Πριν ακριβώς 56 ώρες "αποφάσισες" να φύγεις ασυμβίβαστος και ασύλληπτος όπως σε έλεγε μια ψυχή παραπονιάρα -όχι άδικα εδώ που τα λέμε. "Αποφάσισες" να φύγεις και όρθιος και περήφανος όμως όπως έζησες, και αυτό αν μη τι άλλο είναι αξιέπαινο. Καλό ταξίδι αγαπημένε Πατέρα παρά τα σύννεφα και τους κόντρα ανέμους των καιρών. Σε λίγες ώρες θα πάμε παρέα σε μια από τις αγαπημένες μας περιοχές που παίζαμε παιδιά και εσύ μας κυνηγούσες ανάμεσα στα πεύκα οπότε ήσουν μαζί μας, για τελευταία φορά. Στη σκέψη, στη μνήμη και στη καρδιά μας όμως δεν θα είναι ποτέ, η τελευταία.
14-1-2019, 14:42
85 καλοκαίρια έζησες. Από παιδί κολυμπούσες στα καθαρά νερά του χωριού στο τόπο που γεννήθηκες στο αγαπημένο σου χωριό. Όταν έφυγες από το νησί πάντα -είμαι σίγουρος γι'αυτό- η σκέψη σου θα ήταν πότε θα γυρίσεις πίσω να ρίξεις βουτιά από τον αγαπημένο σου βράχο που πάντα πήγαινες για μπάνιο. Αυτός ο βράχος πάντα θα σε χαιρετά και θα σου χαμογελά.
Με τα φώτα νυσταγμένα ( Οι νταλίκες ) - 1982
στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
ερμηνεία: Γιώργος Σαρρής
Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά
τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα
στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά
ότι ψάχνεις στη ζωή να βρεις ξεκίνα
Σ’ έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς
στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένος
το σακάκι σου στον ώμο να κρατάς
κι όλους όσους δε θυμούνται φορτωμένος
Σα σκηνές από ταινία "προσεχώς"
μοιάζεις μέσα στις στροφές αυτού του νόστου
δυο γενιές χαμένες πίσω δυστυχώς
κι η Αθήνα μια μητρόπολη του νότου
Σ’ έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς
στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένος
το σακάκι σου στον ώμο να κρατάς
κι όλους όσους δε θυμούνται φορτωμένος
τελευταία ενημέρωση ανάρτησης
16-1-2019
και
1-12-2019
και
1-12-2019
