Λάτρεψα τις ταινίες του "Ο Θίασος" του 1975 και "Το Ταξίδι Στα Κύθηρα" του 1984, που προσωπικά είναι από τις καλύτερες/αριστουργηματικές μου ταινίες στον ελληνικό κινηματογράφο, αν και "Ο Θίασος" και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι από τις καλύτερες ταινίες και τους καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών παγκόσμια πια. Δεν έχω δει παρά μόνο μια ή δυο από τις αρχικές του ταινίες. Προσωπικά τις ταινίες του που είναι πιο συμβολικές και σημειολογικές δεν μου αρέσουν τόσο όσο οι προαναφερθείσες αφού για μένα σινεμά σημαίνει α-μ-ε-σ-ό-τ-η-τ-α. Με κουράζουν οι ταινίες που δεν το καταφέρνουν αυτό στα δικά μου μέτρα και σταθμά, που μην ξεχνάμε έχουν επηρεαστεί τρομακτικά από την ηγεμονία του γρήγορου εναλλασσόμενου μοντάζ/πλάνων του Χολιγουντιανού κατεστημένου και κάθε τι ανατρεπτικά αλλιώτικο φαντάζει τρομερά κουραστικό. Φαντάζει, ΔΕΝ είναι στην Ουσία. Γιατί πάνω από όλα απευθύνονται στον σκεπτόμενο θεατή οι ταινίες του.
Βέβαια ο Αγγελόπουλος, ένας από τους ποιητές των εικόνων της 7ης τέχνης, θέλει τους δικούς του ρυθμούς και χρόνους και διάθεση πάνω από όλα για να σου μαγέψει την καρδιά και το νου. Είναι άλλο επίπεδο από μόνος του. Έχουν γραφτεί πάρα πολλά και καθόλου κολακευτικά για τον ίδιο. Οι άνθρωποι ότι δεν το κατανοούν το χλευάζουν για να ρίξουν το επίπεδο του ενώ είναι ακριβώς το δικό τους επίπεδο που θέλει ανόρθωση και ανύψωση, όταν για παράδειγμα, για να μπορέσεις να καταλάβεις στο ελάχιστο τις ταινίες του πρέπει να έχεις διαβάσει και λίγο ιστορία από την πλευρά των "από κάτω", να έχεις ανοίξει κάποιο ρημαδοβιβλίο και να ζεις και να αφουγκράζεσαι τον κόσμο γύρω σου. Σημασία έχει -και ας μην καταλαβαίνεις κάτι με την 1η ανάγνωση- να μπορεί να σου αφήσει ένα άγγιγμα μέσα σου, στα συναισθήματα σου, μέσα από την διαδρομή των εμπειριών σου, στο Είναι σου. Κι αυτό ο Θόδωρος Αγγελόπουλος το καταφέρνει όσο λίγοι σκηνοθέτες στον ελλαδικό χώρο.
Επέλεξα δυο αποσπάσματα από τις ταινίες του "Ο Θίασος" και "Το Ταξίδι Στα Κύθηρα" που σηματοδοτούν το περιεχόμενο και το ύψος του έργου του. Από τον Θίασο την θρυλική σκηνή μέσα στο κέντρο διασκέδασης και από το Ταξίδι τον θρυλικό διάλογο των δύο ογκόλιθων του ελληνικού σινεμά: του Μάνου Κατράκη και του Διονύση Παπαγιανόπουλου. Μάλιστα ήταν και των δύο το κύκνειο κινηματογραφικό άσμα τους, αφού έφυγαν και οι δύο από την ζωή το 1984 που κυκλοφόρησε η ταινία. Ειδικά όμως ο Κατράκης είχε πει πως αυτή, η τελευταία του ταινία, ήταν η καλύτερη που είχε κάνει ποτέ.
Επίσης για το τέλος επέλεξα άλλο ένα θρυλικό απόσπασμα κι αυτό από τον Τεράστιο Θανάση Βέγγο και "Το Βλέμμα Του Οδυσσέα" του 1995.
πηγή βίντεο
σύνδεσμοι
επίσημη ιστοσελίδα
ertflix
ερτ
βικιπαίδεια
σαν σήμερα
imdb
mubi
τελευταία ενημέρωση
ανάρτησης 24-1-2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου