Πως μία φωτογραφία γίνεται αιτία... "χωρισμού".

πηγή φωτό

Με μια κοπελιά το λοιπόν στο παρελθόν είμαστε πολύ κοντά στο να επέλθει "σύζευξη". Ένα -στην κυριολεξία- "κλικ" μας έλειπε. Ήταν θέμα χρόνου καθαρά να συμβεί το μοιραίο. Κι όμως, η παραπάνω φωτογραφία το απέτρεψε!

Να πως έχουν τα πράγματα.

Όντας ον πολιτικοποιημένο εγώ όσο δεν παίρνει, και βλέποντας την άνωθεν φωτογραφία, είπα να την μοιραστώ με την εν λόγω κοπελιά. Την έστειλα, την μοιράστηκα. Βέβαια το φωτοκολλάζ είναι δικό μου, στην σελίδα ήταν απλά ως φωτογραφία και δίπλα ή από κάτω (αναλόγως) ήταν γραμμένα αυτά τα λόγια όπου αποδίδονται στον Όσκαρ Ουάιλντ. Στον Oscar Wilde επαναλαμβάνω.

Και εκείνη -δεν θυμάμαι τα ακριβή της λόγια- μου απαντά κάπως έτσι:
"Κοίταξε Κώστα εγώ έχω περάσει πολλά στην ζωή μου και έχω φτάσει σε ένα σημείο να κοιτώ την θετική πλευρά της ζωής και δεν θέλω να μου ξαναστείλεις τέτοια πράγματα από τέτοιες σελίδες, γιατί δεν μου αρέσουν και δεν τις παρακολουθώ."

Η κεντρική ιδέα ήταν αυτή των λεγόμενων της. Σκέψου αναγνώστη μου να της έλεγα να πηγαίναμε μαζί και σε κάποια πορεία! Και είναι και εκπαιδευτικός γαμώ το κέρατο μου, το τράγιο (Αιγόκερως είμαι!)! Τι (θα) διδάσκει ακριβώς στα παιδιά;!

Και επειδή εγώ έχω φτάσει σε έναν ανώτερο σημείο συνειδητότητας και (πολιτικής/κοινωνικής) χειραφέτησης, μαζί με το γεγονός πως δεν είμαι μουνάκιας και ψάχνω μόνο να γαμήσω με όποιο κόστος, έχω αξιοπρέπεια και υψηλό δείκτη πλέον περηφάνιας, αμέσως για μένα εκείνη την στιγμή (ενώ την ήθελα πολύ σαν γυναίκα) μπήκε ένα αδιαπέραστο τείχος ανάμεσα μας.

Από εκείνη τη στιγμή, δεν θυμάμαι τι ακριβώς κι αν της απάντησα, πάντως ήταν τα τελευταία λόγια -αν της τα είπα, δεν το θυμάμαι- και μετά από εκείνη τη στιγμή δεν της ξαναμίλησα. Το "κακό" είναι πως έκανε και εκείνη το ίδιο. Βέβαια καλό ήταν τελικά τώρα που το ξανασκέφτομαι γιατί ήξερε τι ήθελε: πάντως όχι εμένα -όπως κι εγώ εκείνη.

Αυτά τα ολίγα.
Απλά δοξάζω το social media (και κυρίως τα μεγάλα) που τις περισσότερες φορές μπορούν και ξεμπροστιάζουν τους ΑΝθρώπους, με όποιον τρόπο. Ας είναι καλά εκεί που είναι θαμμένα τα social "μου". Εγώ δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ με τα μεγάλα κοινωνικά δίκτυα πλέον: τα έχω διαγράψει. Αποφεύγω και τις περιττές και ανούσιες "συναντήσεις" αν και την εν λόγω κυρία την γνώρισα σε πεζοπορικό σύλλογο. Αρκετά πια με τα social: από το 2009 έως και το 2022, ήταν αρκετά πια. 13 ολόκληρα χρόνια.

Ενώ με τους πεζοπορικούς πάλι δεν τελείωσε τίποτα: θα έρθει και πάλι η στιγμή να πάρω πάλι τα βουνά και να συναντώ απολιτίκ τρελοκομεία...


Τελικά ΝΑΙ αγαπητέ μου Όσκαρ.
"Είμαστε όλοι μέσα στο βούρκο όμως μερικοί από εμάς κοιτάζουμε τα αστέρια."