Μνήμη

«υπερασπίσου την Μνήμη

γιατί αν γλυτώσει από την Λήθη

υπάρχει Ελπίδα»

«Μνήμη»

“Κάθε” θάνατος είναι και από μια κραυγή

που δικαίωση περιμένει πάντα να βρει.

Αν τον αφήσεις στη λήθη και στη λησμονιά

ελεύθερα δεν θα ζήσουν ποτέ τα παιδιά.

14-12-2018 Κ.Π.

ΠΗΓΗ

τα πρόσωπα της φωτογραφίας (με την ημερομηνία θανάτου τους)

1. Ρήγας Φεραίος 24-6-1798
2. Γιώργος Καραϊσκάκης 23-4-1827
3. Άρης Βελουχιώτης 16-6-1945
4. Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Μπελογιάννης 30-3-1952
5. Νίκος Πλουμπίδης 14-8-1954
6. Γρηγόρης Λαμπράκης 27-5-1963
7. Σωτήρης Πέτρουλας 21-7-1965
8. Διομήδης Κομνηνός 16-11-1973
9. Αλέξανδρος Παναγούλης 1-5-1976
10. Σωτηρία Βασιλακοπούλου 28-7-1980
11. Σταματίνα Κανελλοπούλου 16-11-1980
12. Ιάκωβος Κουμής 16-11-1980
13. Μιχάλης Καλτεζάς 17-11-1985
14. Νίκος Τεμπονέρας 8-1-1991
15. Θάνος Αξαρλιάν 14-7-1992
16. Τάσος Ισαάκ 11-8-1996
17. Σολωμός Σολωμού 14-8-1996
18. Άλεξ Μεσχισβίλι (Alex Meschisvili) 3-2-2006
19. Ελευθερία Φουρτουλάκη 24-3-2006
20. Νίκος Σακελλίων 11-5-2008
21. Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος 24-7-2008 «FRIENDSHIPGAS», Φλωράν Αντιάσης, Ρομουάντο Γιόπια, Παύλος Νικολαΐδης, Κώστας Οικονομάκης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Παναγιώτης Πασπαράκης, Ηλίας Ρουσσάκης, Ασούκ Χαμπτινάκ
22. Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος 6-12-2008
23. Κατερίνα Γκουλιώνη 18-3-2009
24. Τράπεζα Μαρφίν 5-5-2010 Παρασκευή Ζούλια, Αγγελική Παπαθανασοπούλου (έγκυος 4 μηνών), Επαμεινώνδας Τσάκαλης
25. Δημήτρης Κοτζαρίδης 20-10-2011
26. Δημήτρης Χριστούλας 4-4-2012
27. Σεχζάτ Λουκμάν (Shehzad Luqman) 17-1-2013
28. Θανάσης Καναούτης 13-8-2013
29. Παύλος Φύσσας 17-9-2013
30. Φαρμακονήσι 22-1-2014 πάνω από 60 νεκροί κυρίως παιδιά και γυναίκες συνολικά στο Φαρμακονήσι
31. Βαγγέλης Γιακουμάκης 6-2-2015
32. Αλάν(Αϊλάν) Κουρντί [Alan(Aylan) Kurdi] 2-9-2015
33. Ζακ Κωστόπουλος 21-9-2018
34. Πετρίτ Ζίφλε (Petrit Zifle) 25-11-2018
35. Ελένη Τοπαλούδη 28-11-2018

η επιλογή των προσώπων

Την επιλογή των προσώπων της φωτογραφίας την έκανα με την εξής λογική: ήθελα με κάποιο τρόπο να συνδέσω όλους τους αγώνες αυτού του λαού που ζουν σε αυτή την γωνιά της Γης από την αρχή της σκέψης για απελευθέρωση μέχρι το σήμερα. Να συνδέσω τους πατριωτικούς-εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, με τους αντιφασιστικούς, με τους αντικαπιταλιστικούς, με τους αντιιμπεριαλιστικούς, με τους αντιδικτατορικούς, με τους εργατικούς, με τους αντικρατικούς, με τους εκπαιδευτικούς, με τους αντι"κοινωνικούς", με τους αντιbullying, με τους διεθνιστικούς, με τους αντισωφρονιστικούς, με τους αντιπατριαρχικούς, με τους αντιρατσιστικούς, με τους προσφυγικούς και μεταναστευτικούς αγώνες, καθώς και όλους τους αγώνες επιμέρους που συνδέουν όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους για "γη και ελευθερία" σε αυτή την γωνιά της γης.

Όλοι αυτοί οι Αγώνες εκούσια ή ακούσια είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους με ένα αόρατο ή ορατό νήμα, είναι καθαρά Ταξικοί και είναι ενάντια στον Φασισμό, τον Ολοκληρωτισμό και τον Καπιταλισμό.

Η επιλογή σαφώς και ήταν δύσκολη κατά μία άποψη αλλά όχι για μένα τελικά, επειδή το έχω δουλέψει εδώ και πάρα πολλούς μήνες στο μυαλό μου. Έτσι οι τρεις πρώτοι άνετα μας δίνουν τον βηματισμό μέχρι το τέλος του "εμφυλίου"* το 1949. Αυτοί ειδικά επειδή είναι τρεις ήρωες-επαναστάτες οι οποίοι δολοφονήθηκαν (ΚΑΙ) από "συντροφικό" χέρι στις τρεις μεγάλες αυτές περιόδου και διαφορετικούς αιώνες της ελληνικής ιστορίας: την προεπαναστατική αυτή του Ρήγα, την πρωτοεπαναστατική αυτή του Καραϊσκάκη και φυσικά τον αγώνα μέχρι τέλους του Άρη που προέβλεψε με ακρίβεια τα μελούμενα από τον αγγλικό/προδοτικό εσμό αλλά και για τον "εμφύλιο"*, την αγγλο-αμερικάνικη επέμβαση δηλαδή. Φυσικά ακόμα ΔΕΝ βρήκαν δικαίωση στην πράξη από τον ίδιο τον Λαό, διότι μόνο αυτός μέσα από τις πράξεις του μπορεί να τους δικαιώσει, διότι μόνο αυτός συλλογικά και ενωμένα πρέπει να βρει τον τρόπο και τον δρόμο ώστε αυτές οι χιλιάδες αγωνιστών/ριών που έφυγαν να μην έγινε "επί ματαίω".

Από το 1950 έως σήμερα είναι μια επιλογή αγωνιστών και αγωνιστριών, αλλά και καθημερινών ανθρώπων που με την εκούσια ή ακούσια θυσία τους δείχνουν όλη αυτή τη σαπίλα της κοινωνίας μας, του κράτους και των "συμμάχων" "μας" διαχρονικά και ειδικότερα αφότου κέρδισαν οι δωσίλογοι και οι φασίστες από το 1949 και μετά. Σήμερα η αστική "δημοκρατία" είναι ένας υπόκωφος καλυμμένος φασισμός που βγάζει δοντάκια όταν και όσο πρέπει για να μην εξεγερθούμε. Σιγά-σιγά διαλύει τον όποιο κοινωνικό ιστό υπάρχει και μας κάνει αδηφάγα μικρά αρπακτικά, παρτάκηδες, ρατσιστές, ωχαδερφιστές και ότι άλλο χρειάζεται για να μας σερβίρουν ας πούμε στο μέλλον -αν το χρειαστεί η αστική/ολιγαρχική τάξη της γΕλλάδας και της Ευρώπης της "Δημοκρατίας" (βλέπε καταστολή των κίτρινων γιλέκων από το Γαλλικό κράτος)- μια συγκυβέρνηση πχ Νέας Δημοκρατίας με Χρυσή Αυγή ή την "καλή" ΧΑ σαν αυτή του Καρατζαφέρη, του Κρανιδιώτη, του Καμμένου και του Βελόπουλου.

Έπειτα, πως μπορείς να εξυμνήσεις την θυσία των ηρωικών εργαζομένων στη Ναυπηγο-επισκευαστική Ζώνη για ένα γαμημένο μεροκάματο; Όταν ξέρεις πως ο κατάλογος των εργοδοτικών/κρατικών δολοφονιών στο βωμό της εργασίας είναι ατελείωτος; Να πούμε για τους δεκάδες νεκρούς και τους τραμπουκισμούς στους συναδέλφους εργαζόμενους στις υπηρεσίες delivery τα τελευταία χρόνια; Τι να πρωτοπεί κάποιος; Γι'αυτό επιλέξαμε το διαχρονικό έγκλημα που συντελείται στο Πέραμα.

Μετά πάλι ο πόλεμος ενάντια στο Ρατσισμό παντός είδους και απόχρωσης και ο πόλεμος ενάντια στον Φασισμό έχουν τεράστιες λίστες αλλά επιλέξαμε τα πιο "ακουστά" αντιπροσωπευτικά δείγματα τους για να μεταφέρουν την Οργή μας, τον Θυμό μας και την υπόσχεση μας πως ΔΕΝ πρόκειται να ξεχάσουμε. Ποτέ. Βέβαια όχι μόνο να μην ξεχάσουμε αλλά ΚΑΙ να υπερασπιστούμε την φωνή των αντιφασιστών, των "από κάτω", των "διαφορετικών", των καταπιεσμένων, των γυναικών και των απόκληρων αυτού του τόπου.

Και τέλος τι να πρωτογράψεις για το τεράστιο νεκροταφείο της Μεσογείου από απελπισμένους μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκουν κλειστά σύνορα από τις ίδιες χώρες και συνασπισμούς δυνάμεων όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ οι οποίοι λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τις ίδιες τους τις χώρες. Το Φαρμακονήσι για την Ελλάδα και το μικρό τρίχρονο προσφυγόπουλο από την Συρία Αϊλάν για όλον τον κόσμο "εκπροσωπούν" όλο το Δράμα και την Φρίκη του πολέμου, φυσικού ή οικονομικού.

Δεν Ξεχνάμε. Δεν Συγχωρούμε.

ΥΓ
Να πούμε ως υστερόγραφο και για να φύγουν οι όποιες καχυποψίες που μπορούν να δημιουργηθούν σε κάποιον σχετικά με τις δύο φωτογραφίες, του Θάνου Αξαρλιάν και της τράπεζας Μαρφίν, είναι πως το κράτος μπορεί να εκμεταλλευτεί θανάτους προς όφελος του. Πολύ περισσότερο όταν το ίδιο βοήθησε ή ακόμα μπορεί και να οργάνωσε αυτές τις δολοφονίες. Όχι, αν κάποιος διάβαζε τα γραπτά μας θα καταλάβαινε πως σχετικά με τον Θάνο Αξαρλιάν είμαστε με το μέρος της "17 Νοέμβρη" που έλεγε στα κείμενα της πως η αστυνομία επίτηδες ΔΕΝ μετέφερε τάχιστα το θύμα στο νοσοκομείο αλλά το άφησε επίτηδες να πεθάνει για να υπάρξει και το πρώτο αθώο (εντελώς) θύμα από την "τρομοκρατία".
Όσο για την τράπεζα Μαρφίν να γίνει κρατική προβοκάτσια εκείνη την ημέρα, που έγινε η μεγαλύτερη ίσως διαδήλωση και πορεία τα τελευταία 20 χρόνια, είναι πάρα πολύ πιθανό. Βέβαια για εμένα πιστεύω πως και η άλλη μικρότερη εκδοχή των χρήσιμων Ηλίθιων και επικίνδυνων μπαχαλάκηδων που υπάρχουν μέσα στον Α/Α χώρο είναι μία πιθανότητα αρκετά μεγάλη. Γιατί όπως και η αριστερά έχει τα άχρηστα και πολύ επικίνδυνα κομμάτια του οπορτουνισμού όπως είναι και έχουν αποδείξει η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και ο Α/Α χώρος έχει τα άχρηστα και πολύ επικίνδυνα κομμάτια μέσα του αυτά που στο κίνημα λέμε ως μπαχαλάκηδες και ως μηδενιστές: αυτούς που δεν θα διστάσουν σε μία άσχετη δεδομένη στιγμή που θα επιλέξουν αυτοί να ανοίξουν πόλεμο με τα ΜΑΤ και να ρίξουν μία μολότοφ για να κάψουν ένα μπάτσο ή ένα τρόλεϊ ή ένα φραγκάτο αυτοκίνητο έτσι για την "ομορφιά της καταστροφής" και τον πόλεμο (για εκείνους) ενάντια στο κράτος και την απάθεια. "Μέσα" τους οι ασφαλίτες κάνουν πάρτι και τους "χρησιμοποιούν" σε κάθε μεγάλη ευκαιρία. Οι χρήσιμοι Ηλίθιοι, (είναι) ενάντια στα όποια κινήματα ξεκάθαρα.

-------
*Την λέξη εμφύλιο την βάζω σε εισαγωγικά διότι για μένα δεν ήταν εμφύλιος αλλά αγγλο-αμερικανική ωμή επέμβαση και ως τέτοια βρήκαν τους κατάλληλους ντόπιους γερμανοτσολιάδες και χίτες για να την υλοποιήσουν αρχικά, τους οποίους συνεργάτες των Γερμανών οι ίδιοι απελευθέρωσαν και εξόπλισαν. Αυτά τα αδίστακτα καθάρματα μαζί με την "εξόριστη κυβέρνηση". Μετά ήρθε η πόλωση και μπορεί κάποιος να κατατάξει αυτήν την εθνική σφαγή ως "εμφύλιο" με εισαγωγικά. Εμφύλιος ας πούμε είναι καθαρά ο πόλεμος της Ουκρανίας στις μέρες μας. Σαφώς ούτε και αυτόν της Συρίας τον θεωρώ εμφύλιο, για τους ίδιους λόγους.

τελευταία ενημέρωση ανάρτησης 22-12-2018