«Αν δεν μπορείτε εσείς μπορούμε εμείς»
Χαιρετισμός του προέδρου του σωματείου Μάκη Αναγνώστου στη συγκέντρωση στα Προπύλαια, στην Αθήνα
Συναγωνιστές συναγωνίστριες – συνάδερφοι συναδέλφισσες
Το σωματείο της Bιομηχανικής Mεταλλευτικής έχει μπει μπροστά στον αγώνα· έναν αγώνα που βάζει νέο πλαίσιο και νέες δυνατότητες στους εργατικούς αγώνες από εδώ και πέρα.
Αλλάζουν τα παλιότερα πλαίσια που ζητούσαν απλώς τα κεκτημένα, τώρα θα ζητάμε τα κατελειμμένα!!
Έρχεται η βιο.με. και η συνέλευση των εργαζομένων και κάνει μια πρόταση. Πρόταση η οποία θα πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του κινήματος, ολόκληρης της εργατικής τάξης και να δώσει απαντήσεις εκεί που δεν υπάρχουν λύσεις.
Κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση που αντιμετωπίζει πρόβλημα και λέει ο εργοδότης πως δεν μπορεί να το κρατήσει, εκεί να έρθουμε οι εργαζόμενοι και να πούμε: αν δεν μπορείτε εσείς μπορούμε εμείς. Για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων και των οικογενειών μας. Βέβαια με απώτερο σκοπό την γενίκευση του κινήματος και το πέρασμα στο σύνολο της κοινωνίας. Ζητάμε να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο, ώστε να δίνει την δυνατότητα στους εργαζόμενους, να μπορούν, αν θέλουν, να το δουλέψουν.
Δίνουμε και ένα σχέδιο, το πώς μπορεί να γίνει κατά την γνώμη μας αυτό!
Και δεν μένουμε εκεί, παλεύουμε να καταφέρουμε να λειτουργήσουμε το εργοστάσιο της βιο.με. και να κρατήσουμε τους εργαζόμενους στις θέσεις τους και με αξιοπρέπεια.
Εμείς οι εργαζόμενοι της βιομηχανικής μεταλλευτικής κάνουμε την αρχή αλλά δεν μένουμε έτσι. Θα συνεχίσουν κι άλλα εργοστάσια, εμπορικές επιχειρήσεις, πολυεθνικές, θ’ αρχίσουν κατόπιν οι αγρότες να οργανώνουν την παραγωγή τους σύμφωνα με τις ανάγκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για να μην λείπει τίποτα κι από κανέναν.
Και οι κύριοι άρχοντες του κεφαλαίου που έφτασαν την κατάσταση στο απροχώρητο, όταν καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας, μην έρθουν να ζητήσουν τις αγορές τους. Γιατί θα έχουν αλλάξει οι αγορές και θα έχουν πάρει άλλη ρότα, δεν θα δουλεύουμε πια για να τους παχαίνουμε το πορτοφόλι, ούτε θα είμαστε σκλάβοι τους.
Θα φτιάξουμε μια άλλη οικονομία που θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι την άνοδο των λογαριασμών τους.
Κι όσο για αυτούς όλους που λένε ότι θα αποτύχουμε, τους μεγάλοσυνδικαλισταράδες, απαντούμε : να μην ανησυχούν τόσο για μας. Eμείς έτσι κι αλλιώς μπατίρηδες ήμασταν, το πολύ πολύ πάλι μπατίρηδες θα είμαστε. Αλλά μπατίρηδες με το κεφάλι ψηλά!! Και όχι σαν ραγιάδες σκυμμένοι μπροστά στον αφέντη, και να περιμένουμε το ξεροκόμματο που μας πετάει μέχρι την δεύτερη, εργατική, παρουσία. Αλλά σήμερα εδώ όπως είμαστε μαζεμένοι δεν φοβόμαστε!! Eδώ, μπροστά σε όλον τον κόσμο κάνουμε γενική συνέλευση και αποφασίζουμε για την πορεία μας. Kαι όχι κρυφά, σε καταγώγια, χωρίς οργανωτικές και ούτε με το δέκα τις εκατό τις βάσης μας να βγάζουμε αποφάσεις για να μην ανατραπούν αυτά που θέλουμε εμείς.
Συνάδερφοι και συναγωνιστές πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως δεν είμαστε εμείς το κέντρο του κόσμου! Aλλά πως πρέπει να κατεβάσουμε τον κόσμο μας στο κέντρο, επιτέλους και να αποφασίσουμε όλοι μαζί για το τι δρόμο θέλουμε να τραβήξουμε και τι οικονομία θέλουμε.
Φυσικά πρώτα πρώτα θέλουμε να ανατρέψουμε την παρούσα κεφαλαιοκρατία που βλέπουμε ότι νοσεί. Εμείς δεν πρέπει να της δίνουμε δυναμωτικές ενέσεις βέβαια.
Αλλά χρειάζεται άλλη συνταγή, χρειάζεται να γίνουμε ο εφιάλτης στον πυρετό της αρρώστιας της. Nα γίνουμε ο φορέας των νοσογόνων ιών που την περιτριγυρίζουν και εισχωρώντας στο άρρωστο έτσι κι αλλιώς κορμί της να γίνουμε ο καρκίνος της που θα καταστρέψει όλα τα όργανα της και να πετάξουμε το άδειο κουφάρι της σε μια γωνία για να την βλέπουμε. Και για παράδειγμα μην ξαναπέσουμε στα ίδια. Αλλά και για τα παιδιά μας. Nα δουν το θηρίο που παλέψανε οι γονείς τους και κατάφεραν να ξαναφέρουν στα χείλη τους το χαμόγελο.
Έτσι συνάδερφοι και συναγωνιστές θα πρέπει πρώτα να βάλουμε στην άκρη την κεφαλαιοκρατία και μετά με την ησυχία μας, χωρίς κανείς να μας επηρεάζει, χωρίς υποσχέσεις από διάφορους, χωρίς ρουσφέτια, αλλά με καθαρό μυαλό, και με πείρα που θα έχουμε αποχτήσει, όλοι μαζί να αποφασίσουμε για την οικονομία που θέλουμε.
Και όλοι μαζί μετά να παλέψουμε για να γίνει πράξη.
Αυτό όμως πετυχαίνεται μόνο με έναν τρόπο. «Άμεση δημοκρατία». Δηλαδή οργάνωση της βάσης των εργαζομένων, των γειτονιών, των γυναικών, των ανέργων.
Συνάδελφοι και συναγωνιστές αυτό το Kαραβάνι δημιουργήθηκε από την αγωνία των ανθρώπων για να γίνει η ιδέα της ένωσης των εργαζομένων, και των άνεργων. Nα γίνει γνωστό το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι οι εργαζόμενοι στη χώρα μας. Nα ενώσουμε χώρους που μέχρι χτες δεν γνωριζόμασταν και τέλος να ακουστεί πως τελικά υπάρχει λύση. Αν εμείς θέλουμε, μπορούμε συνάδελφοι.
Μπορούμε να αναλάβουμε να διαχειριστούμε τις ζωές μας όπως εμείς θέλουμε και όχι όπως ορίζει το κάθε αφεντικό.
Ξεκινήσαμε από την Αλεξανδρούπολη και μέρα- μέρα πόλη την πόλη φτάσαμε στην Αθήνα για να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας να τους δείξουμε πως δεν είμαστε λίγοι όπως τα λένε, αλλά είμαστε πάρα πολλοί και στο μέλλον, ακόμη περισσότεροι !!!
Οι εργαζόμενοι της βιο.με. συνάδερφοι και συναγωνιστές είναι μια χούφτα άνθρωποι. σαν μια χούφτα που κλείνει μέσα της χιόνι. Που την κάνουμε χιονόμπαλα και την πετάμε, την πετάμε στην πλαγιά και αυτή αρχίζει και κατρακυλάει και όσο κατρακυλάει τόσο μαζεύει χιόνι, και μαζεύει κι άλλο χιόνι, κι άλλο και όλο μεγαλώνει αυτή η μπάλα και γίνεται όλο και μεγαλύτερη και μαζεύει και κολλάει πάνω της εργαζόμενους, ανέργους, νοικοκυρές, φοιτητές, αγρότες. Και φυσικά η αλληλεγγύη φροντίζει να μην χτυπήσει πουθενά και σπάσει. Nα φτάσει στο τέλος της πλαγιάς αλώβητη και να έχει γίνει μεγάλη σαν την γη.
Τότε, συνάδερφοι και συναγωνιστές, και μόνο τότε, θα μπορέσουμε να πούμε πως νικήσαμε!!
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012
νέα προοπτική - τεύχος 536
