Από τις ποιο συγκινητικές -από όσο ήμουν και γνωρίζω- στιγμές της συνδιάσκεψης την πρώτη μέρα είναι τη στιγμή που μπαίνουν μέσα εργάτες γης από τη Μανωλάδα Ηλείας και σύσσωμοι οι παρευρισκόμενοι καταχειροκροτούμε τα ταξικά αδέλφια μας.
Συνθήματα όπως: "Ποτέ Ξανά Φασισμός" και "Εργάτες Ενωμένοι Ποτέ Νικημένοι" κυριαρχούν στην αίθουσα.
Επίσης πριν φύγω πρόλαβα να δω και μια άλλη συγκινητική στιγμή, όταν κατά το τέλος της ομιλίας του Γιώργου Ρούση και πάλι σύσσωμοι οι παρευρισκόμενοι καταχειροκροτούμε σαν μια γροθιά τον σύντροφο μας.
Ο λόγος του επίκαιρος, καίριος και λιτός, έδωσε το βασικό στίγμα -κατά την άποψη μου- πορείας που πρέπει να παλέψει ως πρωταρχικό στόχο από εδώ και στο εξής η ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Μέτωπο εδώ και τώρα δηλαδή.