Ποιες (θα έπρεπε να) είναι οι τακτικές μιας σύγχρονης και νέας κομμουνιστικής οργάνωσης για να επιτευχθούν οι στόχοι της;

Συμμετείχα κι εγώ στο κάλεσμα για συζήτηση απολογισμού της Λαϊκής Δράσης. Ήταν μια γόνιμη συζήτηση στην οποία είχα ερωτηματικά, βασικά, όπως: "Η Λ.Δ. τι οργάνωση θέλει να είναι, με ποιο προσανατολισμό; Θέλει να συσπειρώσει αγωνιστές ανένταχτους που έχουν ήδη ταξική συνείδηση ή να έρθουν νέοι στους κόλπους της οι οποίοι θα διαμορφωθούν μέσα από αυτή;".

Δεν είχα διαμορφώσει όμως την ερώτηση στο μυαλό μου ώστε να ήμουν έτοιμος για περιεκτική συζήτηση και χωρίς να προσβάλλω κάποιον άθελα μου, αν και θα γινόταν καλοπροαίρετα και με όρους συντροφικούς η ερώτηση.

Γιατί θα πήγαινα ακριβώς παρακάτω με το άνοιγμα της σκέψης μου και σε κάτι που μου είχε κάνει αρχικά πολύ μεγάλη εντύπωση αναζητώντας παλιότερα να δω τις εκδόσεις της οργάνωσης. Πως γίνεται σήμερα να κάνει μία νέα οργάνωση έκδοση για τον Στάλιν, ίσως το ποιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο της κομμουνιστικής ιστορίας, και να μην κάνει ας πούμε για την χρησιμότητα ή όχι των ΒΑΠΕ στη χώρα και στα βουνά μας ή την αναγκαιότητα ενός δικτύου του πρωτογενούς τομέα χωρίς μεσάζοντες για να μην πεινάσει ο λαός; Τι γείωση έχει με την κοινωνία στο σήμερα μια τέτοια έκδοση;

Και ξαναερχόμενος στο ερώτημα μου ποιους θέλει να συσπειρώσει, στο σήμερα, στο τώρα, μια νέα κομμουνιστική οργάνωση σε μια αθηναϊκή γειτονιά; Αυτό θα είναι το ερώτημα μου στην επόμενη συνάντηση και στην επόμενη συζήτηση με σχετική θεματική στην οποία θα παραβρεθώ. Έγινε μια τέτοια τοποθέτηση σχετικά με τους στόχους και την τακτική και πάνω ακριβώς εκεί θα έχτιζα τον συλλογισμό μου.

Καθόμουν ακριβώς μπροστά (με την πλάτη) στην κεντρική κολόνα με την αφίσα "FEDAYIN" και δίπλα (και δεξιά) στον συγγραφέα Βασίλη Λιόση που έκανε καίριες και ουσιαστικές ερωτήσεις. Η φωτογραφία της εκδήλωσης είναι από ΕΔΏ.

Καλή συνέχεια στους συντρόφους και στις συντρόφισσες.
Αγωνιστικούς Χαιρετισμούς.

~/.\~

Η δική  μου θέση.

Προέρχομαι από την κομμουνιστική αριστερά. Έχω ψηφίσει ΚΚΕ πριν τα μνημόνια και ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΕΚ με τα μνημόνια. Τις τελευταίες τρεις εκλογές ψήφιζα ΆΚΥΡΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΊΑΣ (όπως και στις 21 Μαΐου. Στις 25 Ιουνίου θα ψηφίσω ΑΥΤΌ, για πρώτη και τελευταία φορά -κι αυτό σχετίζεται με την τακτική. Μετά ξανά ΆΚΥΡΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΊΑΣ.

Πιστεύω πως σήμερα τα εφόδια που επαρκούν για την αντεπίθεση των από κάτω είναι, κατά την ταπεινή υποκειμενική μου άποψη, τα εξής: 1) Ταξική συνείδηση-χειραφέτηση, 2) Λογική και όχι Δογματισμός, 3) Μετωπική Αγωνιστική Ενότητα και Πάλη, 4) Οργάνωση, 5) Συνέπεια-Πειθαρχεία-Συμμετοχή και 6) αντισυστημική ενημέρωση.

Δεν χρειάζεται να αυτοπροσδιορίζεσαι ούτε ως κομμουνιστής ούτε οτιδήποτε άλλο και να έχεις διαβάσει τα άπαντα του Μαρξ, του Λένιν, του Έγκελς, του Στάλιν, του Μάο, του Γκράμσι, του Τρότσκι και του Μπακούνιν για να κατακτήσεις τα παραπάνω. Είτε είσαι αναρχικός, είτε τροτσκιστής, είτε σταλινικός, είτε μαοϊκός, είτε μαρξιστής, είτε λενινιστής, είτε σοσιαλιστής, αν είσαι δογματικός όπως η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων και των οργανώσεων στο γΕλαδιστάν σήμερα είναι δώρο άδωρο.

Το ιστορικό χρονόμετρο που μας ενδιαφέρει άμεσα είναι από την δικτατορία του Μεταξά και μετά. Για τα πιο παλιά υπάρχει πληθώρα βιβλιογραφίας αριστερών διανοούμενων συγγραφέων που συνδέουν το χθες με το σήμερα από την σκοπιά της βάσης που μας δίνουν όσα εφόδια θέλουμε, όπως οι Βασίλης Ραφαηλίδης, Γιώργος Δελαστίκ, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Ρούσης, Βασίλης Λιόσης, κα.

Οι κλασσικοί καλά είναι να μείνουν για λίγο στα ράφια και να ασχοληθούμε με τα άμεσα προβλήματα του λαού, αν θέλουμε να τον πάρουμε επιτέλους με το μέρος μας.