Είχα γράψει κι αλλού και ξαναγράφω, με αφορμή τις πανελλαδικές εξετάσεις και διάφορα σχόλια -όπου τις εξυμνούσαν τρόπον τινά-:
-->το σχόλιο όπου αναφέρομαι:
Αγόρια και κορίτσια που δίνετε Πανελλήνιες, καλή επιτυχία αλλά να ξέρετε ότι η ζωή είναι αλλού.
Δεν κρίνεται αυτές τις μέρες η ζωή σας, μην πιστεύετε τις μαλακίες που σας λένε τα σόγια, οι γονείς και οι γειτόνοι.
Κι εμείς που σπουδάσαμε σκατά καταντήσαμε, δεν φερνουν οι σπουδές την ευτυχία.
Έχουν περάσει τα χρόνια που άμα σπούδαζες έβγαζες λεφτά που άμα πετύχαινες σε καλή σχολή ήσουν εξασφαλισμένος οικονομικά.
Πάρτε το κορίτσι σας ή το αγόρι σας και πάτε μια βόλτα στην παραλία, πάτε για έναν καφέ, χαλαρώστε και μην πολυαγχώνεστε για την διαδικασία των Πανελληνίων και μην στεναχωριέστε αν δεν γράψετε καλά.
Η ζωή είναι όμορφη για να την σπαταλατε για τέτοιες στεναχώριες!
-->το δικό μου σχόλιο:
Συμφωνώ με το σχόλιο, αλλά θα ήθελα να κάνω ένα "άλλο" σχόλιο με αφορμή αυτά που έγραψαν πολλοί από πάνω:
1-Είναι δυνατόν να προσανατολίζουμε σε αυτή τη χώρα τους μαθητές μας συνεχώς στη τριτοβάθμια ενώ χρειαζόμαστε περισσότερους ([εξ]ειδικευμένους και άξιους) εργάτες, τεχνίτες, τεχνικούς, ψαράδες, αγρότες, κτηνοτρόφους, εργαζόμενους στον τουρισμό και επισιτισμό, εργαζόμενους στις ιχθυοκαλλιέργειες και βιομηχανικό προσωπικό σε εργοστάσια που υποστηρίζουν τα παραπάνω επαγγέλματα (πχ βιομηχανία τροφίμων);
2-Είναι δυνατόν να είμαστε ακόμα στην ΕΕ και στο ευρώ;
3-Είναι δυνατόν να καθορίζουν άλλες "χώρες", πανεπιστημιακές συντεχνίες, βουλευτές με τον ντόπιο πληθυσμό, κτλ τον επαγγελματικό προσανατολισμό των μαθητών μας, αντί να υπάρχει εθνικός προσανατολισμός και σχεδιασμός για την απασχόληση;
4-Είναι δυνατόν να προσφέρει δωρεάν* πτυχιούχους της τριτοβάθμιας ο έλληνας φορολογούμενος πολίτης στις πλούσιες χώρες (ναι αυτή η φτωχή γ-Ελλάδα!) της υφηλίου;
(*θα μπορούσαν αυτοί/ές που προφέρουν στο εξωτερικό τις γνώσεις τους, απόφοιτοι δηλαδή από το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο και ΤΕΙ, να πληρώσουν το πτυχίο τους στο ελληνικό δημόσιο κατά την έξοδο τους από τη χώρα ή αλλιώς απλά να το παραδώσουν!)
5-Είναι δυνατόν να μιλάμε το 2016 ακόμα για πανελλήνιες και οι "πολίτες" αυτής της γ-Ελλάδας να τις υποστηρίζουν;
.-
Είναι δυνατόν;
(Φιλολογικά τα ερωτήματα εφόσον ΔΕΝ ενωνόμαστε και ΔΕΝ παλεύουμε προς το συμφέρον μας.)
---
Και μην νομίζετε βέβαια πως αναφέρομαι στις μερικές χιλιάδες φοιτητές/σπουδαστές όπου ψηφίζουν αριστερά σχήματα ή στον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό, αυτόνομο, ανένταχτο χώρο των φοιτητών/σπουδαστών και αυτών που παλεύουν στο δρόμο και όπου μπορούν έμπρακτα για τα πιστεύω τους. Αναφέρομαι στις πολλές χιλιάδες λαμόγια που ψηφίζουν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, δεξιά, (νεο)φιλελεύθερα και ακροδεξιά σχήματα όπως οι γονείς τους ίσως. Αναφέρομαι σε αυτά τα λαμόγια που απέχουν και δεν πάλεψαν καθόλου αυτά τα τελευταία χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα αλλά θέλουν να εξαργυρώσουν με τον καλύτερο τρόπο και χρυσοπληρωμένες δουλειές τα πτυχία τους στις "πλούσιες" χώρες.
Με τέτοια νεολέρα υπάρχει ελπίδα γι'αυτό τον τόπο; Ή θα τα ρίξουμε πάλι στην κακούργα κοινωνία που δεν δίνει ευκαιρίες στα καημένα τα παιδιά; Ή θα τα ρίξουμε πάλι στους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές και τους εργατοπατέρες (τα "εύκολα θύματα" μας δηλαδή); Αν δεν συνειδητοποιήσουμε πως κάθε πολίτης αυτής της χώρας έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί (ανάλογα την ηλικία του, την εργασιακή του (και την ιεραρχία του βέβαια στο καταμερισμό αυτής μέσα στην κοινωνία) και την κοινωνική του θέση (ανάλογα δηλαδή αν έχει κάποιο δημόσιο αξίωμα αιρετό ή μη)) τότε δεν μπορούμε να πάμε μπροστά ως έθνος, κράτος, πατρίδα, χώρα, κοινωνία, δήμος, γειτονιά, οικογένεια, άτομα.
Απουσία και από τις κάλπες, απουσία και από τους δρόμους. Εφόσον 18 χρονών παίρνεις όπλο για να σκοτώσεις (στρατός) και βιβλιάριο για να ψηφίσεις δεν είσαι πια "παιδί". Κατάλαβες;
Παρτάκηδες παντού στην γΕλλάδα: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». Με τέτοια κοινωνία υπάρχει ελπίδα τελικά;
---
Και μία απάντηση που απευθύνεται (και αφορά) σε όΛΟΥΣ και όΛΕΣ μας...
... και θα μας καθρεφτίζει ξανά και ξανά. Μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε. Έμπρακτα.
[...]
Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.»
Κορνήλιος Καστοριάδης
από συνέντευξη του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου