Άγνωστο. | Unknown.

με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
&
την Εαρινή Ισημερία
(...σαν σήμερα το 2010 παίρνω τα βουνά!)















Και έφυγε και ξήλωνε το πέπλο του ουρανού
Μα αντάμα στα σύνορα του σύννεφου κοιμόταν
Όμως ξάφνου φέγγει πάλι το φως του φεγγαριού
Με λόγια αστείρευτα ξανά του παρουσιαζόταν

Η αυγή τον έβρισκε στην άκρη διψασμένο
Της ζωής το μεδούλι αχόρταγα να πιει
Το νερό πιο κάτω τον κοιτούσε απορημένο
Τι ήταν μια βουτιά στην θάλασσα να μπει;

Κολυμπώντας πήγε πάλι στην πηγή του νου του
Και ταλαίπωρος και πεινασμένος σαν από καιρό
Βλέπει ένα νησί στα ονειρικά πλαίσια του βίου του
Κάνει να πάει από εκεί φωνάζοντας «Μπορώ!»

Πιο κάτω δεν ήξερε τι θα τον περιμένει
Μα πίσω τελικά -το λέει- δεν ξαναγυρνά
Το φως το ενδότερο εκείνο που προσμένει
Να είναι δυνατό και τις σκιές να προσπερνά


ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
οιΙΣΤΟΡΊΕΣτου ΆΡΗελάτη: Άγνωστο | S3E1P2 | theTALESof ARISelatis: Unknown