Το Δέντρο Με Το Πουλί ~ The Tree With The Bird

Λιλή Ζωγράφου

"[...]Είναι η απέραντη πίστη μου για τους ανθρώπους, που

έκλεινε πολλές πλάνες μέσα της και που μου έδωσε πολλά

χτυπήματα. Κι από την άλλη είναι αυτή η δύναμη που έχω

πάντα μου, όταν τα πράγματα μου ασχημαίνουν την ζωή,

να τα τινάζω από πάνω μου, όσα κι αν έχω καταθέσει γι'

αυτά.

Αυτό ομολογώ το αναμέτρησα τώρα που είμαι μεγάλη

και βλέπω προς τα πίσω τον χρόνο και την συμπεριφορά

μου. Ξέρω ότι έτσι φέρθηκα και σε έρωτες και σε συζύγους

και σ' εργασίες και σε σπίτια... όπως φαίνεται και τώρα.[...]"

τελευταία ενημέρωση ανάρτησης 19-2-2018

πηγή κειμένου

Οδυσσέας Ο. Περιπλανώμενος
26-1-2016, 20:05
Ομοιοπαθής Λιλή μου γι' αυτό σ'αγαπάω. Και γι' αυτό το ένα σου βιβλίο 

με παρακινεί να διαβάσω το επόμενο. Είναι η Αλήθεια σου, το Πνεύμα σου, 
το ότι είσαι Γυναίκα -με σειρά αξιολόγησης, αν μπορεί να υπάρξει τέτοια σειρά 
μέσα από ένα καλλιτεχνικό έργο Ζωής και δεν είναι απλά το σύνολο, το Όλον.

αποσπάσματα από συνέντευξη της Λιλή Ζωγράφου

στην Κατερίνα Λαμπρινού τον Νοέμβρη του 1985

όλη τη συνέντευξη θα την διαβάσετε εδώ

ή παρακάτω

Τρεις Δρόμοι - Έλλη Αλεξίου, Λιλή Ζωγράφου, Άννα Σικελιανού

για τις ΓΥΝΑΙΚΕΣ

"[...]Γιατί στα πρόσωπά σου, παρά το ότι

αποτελούν άλλη ζωή, δανείζεις πάρα πολλά από τον εαυτό

σου, γιατί τα πονάς. Αν δεν τα πονούσες ποτέ δεν θα τά-

γραφες, ποτέ δεν θα τάκανες ήρωες. Ακόμα κι όταν τους

ξεσχίζεις, όπως στο Βασιλόπουλο, που υπάρχει μια συγκε-

κριμένη συνειδητή λύσσα κι απόγνωσή μου, να κάνω τις

γυναίκες να καταλάβουν τι ηλίθιες είναι. Και δεν είναι ηλί-

θιες εκ γενετής, γιατί τότε θα τις λυπόμουν σαν ανάπηρες.

Αλλά με γεμίζουν αγανάκτηση, γιατί δεν αμφισβητούν,

γιατί τους αρέσει να μένουν σε όλα αυτά τα προικιά της

βλακείας που τους έχουν φορτο>σει από το παρελθόν.[...]"

για τους ΑΝΤΡΕΣ

"[...]Είχα την εύνοια της μοίρας να είμαι μια καλοφτειαγμέ-

νη γυναίκα —όχι όμορφη, καλοφτειαγμένη— ιδίως το κορμί

μου και ιδίως η ειλικρίνειά μου να υπάρχω, να ερωτεύομαι,

να ζω με άντρες. Εγώ μια νέα του μεταπολέμου ήμουν μια

τολμηρή, που θεωρούμουνα μια γυναίκα μάλλον ανήθικη.

Δηλαδή οι ζωντοχηρείες μου οι αλλεπάλληλες, οι χωρι-

σμοί μου, έδιναν στους άντρες —οι άντρες ήταν πολύ ηλί-

θιοι, πάντα είναι, αλλά ήταν πιο πολύ τότε— την εντύπωση

ότι γι' αυτό ήμουν εύκολη. Διότι έβλεπαν πόσο άνετα ζού-

σα μ' ένα άντρα που μου άρεσε.[...]"