, απογευματινού ωραρίου, ΕΠΑ.Σ. ούτε μαθήματα γενικής παιδείας διδάσκονται, ούτε η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι εφικτή. Πρόσβαση που όμως, θεωρητικά τουλάχιστον, θα έχουν οι απόφοιτοι του ΕΠΑ.Λ.. Συμβαίνει, δηλαδή, το εξής παράδοξο: ενώ το νομοσχέδιο εντάσσει τις ΕΠΑ.Σ. στην επαγγελματική εκπαίδευση, δεν τις προσδίδει κανένα από τα χαρακτηριστικά αυτής, αλλά τις περιγράφει ως κατάρτιση. Ενισχυτικό του ότι η Κυβέρνηση τις ΕΠΑ.Σ τις θέλει να παρέχουν μόνο κατάρτιση είναι και το άρθρο 14, παρ. 2, που αναφέρει ότι, πλην του Υπουργείου Παιδείας, μπορούν να λειτουργήσουν επαγγελματικές σχολές και σε άλλα Υπουργεία και μάλιστα παρά την αντίθετη εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Επιπλέον οι ΕΠΑ.Σ. των άλλων Υπουργείων μπορούν να λειτουργήσουν από τη φετινή σχολική χρονιά. Το πώς βέβαια θα λειτουργήσουν από φέτος αυτές οι ΕΠΑ.Σ των άλλων Υπουργείων, δηλαδή με ποια αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, με ποια μαθήματα, με ποια βιβλία και με ποιους καθηγητές, αυτό είναι άλλο ένα ερώτημα.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι πριν από σαράντα χρόνια που η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ήταν στα σπάργανα, τότε που λειτουργούσαν οι κατώτερες και μέσες τεχνικές σχολές, παρέχονταν και διδάσκονταν μαθήματα γενικής παιδείας. Σήμερα, που οι απαιτήσεις στην αγορά εργασίας είναι πολλαπλάσιες και για να μπορέσει να ανταποκριθεί κάποιος θα πρέπει να έχει όχι μόνο αυξημένες και εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά και γενική ανθρωπιστική παιδεία, με το νομοσχέδιο αυτό καταργούνται εντελώς τα μαθήματα γενικής παιδείας στις Επαγγελματικές Σχολές.
Στα άρθρα 4 και 10, ενώ ορίζεται μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός μαθητών σε είκοσι πέντε, δεν υπάρχει αναφορά για τον αριθμό μαθητών ανά εργαστήριο.
Στο άρθρο 5, παρέχεται η δυνατότητα στους απόφοιτους της Α΄ τάξης του γενικού λυκείου που επιθυμούν στη Β΄ τάξη να μεταπηδήσουν στο ΕΠΑ.Λ., να παρακολουθήσουν με την έναρξη του σχολικού έτους ειδικό πρόγραμμα επαγγελματικών μαθημάτων. Πού, πώς και πότε; Πόσες διδακτικές ώρες απαιτούνται για την κάλυψη αυτής της ύλης; Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι οι εννέα (9) ώρες της Α΄ ΕΠΑ.Λ. είναι απαραίτητες για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 45 ωρών ειδικότητας εβδομαδιαίως (στις τρεις τάξεις του ΕΠΑ.Λ) ώστε να δοθεί το Πτυχίο επιπέδου 3 (παρ. 3 του άρθρου 6 του ν.2009/1992), με ποιόν τρόπο οι μαθητές αυτοί θα συμπληρώσουν αυτές τις ώρες ;
Στα άρθρα 5 και 11, το νομοσχέδιο επιφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στη βασική αρχή των ευκαιριών μάθησης και εκπαίδευσης. Αν ένας μαθητής κάνει μια λανθασμένη επιλογή, θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Το νομοσχέδιο δεν επιτρέπει την εγγραφή των αποφοίτων γενικού λυκείου στα ΕΠΑ.Λ. και αντίστροφα, για την απόκτηση μιας ειδίκευσης παρεμφερούς ή άλλης. Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας μαθητής να τελειώνει δυο ισότιμα σχολεία είναι αστήρικτο διότι ισότιμοι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν το ίδιο περιεχόμενο εκπαίδευσης. Που οδηγεί, λοιπόν, αυτή η απόφαση; Οι απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου και του ΕΠΑ.Λ. (σε τρία χρόνια), που δεν θα εισάγονται σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βάση του 10), θα οδηγηθούν ή σε σπουδές στο εξωτερικό ή στα -ιδιωτικά κυρίως- Ι.Ε.Κ..
Στα άρθρα 6 και 12, παράγραφος 2, τα επαγγελματικά δικαιώματα που θα αποκτήσουν οι απόφοιτοι της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, πτυχίου επιπέδου 3, παραπέμπονται στις διατάξεις του ν. 2009/1992 ο οποίος πλέον είναι ξεπερασμένος από την οδηγία, 36/2005, της Ε.Ε . Άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα ΕΠΑ.Λ. και οι ΕΠΑ.Σ. να χορηγήσουν ανάλογο πτυχίο επιπέδου 3, εκτός και αν το Υπουργείο σκοπεύει μέχρι τότε να φέρει καινούργιο νόμο για να προσαρμοστεί η χώρα στην ευρωπαϊκή οδηγία. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε όχι μόνο δεν διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, αλλά αντίθετα με το νόμο αυτό παραδίδεται το σημαντικότερο κομμάτι της, η απόκτηση του πτυχίου επιπέδου 3, στους ιδιώτες Και αυτό γιατί οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑ.Σ. θα υποχρεωθούν να φοιτήσουν σ’ ένα -ιδιωτικό κυρίως- Ι.Ε.Κ. για ένα χρόνο για να αποκτήσουν το αντίστοιχο πτυχίο.
Στη σημερινή κριτική μας δεν προλαβαίνουμε να αναφερθούμε και στα προβλήματα που δημιουργούνται από τις υπουργικές αποφάσεις, που καθορίζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα της Α΄ τάξης στα ΕΠΑ.Λ., τους τομείς και τις ειδικότητες στη Β΄ και στη Γ΄ τάξη των ΕΠΑ.Λ. (π.χ. μείωση τομέων από 13 σε 9 στη Β΄ τάξη και μείωση των ειδικοτήτων από 42 σε 17 στη Γ΄ τάξη ή τι γίνεται με τα βιβλία), αφού γι’ αυτά θα χρειαζόταν ίσως μια ολόκληρη ημερίδα για να αναλυθούν .
Συμπερασματικά λοιπόν, με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, οδηγούμαστε αναγκαστικά στο ότι, στόχος της Κυβέρνησης είναι να προωθήσει τους μαθητές με κάθε τρόπο στη στενή και εφήμερη κατάρτιση, καθώς και στα Ι.Ε.Κ. (κυρίως στα ιδιωτικά ). Η λειτουργία των ΕΠΑ.Σ. και σε άλλα υπουργεία οδηγεί ένα σημαντικό αριθμό μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκτός του Υπουργείου Παιδείας. Εξηγείται έτσι το γεγονός ότι στις ΕΠΑ.Σ. δεν διδάσκονται μαθήματα Γενικής Παιδείας και δεν δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τι πετυχαίνει με αυτό το ΥΠΕΠΘ και η Κυβέρνηση : αντί να αυξήσει τις δαπάνες για την Παιδεία μειώνει τον αριθμό των μαθητών. Και ποιων μαθητών; Αυτών της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Είναι ακριβή η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (εργαστηριακός εξοπλισμός, δύο καθηγητές σε τμήμα με 16 μαθητές κ.τ.λ ).
- Ποια κοινωνία, αλήθεια, θέλει να έχει αμόρφωτους πολίτες (υδραυλικούς, μηχανικούς, νοσηλευτές, γραφίστες κ.λ.π.) και ποιο θα είναι το μέλλον της ;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η εισήγηση αυτή στηρίχθηκε σε κείμενα των συναδέλφων, Σακατζή Δημήτριου και Κοτσιφάκη Θέμη .
Σύρος, 16 Νοεμβρίου 2006,
Γιώργος Σκιάφος,
εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Σύρο.
ΠΗΓΗ:
http://www.epyna.gr/
http://www.epyna.gr/~agialama/synedria_imerides/trihmero_paideias/skiafos.doc
