1) Αριστερά λέγονται οι πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται, προβάλλουν και αναδεικνύουν σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού τον Ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής και ότι απορρέει από αυτήν· δηλαδή τα πάντα. Σήμερα 10-6-2019 έχουμε τέτοια Αριστερά στην Ελλάδα που την εκπροσωπούν αλφαβητικά τα εξής κόμματα: ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ (μ-λ), ΛΑΕ, Μ-Λ ΚΚΕ, ΟΚΔΕ. Σαφώς υπάρχουν και μικρότερες οργανώσεις που ΔΕΝ συμμετέχουν στο εκλογικό σκηνικό όπως πχ ο Εργατικός Αγώνας και οι διάφοροι ακομμάτιστοι, ανοργάνωτοι και ανένταχτοι αριστεροί στους οποίους ανήκω κι εγώ.
2) "Αριστερά", με εισαγωγικά δηλαδή, λέγονται όλα τα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις που πιστεύουν στην ανάθεση, στην ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) και στο μικρότερο κακό. Λέγονται ρεφορμιστές, ευρωπαϊστές, κεϋνσιανοί, κτλ. Τέτοιο ήταν πάντα από ότι αποδείχθηκε τελικά το ΚΚΕ εσωτερικού, και σαφώς τα μνημονιακά καθαρά αστικά πλέον κόμματα ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ.
3) Σημερινή αριστερά όπου ΔΕΝ λέει έξω από την ΕΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς και ταξικούς μηχανισμούς όπως το ΔΝΤ, ΕΚΤ, κτλ, έστω με ενδιάμεσα στάδια, δεν είναι καν αριστερά ή εμπίπτει στην κατηγορία (2).
Τέτοια παραδείγματα πολιτικών κομμάτων είναι η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25 και το ΕΠΑΜ που ενώ μπορεί να λέει το τελευταίο για έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ μιλά όπως και τα προηγούμενα για ανυπαρξία ιδεολογικών διαχωρισμών όπως αριστερά-δεξιά. Σήμερα και τα τρία αυτά κόμματα είναι προσωποπαγή κόμματα και δεν υπάρχει καμία έννοια ελευθερίας και συλλογικών οργάνων μέσα σε αυτά, αφού είναι καταργημένα στην πράξη από την δυναμική και την παρουσία των ίδιων των αρχηγών/μεσσιών τους μέσα στα ΜΜΕ.
4) Αυτά που γράφονται στην κατηγορία (1) για την Ταξική Αριστερά αυτό ΔΕΝ σημαίνει πως μεταξύ τους μια χαρά μπορούν και σφάζονται. Ή ΔΕΝ έχουν υπαρκτές διαφορές στην τακτική, στον τακτικισμό και στους άμεσους στόχους τους. Ένας ιδιότυπος αριστερός εμφύλιος πόλεμος που ξεκινά από την εποχή που πρωτοακούστηκε στην χώρα η λέξη κομμουνισμός. Είναι το συνολικότερο πρόβλημα της αριστεράς που είναι η ενότητα στην πράξη, ο στείρος ιδεολογικός δογματισμός, ο κομματισμός, ο (επαγγελματικός ή ερασιτεχνικός) στελεχισμός, ο ηγεμονισμός.
Ενώ οι Αστοί μια χαρά τα βρίσκουν στα δύσκολα: η Δεξιά πολύ εύκολα τελικά ξανασυσπειρώθηκε σε σχέση με το Κέντρο τουλάχιστον ή το παράδειγμα των συμμαχιών στην αρχή των μνημονίων μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ποιος το περίμενε κάτι τέτοιο πριν 20 χρόνια πχ;).
5) Ο πρώτος βασικότερος λόγος -και με διαφορά από τον τρίτο- αποτυχίας της Ταξικής Αριστεράς να διεισδύσει ιδεολογικά στον Λαό (βασικά είναι ότι θέλει Λαό και όχι έναν όχλο που αποτελείται από μία καταναλωτική μάζα πολλών μονάδων/ατόμων μαζί όπως οι Αστοί) είναι η αστική/ολιγαρχική ιδεολογική ηγεμονία σε όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Τα ΜΜΕ κατά κράτος και στον ηλεκτρονικό τύπο (TV) και στον παραδοσιακό τύπο (εφημερίδες-περιοδικά) αλλά και στον διαδικτυακό τύπο δυστυχώς κερδίζουν στον ιδεολογικό πόλεμο παρά τις ελάχιστες μάχες που έχουν χάσει έως σήμερα.
Ο δεύτερος βασικότερος λόγος -και με διαφορά από τον τρίτο- αποτυχίας της Ταξικής Αριστεράς να διεισδύσει ιδεολογικά στον Λαό είναι όχι ότι ο "απατημένος" "Λαός" ΔΕΝ ξέρει τι πρεσβεύει και τι λέει η πραγματική Αριστερά αλλά ακριβώς το αντίθετο: επειδή ξέρει προτιμά την ανάθεση και το χάιδεμα στα αυτιά. Δηλαδή προτιμά να κοιτάξει την δουλειά του και το βόλεμα του από το να βοηθήσει τον συνάδελφο του που απολύεται. Κι αυτό διότι υπάρχει ο πρώτος λόγος: Ωχαδερφισμός, Παρτακισμός, Ξερολισμός, Επαναστατικός καφενειακός-διαδικτυακός Παρολισμός, Εγωισμός, Ατομισμός, Ιδιωτισμός.
6) Η επικράτηση της ιδεολογικής αστικής/ολιγαρχικής ηγεμονίας είναι ΚΑΙ εκούσια ΚΑΙ ακούσια από το άτομο-καταναλωτή και όχι χειραφετημένο-πολίτη που δυστυχώς οι τελευταίοι είναι ελάχιστοι στον τόπο μας. (Πιστεύω κάτω του 10-15%.) Ποιο από τα δύο υπερτερεί (το εκούσιο ή το ακούσιο), σε τι ποσοστό και ποιες είναι οι κοινωνικές συνθήκες που ευδοκιμούν τέτοιες συμπεριφορές είναι θέμα επιστημονικό να δοθούν τέτοιες απαντήσεις από χειραφετήμενους ιδεολόγους επιστήμονες που ΔΕΝ ασπάζονται τυφλά το κυρίαρχο-συστημικό αφήγημα, έχουν κριτική σκέψη και όραμα για τον άνθρωπο. Δηλαδή ΔΕΝ τον αντιμετωπίζουν σαν αριθμό, άτομο και μάζα.
Ψυχανεμίζομαι βέβαια ποιες είναι αυτές οι συνθήκες που δημιουργούν τέτοιες συμπεριφορές (σαφώς βοηθούν η προσωπική εμπειρία, το διάβασμα και η επαφή μου με τα κοινά) όπως η οικονομική δυσχέρεια ΚΑΙ η κατάρρευση των ανθρωπίνων σχέσεων, του πολιτισμού, της παράδοσης, των κοινοτήτων σε ένα ομογενοποιημένο τοξικό/ταξικό καπιταλιστικό ατομικιστικό αστικό περιβάλλον που προηγήθηκε της όποιας οικονομικής δυσχέρειας (που είναι αλληλένδετα και διαχρονικά αλληλοτροφοδοτούμενα κατά την άποψη μου) είναι οι βασικές κατά την γνώμη μου αιτίες της σημερινής σήψης και αποσύνθεσης.
7) Το άτομο-καταναλωτής ψηφοφόρος έχει την βασική και κύρια πρώτη ευθύνη για ότι συμβαίνει στην Ελλάδα, στον τόπο αυτό, στην χώρα αυτή.* Ούτε τα κόμματα, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ, ούτε ο κρατικός μηχανισμός και οι δικαστές, ούτε οι ολιγάρχες: αυτοί κάνουν απλά την δουλειά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τους με ότι συνεπάγεται αυτό.
8) Η Ταξική Αριστερά έχει τεράστια ευθύνη διότι α) επιδίδεται σε έναν αδιάκοπο καταστροφικό εσωτερικό εμφύλιο, β) οι κυρίαρχες αναλύσεις για αυτήν την κρίση της Ταξικής Αριστεράς είναι από παιδαριώδεις έως γελοίες στις περισσότερες των περιπτώσεων και γ) δεν ξέρει που να στοχεύσει (σαφώς υπάρχουν και τα ιδιοτελή κριτήρια που δρουν τα κόμματα και τα στελέχη τους αλλά αυτό είναι μεγάλο κεφάλαιο που το έχω αναπτύξει παλιότερα και δεν θα το πιάσω καθόλου σήμερα πέρα από αυτά επιγραμματικά που ανέφερα περί κομματισμού, ηγεμονισμού, κτλ).
9) Οι απαντήσεις στα ανωτέρω: α) η Ενότητα είναι η μοναδική Ταξική και εφικτή επιλογή σε ένα πρόγραμμα 10 σημείων όπου συμφωνούμε, αλλά και σε όσα διαφωνούμε να δοθούν πειστικές απλές απαντήσεις για το τι θα κάνουμε αύριο, επιστημονικά αποδεδειγμένες, πέρα από κόμματα, επαγγελματικά στελέχη και ηγεμονίες με μία κοινή σημαία, ένα κοινό πανό, ένα κοινό κείμενο και μία κοινή προσυγκέντρωση στο δρόμο, με αμεσοδημοκρατικές λογικές, αλλά και δημοψηφισματικές όταν τα πράγματα βαλτώνουν, β) η Ταξική Αριστερά έχει πάθει καθολική ήττα στις μέρες μας πανευρωπαϊκά: το να βρούμε τα αίτια της με οριζόντια απεύθυνση, ανοιχτά και ξεκάθαρα χωρίς χάιδεμα αυτιών, είναι ο πρωταρχικός στόχος με σκοπό να τα διορθώσουμε στην πράξη και είναι η πρωταρχική μας ευθύνη και γ) στοχεύουμε πρωτίστως να ενώσουμε τον αριστερό δημοκρατικό προοδευτικό κόσμο που είναι χειραφετημένος πολίτης -και πολύ αργότερα θα ενδιαφερθούμε για την μεγαλύτερη άμορφη και πολυποίκιλη μάζα- και έχει μία ελάχιστα ταξική συγκρότηση μέσα του (άρα μιλάμε για ένα πολύ λιγότερο του 10-15% που λέγαμε στο (6) στοχεύοντας σε ένα πάνω-κάτω 5%), στοχεύουμε στην δημιουργία ΜΜΕ μαζικών (κυρίως ένα νέο διαδικτυακό ραδιόφωνο, μία νέα ιστοσελίδα και μία νέα εφημερίδα) και ξεκάθαρων για το από "τα κάτω" στίγμα τους με άνοιγμα σε όλον τον αριστερό, αλλά και κινηματικό, και συγκρουσιακό, και μειονοτικό, και προοδευτικό κόσμο.
10) α) Επειδή προσωπικά αλληλεγγύη ΔΕΝ εισέπραξα κυρίως σε προσωπικό επίπεδο από τους "συντρόφους" στο δρόμο, στο κίνημα και στα διάφορα στέκια, β) επειδή ΔΕΝ πιστεύω πως πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση στην Ταξική Αριστερά αλλά θα πάει προς το χειρότερο -εκτός κι αν γίνει κάτι πάλι πολύ συγκλονιστικό που ίσως συσπειρώσει αυτή την φορά σωστά τον κόσμο κάτω από κάτι κοινό με όραμα, κι αυτό επειδή η ζωή μας έχει αποδείξει πως είναι απρόβλεπτη και δεν υπάρχουν σιγουράτζες- πάρτε για παράδειγμα το ίδιο το μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πόσο ελπιδοφόρα είχε ξεκινήσει και πως κατάντησε αλλά και όλα της τα εκλογικά μέτωπα που έκανε ήταν χωρίς εμβάθυνση αλλά απλά για να γίνουν, την εκλογική διάλυση της ΛΑΕ και τα αποτυχημένα μέτωπα της, ούτε καν στα Μ-Λ μπρος και (μ-λ) πίσω δεν έκατσε το μέτωπο, γ) επειδή το προσπάθησα να φτιάξω διαδικτυακά κάτι νέο όπως τους ANέΝΤΑΧΤΟΙ ΠΟΛίΤΕΣ με ταξικό πρόσημο και ενώ βρέθηκα με 10-12 ανθρώπους από κοντά να συνομιλώ ΔΕΝ προχώρησε το όλο θέμα, δ) επειδή έχω ήδη αποστρατευτεί από την κινηματική δράση σε μεγάλο βαθμό αφού ΔΕΝ πιστεύω πως μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτή τη ζωή, και τέλος, ε) επειδή εύχομαι αυτό να είναι το τελευταίο πεζό κείμενο για την αμιγώς πολιτική επικαιρότητα αφού ΔΕΝ πιστεύω πως θα αλλάξει τίποτα όπως προείπα -που μακάρι να διαψευσθώ, σας λέω ένα μεγάλο αντίο (ή και "εις το επανιδείν") από τα αμιγώς πολιτικά και επικαιρότητας κείμενα.
--------
*
«Πώς να σώσεις τέτοια πόλη, που ούτε τους καλούς ψηφίζει, ούτε τους κακούς μαυρίζει;»
«Δεν μπορείς να περιμένεις από αυτούς που σε κατέστρεψαν να γίνουν οι άνθρωποι που θα σε σώσουν.»
Αριστοφάνης - "Βάτραχοι"
«Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι.»
George Orwell
«Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.»
Κορνήλιος Καστοριάδης
«Ή θα είστε ελεύθεροι, ή θα είστε ήσυχοι, και τα δύο μαζί δεν γίνονται».
Θουκυδίδης
«Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια.»
Benjamin Franklin
4) Αυτά που γράφονται στην κατηγορία (1) για την Ταξική Αριστερά αυτό ΔΕΝ σημαίνει πως μεταξύ τους μια χαρά μπορούν και σφάζονται. Ή ΔΕΝ έχουν υπαρκτές διαφορές στην τακτική, στον τακτικισμό και στους άμεσους στόχους τους. Ένας ιδιότυπος αριστερός εμφύλιος πόλεμος που ξεκινά από την εποχή που πρωτοακούστηκε στην χώρα η λέξη κομμουνισμός. Είναι το συνολικότερο πρόβλημα της αριστεράς που είναι η ενότητα στην πράξη, ο στείρος ιδεολογικός δογματισμός, ο κομματισμός, ο (επαγγελματικός ή ερασιτεχνικός) στελεχισμός, ο ηγεμονισμός.
Ενώ οι Αστοί μια χαρά τα βρίσκουν στα δύσκολα: η Δεξιά πολύ εύκολα τελικά ξανασυσπειρώθηκε σε σχέση με το Κέντρο τουλάχιστον ή το παράδειγμα των συμμαχιών στην αρχή των μνημονίων μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ποιος το περίμενε κάτι τέτοιο πριν 20 χρόνια πχ;).
5) Ο πρώτος βασικότερος λόγος -και με διαφορά από τον τρίτο- αποτυχίας της Ταξικής Αριστεράς να διεισδύσει ιδεολογικά στον Λαό (βασικά είναι ότι θέλει Λαό και όχι έναν όχλο που αποτελείται από μία καταναλωτική μάζα πολλών μονάδων/ατόμων μαζί όπως οι Αστοί) είναι η αστική/ολιγαρχική ιδεολογική ηγεμονία σε όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Τα ΜΜΕ κατά κράτος και στον ηλεκτρονικό τύπο (TV) και στον παραδοσιακό τύπο (εφημερίδες-περιοδικά) αλλά και στον διαδικτυακό τύπο δυστυχώς κερδίζουν στον ιδεολογικό πόλεμο παρά τις ελάχιστες μάχες που έχουν χάσει έως σήμερα.
Ο δεύτερος βασικότερος λόγος -και με διαφορά από τον τρίτο- αποτυχίας της Ταξικής Αριστεράς να διεισδύσει ιδεολογικά στον Λαό είναι όχι ότι ο "απατημένος" "Λαός" ΔΕΝ ξέρει τι πρεσβεύει και τι λέει η πραγματική Αριστερά αλλά ακριβώς το αντίθετο: επειδή ξέρει προτιμά την ανάθεση και το χάιδεμα στα αυτιά. Δηλαδή προτιμά να κοιτάξει την δουλειά του και το βόλεμα του από το να βοηθήσει τον συνάδελφο του που απολύεται. Κι αυτό διότι υπάρχει ο πρώτος λόγος: Ωχαδερφισμός, Παρτακισμός, Ξερολισμός, Επαναστατικός καφενειακός-διαδικτυακός Παρολισμός, Εγωισμός, Ατομισμός, Ιδιωτισμός.
6) Η επικράτηση της ιδεολογικής αστικής/ολιγαρχικής ηγεμονίας είναι ΚΑΙ εκούσια ΚΑΙ ακούσια από το άτομο-καταναλωτή και όχι χειραφετημένο-πολίτη που δυστυχώς οι τελευταίοι είναι ελάχιστοι στον τόπο μας. (Πιστεύω κάτω του 10-15%.) Ποιο από τα δύο υπερτερεί (το εκούσιο ή το ακούσιο), σε τι ποσοστό και ποιες είναι οι κοινωνικές συνθήκες που ευδοκιμούν τέτοιες συμπεριφορές είναι θέμα επιστημονικό να δοθούν τέτοιες απαντήσεις από χειραφετήμενους ιδεολόγους επιστήμονες που ΔΕΝ ασπάζονται τυφλά το κυρίαρχο-συστημικό αφήγημα, έχουν κριτική σκέψη και όραμα για τον άνθρωπο. Δηλαδή ΔΕΝ τον αντιμετωπίζουν σαν αριθμό, άτομο και μάζα.
Ψυχανεμίζομαι βέβαια ποιες είναι αυτές οι συνθήκες που δημιουργούν τέτοιες συμπεριφορές (σαφώς βοηθούν η προσωπική εμπειρία, το διάβασμα και η επαφή μου με τα κοινά) όπως η οικονομική δυσχέρεια ΚΑΙ η κατάρρευση των ανθρωπίνων σχέσεων, του πολιτισμού, της παράδοσης, των κοινοτήτων σε ένα ομογενοποιημένο τοξικό/ταξικό καπιταλιστικό ατομικιστικό αστικό περιβάλλον που προηγήθηκε της όποιας οικονομικής δυσχέρειας (που είναι αλληλένδετα και διαχρονικά αλληλοτροφοδοτούμενα κατά την άποψη μου) είναι οι βασικές κατά την γνώμη μου αιτίες της σημερινής σήψης και αποσύνθεσης.
7) Το άτομο-καταναλωτής ψηφοφόρος έχει την βασική και κύρια πρώτη ευθύνη για ότι συμβαίνει στην Ελλάδα, στον τόπο αυτό, στην χώρα αυτή.* Ούτε τα κόμματα, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ, ούτε ο κρατικός μηχανισμός και οι δικαστές, ούτε οι ολιγάρχες: αυτοί κάνουν απλά την δουλειά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τους με ότι συνεπάγεται αυτό.
8) Η Ταξική Αριστερά έχει τεράστια ευθύνη διότι α) επιδίδεται σε έναν αδιάκοπο καταστροφικό εσωτερικό εμφύλιο, β) οι κυρίαρχες αναλύσεις για αυτήν την κρίση της Ταξικής Αριστεράς είναι από παιδαριώδεις έως γελοίες στις περισσότερες των περιπτώσεων και γ) δεν ξέρει που να στοχεύσει (σαφώς υπάρχουν και τα ιδιοτελή κριτήρια που δρουν τα κόμματα και τα στελέχη τους αλλά αυτό είναι μεγάλο κεφάλαιο που το έχω αναπτύξει παλιότερα και δεν θα το πιάσω καθόλου σήμερα πέρα από αυτά επιγραμματικά που ανέφερα περί κομματισμού, ηγεμονισμού, κτλ).
9) Οι απαντήσεις στα ανωτέρω: α) η Ενότητα είναι η μοναδική Ταξική και εφικτή επιλογή σε ένα πρόγραμμα 10 σημείων όπου συμφωνούμε, αλλά και σε όσα διαφωνούμε να δοθούν πειστικές απλές απαντήσεις για το τι θα κάνουμε αύριο, επιστημονικά αποδεδειγμένες, πέρα από κόμματα, επαγγελματικά στελέχη και ηγεμονίες με μία κοινή σημαία, ένα κοινό πανό, ένα κοινό κείμενο και μία κοινή προσυγκέντρωση στο δρόμο, με αμεσοδημοκρατικές λογικές, αλλά και δημοψηφισματικές όταν τα πράγματα βαλτώνουν, β) η Ταξική Αριστερά έχει πάθει καθολική ήττα στις μέρες μας πανευρωπαϊκά: το να βρούμε τα αίτια της με οριζόντια απεύθυνση, ανοιχτά και ξεκάθαρα χωρίς χάιδεμα αυτιών, είναι ο πρωταρχικός στόχος με σκοπό να τα διορθώσουμε στην πράξη και είναι η πρωταρχική μας ευθύνη και γ) στοχεύουμε πρωτίστως να ενώσουμε τον αριστερό δημοκρατικό προοδευτικό κόσμο που είναι χειραφετημένος πολίτης -και πολύ αργότερα θα ενδιαφερθούμε για την μεγαλύτερη άμορφη και πολυποίκιλη μάζα- και έχει μία ελάχιστα ταξική συγκρότηση μέσα του (άρα μιλάμε για ένα πολύ λιγότερο του 10-15% που λέγαμε στο (6) στοχεύοντας σε ένα πάνω-κάτω 5%), στοχεύουμε στην δημιουργία ΜΜΕ μαζικών (κυρίως ένα νέο διαδικτυακό ραδιόφωνο, μία νέα ιστοσελίδα και μία νέα εφημερίδα) και ξεκάθαρων για το από "τα κάτω" στίγμα τους με άνοιγμα σε όλον τον αριστερό, αλλά και κινηματικό, και συγκρουσιακό, και μειονοτικό, και προοδευτικό κόσμο.
10) α) Επειδή προσωπικά αλληλεγγύη ΔΕΝ εισέπραξα κυρίως σε προσωπικό επίπεδο από τους "συντρόφους" στο δρόμο, στο κίνημα και στα διάφορα στέκια, β) επειδή ΔΕΝ πιστεύω πως πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση στην Ταξική Αριστερά αλλά θα πάει προς το χειρότερο -εκτός κι αν γίνει κάτι πάλι πολύ συγκλονιστικό που ίσως συσπειρώσει αυτή την φορά σωστά τον κόσμο κάτω από κάτι κοινό με όραμα, κι αυτό επειδή η ζωή μας έχει αποδείξει πως είναι απρόβλεπτη και δεν υπάρχουν σιγουράτζες- πάρτε για παράδειγμα το ίδιο το μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πόσο ελπιδοφόρα είχε ξεκινήσει και πως κατάντησε αλλά και όλα της τα εκλογικά μέτωπα που έκανε ήταν χωρίς εμβάθυνση αλλά απλά για να γίνουν, την εκλογική διάλυση της ΛΑΕ και τα αποτυχημένα μέτωπα της, ούτε καν στα Μ-Λ μπρος και (μ-λ) πίσω δεν έκατσε το μέτωπο, γ) επειδή το προσπάθησα να φτιάξω διαδικτυακά κάτι νέο όπως τους ANέΝΤΑΧΤΟΙ ΠΟΛίΤΕΣ με ταξικό πρόσημο και ενώ βρέθηκα με 10-12 ανθρώπους από κοντά να συνομιλώ ΔΕΝ προχώρησε το όλο θέμα, δ) επειδή έχω ήδη αποστρατευτεί από την κινηματική δράση σε μεγάλο βαθμό αφού ΔΕΝ πιστεύω πως μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτή τη ζωή, και τέλος, ε) επειδή εύχομαι αυτό να είναι το τελευταίο πεζό κείμενο για την αμιγώς πολιτική επικαιρότητα αφού ΔΕΝ πιστεύω πως θα αλλάξει τίποτα όπως προείπα -που μακάρι να διαψευσθώ, σας λέω ένα μεγάλο αντίο (ή και "εις το επανιδείν") από τα αμιγώς πολιτικά και επικαιρότητας κείμενα.
--------
*
«Πώς να σώσεις τέτοια πόλη, που ούτε τους καλούς ψηφίζει, ούτε τους κακούς μαυρίζει;»
«Δεν μπορείς να περιμένεις από αυτούς που σε κατέστρεψαν να γίνουν οι άνθρωποι που θα σε σώσουν.»
Αριστοφάνης - "Βάτραχοι"
«Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι.»
George Orwell
«Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.»
Κορνήλιος Καστοριάδης
«Ή θα είστε ελεύθεροι, ή θα είστε ήσυχοι, και τα δύο μαζί δεν γίνονται».
Θουκυδίδης
«Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια.»
Benjamin Franklin
--------
άλλα γραπτά κείμενα για την αριστερά, τις εκλογές, την πολιτική, την ταξική κίνηση "ΑΝέΝΤΑΧΤΟΙ ΠΟΛίΤΕΣ με ταξικό πρόσημο" και την κοινωνία γενικότερα
- seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/Aristera
- seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/Ekloges
- seizethesky-whiteblack.blogspot.com/search/label/AnentaxtoiPolites
- seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com/search/label/texts_Political
- seizethesky-thoughtsonpaper.blogspot.com/search/label/texts_Social
1 σχόλιο:
λοιπόν ,δεν ξέρω εάν πρόκειται για αποτυχία των αριστερών κομμάτων,αλλα εάν εργάζεσαι 8 ωρο πενθήμερο με βασικό μισθό δεν πρόκειται να επιβιώσεις ...
Στα εργοτάξια ευτυχισμένοι εργάτες με δεκατετραώρα . Δουλεύουν γιατί μπορούν....Μην κοιτάς εμένα που τα βρήκα έτοιμα στην ζωή μου. Παιδί εργασιομανων είμαι ,έχω και εγώ την αρρώστια,αν και έχω αναπηρία,μαρεσει πολύ η δουλειά. Την επανάσταση την θεωρώ επίτευγμα των τεμπελήδων . Εκεί έχω καταλήξει. Ή αναρχία θα επέλθει μέσω αριστεράς ."Μακρια από την ακροδεξιά και για να προλαβω ολα τα μουνιά δεν είμαι αριστερά...."
Δημοσίευση σχολίου